แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 732

“จิ่วเหยียนนาง...ยังมีชีวิตอยู่!” นิ้วมือของเซียวอวี้สั่นรัว ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในจิตใจ ขณะเหม่อลอย รู้สึกเพียงตัวอยู่ในความฝัน

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาราวกับศพเดินได้ก็มิปาน

ถึงแม้วางแผนจะจัดการกลุ่มกบฏเหล่านั้นให้หมดในคราวเดียว ก็มักจะทำแบบขอไปที ความจำก็ถดถอย มิรู้ว่าตนเองเคยเตรียมการเรื่องใดบ้าง

คนอยู่ที่นี่ ใจกลับล่องลอยไปที่ภูเขาหิมะเทียนฉือ

บัดนี้ ได้ยินข่าวว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนยังมีชีวิตอยู่ เขาถึงรู้สึกว่าตนเองกลับมามีชีวิตแล้ว

นางยังมีชีวิตอยู่!

เซียวอวี้หันหลังให้ทุกคน ดวงตาแดงก่ำด้วยความตื้นตันใจ น้ำตาพลันเอ่อล้นในทันที

เขารู้อยู่แล้วว่า แม่ทัพน้อยของเขา จะไม่มีทางตาย!

องค์หญิงใหญ่ทรงตื่นเต้นอย่างที่สุดเช่นกัน ร่ำไห้ด้วยความปีติ

“ดีเหลือเกิน! แม่ทัพน้อยยังมีชีวิตอยู่!!”

ก่อนหน้านี้ไทฮองไทเฮาทรงพำนักอยู่ที่ภูเขาอวี้หยางมาตลอด มิรู้ที่มาที่ไป ในเวลานี้ถึงรู้ว่า แม่ทัพน้อยเมิ่งกับซูฮ่วนเป็นคนเดียวกัน

นี่มิได้หมายความว่า นางเคยส่งคนไปลอบสังหารซูฮ่วน และเกือบจะทำร้ายแม่ทัพน้อยเมิ่ง!?

สวรรค์!

นางทำสิ่งใดลงไป!

นางเกือบจะกลายเป็นคนบาปที่ถูกสาปแช่งไปชั่วลูกชั่วหลาน!

หากซูฮ่วนเป็นเพียงสตรีในยุทธภพ ตายแล้วก็ตายไป ไม่เสียดาย

ทว่าคนผู้นี้กลับเป็นเมิ่งสิงโจว! แม่ทัพน้อยผู้ที่สร้างความดีความชอบทางการทหาร ชื่อเสียงขจรขจาย--- “เทพเจ้าสงคราม” แห่งค่ายเป่ยต้า!

ไทฮองไทเฮาขาสองข้างทรงอ่อนแรงขึ้นมาทันที ยืนไม่มั่นคงแล้ว...

ปฏิกิริยาของมู่หรงหลันยิ่งกว่า

ทว่านางมิใช่ดีใจ แต่เป็นโกรธแค้น และตกใจ

“เป็นไปไม่ได้! นางตายแล้ว! ตายแล้ว! พวกเจ้าโกหก!”

ซูฮ่วน หรือเป็นเฟิ่งจิ่วเหยียนผู้นั้น เห็นชัดว่าถูกหิมะถล่มฝังร่าง จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!

พวกเขาร่วมมือกันโกหกนาง!

นางไม่เชื่อ! นางไม่เชื่อ!!

เซียวอวี้มิสนใจสิ่งอื่นใด เขาแค่ต้องการจะพบเฟิ่งจิ่วเหยียนในทันที มีเพียงได้เห็นนางกับตาตัวเอง เขาถึงจะสบายใจ

ครั้งนี้ เขาจะไม่มีทางไปช้าเป็นเด็ดขาด

เขารีบออกเดินทางไปกับกองกำลังหญิงเหล่านั้น มุ่งหน้าไปยังสนามรบด้านตะวันออก

เรื่องของวิหารบรรพบุรุษด้านนี้ มอบหมายให้แม่ทัพอาวุโสหลี่จัดการ

......

ใกล้คืนวันส่งท้ายปีเก่า

ขณะที่ทุกครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้า เซียวอวี้ก็กำลังมุ่งหน้าไปตามเส้นทางการได้อยู่พร้อมหน้า

เมื่อนึกถึงว่าอีกไม่นานจะได้พบคนที่เฝ้าคิดถึง แม้แต่นาทีเดียวเขาก็ไม่ยอมหยุดพัก

เฉินจี๋กลัวว่าพระวรกายของฮ่องเต้จะทรงรับไม่ไหว ทว่าก็ไม่กล้าจะเกลี้ยกล่อม

ตั้งแต่ซูฮ่วนประสบภัยที่ภูเขาหิมะเทียนฉือ ฮ่องเต้ทรงสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลักษณะเช่นนี้ เหลือเพียงเปลือกที่ว่างเปล่า อาศัยเพียงความหวังนั้น ถึงยืนหยัดจนถึงตอนนี้

เขานึกภาพไม่ออกว่า หากฮ่องเต้ทรงพบศพของซูฮ่วน จะกลายเป็นสภาพเช่นไร

ตอนนี้คนผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่ พระวรกายฮ่องเต้ที่ทรงเหนื่อยล้า ทว่าสุดท้ายก็กลับมาเป็นปกติแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน