แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 71

หลังการฝึกซ้อมมาหลายวัน งานแข่งขันขี่ม้าโปโลก็เริ่มต้นขึ้นตามกำหนดการ

เมื่อมองไปบนปะรำพิธีจะเห็นฮ่องเต้นั่งตรงกลาง ไทเฮานั่งอยู่ด้านขวาของเขา ส่วนคนที่เหลือนั่งตามลำดับศักดิ์

รุ่ยอ๋องตรัสชมด้วยท่าทางอบอุ่น

“นี่เป็นครั้งแรกที่มีการจัดงานแข่งขันขี่ม้าโปโลในวัง ฮองเฮาทรงทุ่มเทความคิดอย่างมากจริง ๆ”

ระหว่างที่พูดเขาก็มองไปทางฮ่องเต้อยู่หลายครั้ง

เซียวอวี้กล่าวตอบด้วยท่าทีเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็ง

“นับเป็นคนแรกจริง ๆ เทียบกับฮองเฮาผู้เพียบพร้อมจากสกุลเฟิ่งทั้งหมดในประวัติศาสตร์ นับว่าไม่เคยมีมาก่อน”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนฟังออกว่าฝ่าบาทไม่พอพระทัยในตัวฮองเฮา

เพื่อทำให้บรรยากาศดีขึ้น ไทเฮาจึงตรัสชมด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยนเมตตาว่า

“ฮองเฮาเฉลียวฉลาดมีไหวพริบ งานแข่งขันขี่ม้าโปโลนี้ต้องเป็นรูปแบบใหม่เป็นแน่”

คิ้วกริชของเซียวอวี้เลิกขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นด้วยกับคำพูดของไทเฮา

รุ่ยอ๋องไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม ยกแก้วสุราด้านหน้าขึ้นมาจิบเงียบ ๆ ด้วยตัวคนเดียว

สนมนางอื่นไม่ได้สนใจในงานแข่งขันขี่ม้าโปโลเท่าไร พวกนางคิดเพียงแค่อยากเข้าใกล้ฮ่องเต้มากขึ้นอีกซักนิดเท่านั้น

ทว่าแม้จะอยู่บนปะรำพิธีเดียวกัน ก็ยังคงไกลเกินเอื้อม

ก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้น ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนล้วนเปลี่ยนชุดขี่ม้าและใส่อุปกรณ์ป้องกันอยู่ในกระโจมของตน

หลังจากนางสนมเจียเปลี่ยนชุดเรียบร้อยก็วิ่งไปที่กระโจมของฮองเฮา

“ฮองเฮาเพคะ นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเราจะอยู่ทีมเดียวกัน! เดิมหม่อมฉันยังกังวลอยู่เลยเพคะ กุ้ยเฟยขี่ม้าเก่งถึงเพียงนั้น ไม่มีใครเอาชนะนางได้ ยามนี้...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพลันพูดขัดขึ้นมา

“ถอดเกราะหวาย [1] ออกมาซะ”

“เอ๋?” นางสนมเจียนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง

ฮองเฮาให้นางถอดเกราะหวายออกเพื่ออะไรกัน?

ทว่านางยังคงทำตามคำสั่งนั้น

เกราะหวายที่ใช้ในสนามรบนั้นแทบจะห่อคนเอาไว้ทั้งร่าง แต่สำหรับการแข่งขันขี่ม้าโปโล เพื่อให้คล่องตัวในการขี่ม้า และควบคุมลูกบอลได้สะดวกจึงย่อส่วนเกราะหวายให้หุ้มแค่ลำตัวเท่านั้น

บนเกราะหวายของนางสนมเจียมีกลิ่นที่พิเศษกลิ่นหนึ่งอยู่บนนั้น

หากไม่ตั้งใจดม ย่อมยากที่จะได้กลิ่นนี้

เฟิ่งจิ่วเหยียนจมูกดีแต่กำเนิด พอนางสนมเจียเข้าใกล้ นางก็ได้กลิ่นทันที

นอกจากนี้นางยังออกรบกับกองทัพมาหลายปี ย่อมรับรู้ถึงกลิ่นแบบนี้ได้ไวเป็นพิเศษ

นี่คือกลิ่นดอกฟรีเซีย!

เมื่อม้าดมกลิ่นดอกฟรีเซียเข้าไป ก็จะคึกคักฮึกเหิมและกระวนกระวายกว่าปกติ จนกระทั่งทำให้พวกมันคลั่ง

มีคนใส่กลิ่นดอกฟรีเซียลงบนเกราะหวายของสนมเจีย จุดประสงค์คืออะไรนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน ย่อมเป็นการทำให้ม้าคลั่ง เพื่อให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ทำให้สนมเจียบาดเจ็บ

“ฮองเฮา เกราะหวายของหม่อมฉันทำไมหรือเพคะ?” นางสนมเจียไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย

ใบหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนปราศจากอารมณ์

นางแอบออกแรงเพื่อให้ปมเชือกด้านล่างของเกราะหวายหลุดออกมา

จากนั้นก็เอาให้นางสนมเจียดู แล้วพูดโกหกแบบหน้าไม่แดงใจไม่เต้นรัวว่า “ปมขาดหมดแล้ว”

สนมเจียกล่าวด้วยความสงสัย

“เมื่อครู่ยังดี ๆ อยู่เลย เหตุใดถึง...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“ฝีมือการเย็บของเหลียนซวงไม่เลว ให้นางเย็บให้เจ้าเถอะ ครู่เดียวก็เสร็จ”