แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 707

ยามบ่าย เฟิ่งจิ่วเหยียนและคณะได้ออกเดินทาง ไปทางเหนือเพื่อตามหาหร่านชิว

ตงฟางซื่อคำนวณเวลาระหว่างทาง และเอ่ย

“เมื่อเรายังไม่ฆ่าหร่านชิวในขณะนี้ ให้ข้าไปหารือแผนการที่จะกำจัดหยางเหลียนซั่วกับนางคนเดียว ก็เพียงพอแล้ว

“น้องสาวของเจ้ากำลังจะแต่งงานในเดือนสิบเอ็ด นี่ก็เข้าสู่ช่วงปลายเดือนสิบแล้ว เจ้าจะกลับไปที่ชายแดนเหนือก่อนดีหรือไม่?”

เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือน ก็จะถึงงานแต่งงานของเวยเฉียงในปลายเดือนสิบเอ็ด

เฟิ่งจิ่วเหยียนลังเลใจบ้าง

ดังที่ตงฟางซื่อเอ่ย เรื่องของหร่านชิว ไม่จำเป็นต้องให้นางร่วมเดินทางไปด้วยตลอด

ในขณะนี้ หยิ่นลิ่วผู้คุ้นเคยกับการเดินทางในความมืดก็ปรากฏตัวขึ้น

เขาเอ่ยเตือนเฟิ่งจิ่วเหยียน

“คุณชายซู ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเขียนจดหมายส่งมา แจ้งว่าต้องตัดเย็บชุดแต่งงานของท่านโดยเร็วที่สุด เหตุใดท่านไม่กลับไปวัดตัวที่เมืองหลวงก่อนเล่าขอรับ?”

ตงฟางซื่อยิ้มจนตาหยี เอ่ยหยอกล้อ

“ซูฮ่วน เจ้ายุ่งมากเชียว งานหนึ่งอยู่ทางเหนือ อีกงานอยู่ทางใต้ ขึ้นอยู่กับเจ้าจะเลือกทางใดแล้ว”

เฟิ่งจิ่วเหยียนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็เอ่ยอย่างเด็ดขาด

“ไปทางเหนือก่อน”

ประการแรกเพื่องานแต่งงานของเวยเฉียง ประการที่สอง เป็นเพราะพวกหร่วนฝูอวี้กำลังสืบหาที่อยู่ของหยางเหลียนซั่วในเป่ยเยี่ยน หากนางไปทางเหนือ ก็จะได้พบกับพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

สำหรับขนาดของชุดแต่งงาน นางสามารถวัดขนาดเองได้ จากนั้นจดใส่กระดาษ และส่งไปให้เซียวอวี้ ไม่จำเป็นต้องกลับไปที่เมืองหลวง

ตงฟางซื่อชื่นชมที่นางเห็นแก่ส่วนรวมก่อน

“ซูฮ่วน เจ้าใกล้จะแต่งงานแล้ว กลับเอ่ยคล้ายว่ากำลังเจียดเวลาจากงานที่ยุ่งวุ่นวายเสียได้”

ไม่รู้จริง ๆ ว่าฝ่าบาทยอมให้นาง “ทำแบบขอไปที” ขนาดนี้ได้อย่างไร

เฟิ่งจิ่วเหยียนควบอาชา สายตาเด็ดเดี่ยวเยือกเย็น

“ฆ่าหยางเหลียนซั่วได้เมื่อใด ข้าจึงจะแต่งงานได้อย่างสบายใจเมื่อนั้น”

มิเช่นนั้น เกรงว่าแม้แต่งานแต่งก็จะไม่สงบสุข

บัดนี้หยางเหลียนซั่ว เปรียบเสมือนระเบิดฟ้าคำรณที่อาจระเบิดได้ทุกเมื่อ...

อย่างไรก็ตาม เมื่อแผนการเปลี่ยนแปลง ก็จะเกิดความล่าช้า

กลางดึก หยิ่นลิ่วมาเคาะประตูห้องของเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างรีบร้อน

“คุณชายซู! เกิดเรื่องขึ้นในวังขอรับ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเปิดประตู ม่านตาเย็นชาเคร่งขรึม

“เกิดอันใดขึ้น

เป็นเซียวอวี้หรือไม่?

หยิ่นลิ่วยกมือคารวะพลางตอบ “เป็นองค์หญิงน้อยขอรับ หลังจากที่องค์หญิงน้อยได้รับยา อาการหวัดพลันแย่ลง และตกอยู่ในอันตราย!”

อู๋ไป๋ที่อยู่ในห้องด้านข้าง ก็ออกมาเช่นกัน

อู๋ไป๋พลั้งปากเอ่ย “นายท่านมอบหญ้ากู่หยางให้มิใช่หรือ? ตามหลักแล้วอาการหวัดควรจะบรรเทาลง!”

สีหน้าของหยิ่นลิ่วไร้การเปลี่ยนแปลง แค่รอให้เฟิ่งจิ่วเหยียนพูด

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีความคิดที่หลักแหลม ย่อมคาดเดาบางสิ่งได้แล้ว

“ในวังมากด้วยเล่ห์เหลี่ยม เกรงว่าจะมีคนใช้ประโยชน์จากหญ้ากู่หยางของข้า เพื่อเอาชีวิตขององค์หญิงน้อย”

ถึงแม้หญ้ากู่หยางจะเป็นสุดยอดโอสถในใต้หล้า ทว่ายังมีฤทธิ์แรงมากด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน