แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 635

ณ จวนหนานซานอ๋อง

วันรุ่งขึ้น เฟิ่งจิ่วเหยียนฟื้นขึ้นมาในห้องของตน

เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นสาวใช้เฝ้าอยู่ที่ข้างเตียง

“คุณชายซู ท่านฟื้นแล้ว!” สาวใช้ในจวนมิรู้ตัวตนของนาง เมื่อเห็นบนตัวนางสวมเครื่องแต่งกายบุรุษ จึงเรียกว่าคุณชายมาตลอด

เฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นนั่ง เอามือค้ำหน้าผาก ความคิดก็พลุ่งพล่าน

หยางเหลียนซั่วหนีไปแล้ว

มิรู้ว่าถูกผู้ใดช่วยไปแล้ว

ดูเหมือนว่า ยังมีคนที่พวกเขามิได้สังเกต และแอบสอดแนมอยู่ตลอด

หลังจากนางชำระกายอย่างง่าย ๆ ก็ไปพบกับเซียวอวี้

เซียวอวี้เห็นนางตื่นเช้าเช่นนี้ จึงเตือนนางว่า “เจ้าบาดเจ็บภายใน จักต้องพักผ่อนให้มากถึงจะหายดี”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมิสนใจคำพูดทักทาย กลับเอ่ยถามออกมาตรง ๆ

“ส่งคนไปตามหาหยางเหลียนซั่วแล้วหรือไม่? มีข่าวคราวใดบ้าง?”

เซียวอวี้ตอบนางว่า “จนบัดนี้ก็ยังไม่มีเบาะแส ในเมื่อตื่นแล้ว ก็ทานอาหารมื้อเช้าก่อนเถอะ หยางเหลียนซั่วร่างกายบาดเจ็บสาหัส มิอาจสร้างความวุ่นวายใหญ่โตได้”

ขณะที่พูด เขาก็ส่งสัญญาณทางสายตาให้เฉินจี๋ไปนำอาหารมื้อเช้ามา

เมื่อมีเรื่องราวที่ทับถมอยู่ในใจของนาง เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นอาหารเหล่านี้ ก็แทบไม่มีความอยากอาหาร

ในห้องด้านข้าง

ต้วนเจิ้งกับหร่านชิวกำลังถกเถียงกัน

หร่านชิวโมโหอย่างมาก

“เจ้าสงสัยข้ารึ? ต้วนเจิ้ง เป็นคนควรจะมีจิตสำนึก หากเทียบข้ากับพวกเจ้าคนอื่น ๆ แล้ว ข้ายิ่งอยากให้หยางเหลียนซั่วตาย ! แล้วข้าจะหาคนมาช่วยเขาได้อย่างไร!”

ความสงสัยของต้วนเจิ้งหาใช่ว่าไม่มีมูลเหตุ

“เจ้าปรากฏตัวได้อย่างเหมาะเจาะเช่นนี้ กล้าบอกว่ามิได้แอบสอดแนมมาตลอดอย่างนั้นรึ? ก่อนหน้านี้ เจ้าบอกว่าเจ้าต้องการจะช่วยพี่ชายข้า ทว่าตอนที่พี่ชายข้าต้องการให้เจ้าช่วยจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเจดีย์เก้าชั้นในครั้งนี้ หรือพรรคเทียนหลงโจมตีเมืองหลวง และการพลาดท่าที่ภูเขาหวู่หยางในครั้งนั้น เจ้าก็มิเคยลงแรงช่วย!

“ข้าสงสัยว่า เดิมทีเจ้ามิได้ต้องการช่วยพี่ชายข้าด้วยใจจริง!

“เจ้ามีจุดประสงค์ใดกันแน่!”

“กำลังถกเถียงเรื่องใด” เฟิ่งจิ่วเหยียนมาปรากฏตัวที่หน้าประตู น้ำเสียงฟังดูจริงจัง

ต้วนเจิ้งรีบชี้ไปที่หร่านชิวพร้อมกับเอ่ยว่า “หญิงสาวคนนี้ ข้าสงสัยว่านางเข้ามาใกล้ชิดพวกเรา ไม่มีเจตนาที่ดี! หยางเหลียนซั่วอาจจะถูกนางช่วยไป!”

หร่านชิวก็อธิบายตามมาทันที

“เมื่อวานข้าก็อยู่ที่ภูเขาอวี้หลิง ข้าก็อยู่กับพวกเจ้า ตอนที่หยางเหลียนซั่วถูกช่วยไป ข้าก็ยังถูกทำร้ายบาดเจ็บและล้มอยู่กับพื้น...”

“ถึงแม้จะมิใช่เจ้า เจ้าก็ยังมีผู้ช่วยคนอื่น!” ต้วนเจิ้งก็ยังสงสัยในตัวนาง ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหารและความเกลียดชัง

ความเยือกเย็นวาบผ่านดวงตาของหร่านชิวอย่างรวดเร็ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน