แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 695

หลังจากที่เซียวอวี้จัดการกับคดีสนามประลองยุทธ์ภายในเมืองไท่ชางเสร็จนั้น เขาก็เร่งเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงในทันที

เจียงหลินรับสินค้าผิดพลาด จึงทำให้การค้าเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ ดังนั้น เขาจึงต้องพยายามหาช่องทางอุดช่องโหว่เหล่านี้

ทว่า เส้นทางการค้าของเขานั้น เริ่มแรกยังพอไปได้อยู่ หากในยามนี้เขากลับรู้สึกว่ามันน่าเบื่อหน่ายยิ่งนัก

ยิ่งเขาเห็นการผจญภัยท่องไปในโลกยุทธภพของซูฮ่วนแล้ว ทั้งเต็มไปด้วยความตื่นตาและน่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งทำให้หัวใจของเขารู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาอีกครั้ง

ทำเอาเขาหวนคิดไปถึงตนเองในวัยเด็กที่มิต้องมาเป็นกังวลกับการค้าของตระกูล เช่นนี้เขาก็จะสามารถร่วมผจญภัยท่องไปในใต้หล้ากับพวกเขาได้

……

สิบวันต่อมา

เมื่อเซียวอวี้มาถึงเมืองหลวงแล้วนั้น

รุ่ยอ๋องจึงมารับเสด็จอยู่ที่ด้านหน้าประตูวัง

พิธีการชุดนี้ ยามนี้รุ่ยอ๋องทำได้อย่างเชี่ยวชาญมาก

เซียวอวี้ที่จากไปนานกว่าสองเดือน ราชกิจในราชสำนักจึงมีรุ่ยอ๋องและขุนนางหลายคนคอยช่วยเป็นหูเป็นตาให้ จึงมิได้เกิดความวุ่นวายอันใดมาก

วังหลังสูญเสียนางสนมไปมากกว่าครึ่ง จึงเงียบสงบยิ่งนัก

เรื่องใหญ่เพียงอย่างเดียวก็คือ ไทฮองไทเฮาประชวรหนัก

หลายวันที่ผ่านมานั้น ไทฮองไทเฮารู้ดีว่าเซียวอวี้ออกไปเที่ยวเล่นกับซูฮ่วน ทว่า นางมิอาจหักห้ามพวกเขาได้ ภายในใจจึงรู้สึกวิตกกังวลยิ่งนัก ในยามนี้ไม่สามารถห้ามพวกเขาอย่างเปิดเผยได้ เธอเริ่มป่วยด้วยความกังวล ในยามนี้จึงรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง

ตำหนักวั่นโซ่ว

หรงเฟยที่กำลังปรนนิบัติอยู่ด้านหน้าเตียงของไทฮองไทเฮา

เมื่อนางได้ยินว่า “ฝ่าบาทเสด็จมานั้น” ใบหน้าของนางจึงเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ก่อนจะลุกขึ้นยืนรอต้อนรับในทันที

เซียวอวี้ก้าวเท้ายาว ๆ เข้าไปภายในตำหนัก หาได้นึกสนใจการทำความเคารพของหรงเฟยไม่ ก่อนจะมุ่งตรงไปหาเสด็จย่าที่อยู่บนเตียงไปในทันที

เมื่อไทฮองไทเฮาเห็นเซียวอวี้กลับมานั้น ความรู้สึกมากมายที่อยู่ภายในใจแต่มิอาจเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้

“ฝ่าบาท เมืองเซวียน ทุกอย่างราบรื่นดีหรือไม่?”

เซียวอวี้กดคางลงเล็กน้อย

“ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

ไทฮองไทเฮารู้สึกปวดใจยิ่งนัก

เขาหาได้ไปที่เมืองเซวียนไม่ หากแต่ขึ้นเหนือไปหาซูฮ่วนต่างหาก!

เพียงเพื่อซูฮ่วน เขาถึงกับละทิ้งหน้าที่การงานของแว่นแคว้น ทั้งยังเอ่ยโกหกเสด็จย่าของตนเองอีก!

จะให้นางรู้สึกดีขึ้นได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่าเสด็จย่าคลื่นลมหายใจติดขัดนั้น เซียวอวี้จึงให้คนเรียกหมอหลวงเข้ามาในทันที

ทว่า ไทฮองไทเฮากลับคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ก่อนจะพยายามยกคอเอ่ยออกมาด้วยความยากลำบาก

“ฝ่าบาท...รัชทายาท รัชทายาทของฝ่าบาทคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”

นางต้องการให้เขารั้งม้าไว้ที่หน้าผานั่น

เซียวอวี้พลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีจริงจัง

“รัชทายาท ย่อมต้องมี”

ไทฮองไทเฮาที่คิดว่าตนเองเกลี้ยกล่อมสำเร็จแล้วนั้น

หรงเฟยที่ยืนอยู่ข้างกาย นัยน์ตากลับมืดครึ้มลงจนปรากฏเงาเล็ก ๆ ในแววตาของนาง ที่ปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้

เดิมทีเซียวอวี้อยากจะบอกถึงเรื่องที่เขาจะสถาปนาฮองเฮาขึ้นมาให้ไทฮองไทเฮาได้รู้

ทว่า ทั้งหมอหลวงและหรงเฟยต่างก็บอกว่าเสด็จย่าในยามนี้ต้องการพักผ่อน โดยเฉพาะด้านจิตใจ พระนางมิอาจจะดีใจหรือเสียใจมากไปได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน