แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 706

ตงฟางซื่อผุดลุกขึ้นยืนทันที ใบหน้านั้นสงบและจริงจัง

“ซูฮ่วน ข้าไม่เห็นด้วย

“ข้ารู้ว่าเจ้าร้อนใจอยากตามหาหยางเหลียนซั่วให้พบ ทว่าเจ้าควรเชื่อใจในเหล่าพันธมิตรของเจ้า พวกเหล่าฝานกำลังค้นหาที่อยู่ของหยางเหลียนซั่วในเป่ยเยี่ยน ย่อมไม่จำเป็นจะต้องใช้หร่านชิว

“เพียงเพื่อล่อหยางเหลียนซั่วออกมา เจ้ากลับปล่อยหร่านชิวตัวหายนะไว้ หากปล่อยให้วิชามารของนางทวีความแข็งแกร่ง ก็จะได้ไม่คุ้มเสียเท่านั้น”

ครั้นเอ่ยถึงตรงนี้ เขาหยุดไปครู่หนึ่ง นัยน์ตามีความโกรธเจืออยู่

“ยิ่งกว่านั้น เจ้าไว้ชีวิตนางแล้วไซร้ จักไม่ทำให้วิญญาณของสหายชาวยุทธที่ถูกนางสังหารต้องผิดหวังหรือ? พวกเราได้ไล่ตามนางมาถึงจุดนี้ ก็เพื่อกำจัดนางมิใช่รึ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนรอให้เขาพูดจบก่อน ค่อยเอ่ยอย่างใจเย็น

“คนเหล่านั้นล้วนตายไปแล้ว

“หร่านชิวได้บรรลุวิชาดาราโรยหมื่นวิถีขั้นสองแล้ว ต่อจากนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องจับกุมคนเพื่อฝึกวิชาอีก

“ตงฟางซื่อ พวกเราต้องยอมรับ ความจริงข้อหนึ่ง——พวกเรามาช้าเกินไป”

ตงฟางซื่อคาดไม่ถึงว่านางจะเอ่ยเช่นนี้

“ยังไม่สายเกินไป ขอเพียงสังหารหร่านชิวได้ ก็จะไม่สายเกินไป”

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ยืนขึ้นเช่นกัน และเอื้อมมือไปตบไหล่เขา

“ใจเย็นก่อนเถอะ

“ข้ามิได้บอกว่าจะไม่สังหารนาง

“ก็แค่ ในตอนนี้ยังต้องเก็บนางไว้ก่อน

“ถึงแม้สังหารนางเดี๋ยวนี้ ผู้ที่ถูกนางสังหารเหล่านั้นก็หาได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาไม่

“ไยพวกเราไม่ใช้ประโยชน์จากนางให้หมด ก่อนที่จะสังหารนางเล่า?”

ตงฟางซื่อค่อย ๆ สงบลง และเอ่ยถามนาง

“เจ้าคิดจะทำอันใด”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงขรึมเย็น

“หร่านชิวยังไม่รู้ภูมิหลังของตนเอง และยังต้องการจะสังหารหยางเหลียนซั่ว เฉกเช่นกับพวกเรา

“ตอนนี้เจ้ากับข้าร่วมมือกัน ก็ไม่อาจเอาชนะหยางเหลียนซั่วได้

“เมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดไม่ให้หร่านชิวร่วมมือด้วยเล่า?”

ตงฟางซื่อพลันตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มจนตาหยี

“เจ้าคิดจะให้พวกเขาสองพ่อลูกเข่นฆ่ากันเองรึ?

“ซูฮ่วน เจ้าช่างใจคอโหดเหี้ยมนัก”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวต่อ

“จงเปิดเผยความจริงในเวลาอันสมควร นี่คือกุญแจสู่ชัยชนะของพวกเรา อีกทั้ง การแกล้งทำเป็นร่วมมือกับหร่านชิว จักสามารถล่วงรู้ที่อยู่ของนางได้อย่างเปิดเผย ในเมื่อใช้สิ่งของต่าง ๆ ให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ นับประสาอันใดกับการใช้ผู้คน!”

ตงฟางซื่อผงกศีรษะ

“ถูกต้องอย่างที่เจ้าว่า

“หากคิดจะฆ่าหร่านชิว หลังสงครามนั้น พวกเราก็มีโอกาสมากมายที่จะแทงข้างหลังนางได้ เมื่อสักครู่ข้าอ่อนไหวเกินไป”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกไปนอกห้อง ใกล้จะรุ่งสางแล้ว

หยางเหลียนซั่วต้องถูกสังหาร หร่านชิว ก็มิอาจปล่อยไว้เช่นกัน

คนเดียวที่ต้องสูญเสีย ก็คือฮูหยินหร่าน

……

ณ เมืองหลวง

เวลานี้มู่หรงหลันอาศัยอยู่ในบ้านพักที่ฮ่องเต้ประทานให้

มีสายลมกระโชกแรงพัดผ่านไป นางผุดลุกจากเตียงทันที คว้าจับมีดสั้นอย่างระแวดระวังภัย แววตาจมดิ่ง

“ผู้ใด ออกมานะ!”

จากนั้น บุรุษผู้มีใบหน้างดงามคนหนึ่งพลันปรากฏตัวออกมา

เขาทำความเคารพมู่หรงหลันก่อน

“คารวะแม่นางมู่หรง”

มู่หรงหลันจำเขาได้ จึงวางมีดสั้นลง

“หม่ากงกง เจ้าไม่ได้อยู่ในวัง แล้วออกมาทำอันใดข้างนอก?”

ชายคนนั้นตอบอย่างนอบน้อม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน