แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 638

หลังจากไปคารวะอาจารย์หญิงแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนก็มุ่งตรงไปที่เซียวเหยาจวีทันที

นางสวมเครื่องแต่งกายบุรุษ และสวมหน้ากากอยู่ แต่กลัวว่าเวยเฉียงจะจำนางไม่ได้ จนกระทบกระเทือนจิตใจ ดังนั้นก่อนจะเข้าไปที่เซียวเหยาจวี นางจึงถอดหน้ากากออก

เมื่อเดินเข้าไปในลานกว้าง นางก็เห็นเวยเฉียงกำลังนั่งอยู่บนชิงช้า ซ่งหลีคอยผลักให้เบา ๆ อยู่ด้านข้าง แววตาดูอ่อนโยนและห่วงใย

ในตอนนั้น เวยเฉียงเงยหน้าขึ้นและมองเห็นนาง

“พี่สาว!” เฟิ่งเวยเฉียงราวกับผีเสื้อเริงร่า นางยืนขึ้น และวิ่งโผเข้ามาหานาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนยื่นมือออกไปรับนางไว้

ได้เห็นใบหน้านางแดงระเรื่อ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของความดีใจ

หากกำจัดปานปลอมที่ใช้แปลงโฉมง่าย ๆ บนแก้มแล้ว พวกนางก็มีหน้าตาแทบจะเหมือนกันทุกอย่าง

“พี่สาว! ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว!”

ซ่งหลียืนอยู่ที่ไกล ครั้งแรกที่เห็นหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียน ก็รู้สึกตกใจ

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ รูปลักษณ์ภายนอกของคนผู้นี้ช่างเหมือนกับซูฮ่วน!

ทว่า คนฉลาดอย่างเขา ลองคิดกลับกันก็น่าจะเดาความจริงได้

เขาอดถอนหายใจมิได้---ซูฮ่วนหลอกเขาเสียสนิทเลย

ทว่า ยังดีที่เป็นเช่นนี้

มิเช่นนั้นแล้วเขาจะรู้สึกว่าซูฮ่วนปฏิบัติต่อเวยเฉียงไม่เหมือนปกติทั่วไป

หลังจากได้พบกับเวยเฉียง เฟิ่งจิ่วเหยียนก็เข้าใจอาการลังเลที่จะเอ่ยของอาจารย์หญิง

ต่างจากครั้งก่อนที่นางกลับมาจากชายแดนเหนือ สติและความทรงจำของเวยเฉียงได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ จิตใจก็มิใช่เป็นเด็กอีกต่อไป

ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณการรักษาของซ่งหลี

พวกเขาทั้งสามคนเข้าไปในห้อง เฟิ่งจิ่วเหยียนโค้งคำนับซ่งหลีอย่างจริงจัง

“ขอบคุณมากพี่ซ่ง”

ซ่งหลีมองดูใบหน้าของนาง ก็รู้สึกไม่คุ้นชินอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

“สหายซู ระหว่างเจ้ากับข้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณ”

เขามิได้ถามมากความ

อย่างไรเสียการท่องในยุทธภพ จะปิดบังตัวตนที่แท้จริงก็ถือเป็นเรื่องปกติอย่างมาก

คนอื่นมีเจตนาปกปิด เหตุใดเขาจึงต้องถามซักไซ้ไล่เรียงจนถึงที่สุดด้วย

สิ่งเดียวที่เขาสนใจตอนนี้ มีเพียงเวยเฉียงเท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน