แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 734

ไทฮองไทเฮาทรงถูกส่งเข้ามาในคุกเทียนเหลา แต่ยังรักษาความน่าเกรงขามเอาไว้อย่างเต็มที่

เหล่าท่านอ๋องมองเห็นนาง ทุกคนถึงกับตาค้าง

แม้แต่เสด็จย่าก็ถูกส่งเข้ามาในคุกเทียนเหลาด้วยหรือ?

ถ้าเช่นนั้นพวกเขา...ดูเหมือนจะไม่ถูกปรักปรำแล้ว

ช้าก่อน!

หรือว่าพวกเขาจะก่อกบฏตามไทฮองไทเฮาจริง ๆ?

สวรรค์!

หญิงชราผู้นี้ ไม่เพียงทำร้ายคนอื่นก็ยังทำร้ายตนเองด้วย!

เหล่าท่านอ๋องพลันนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง แอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ในเวลานี้ พลุดอกไม้ไฟนอกคุกเทียนเหลาอยู่ ๆ ก็ดังขึ้น พวกเขารู้สึกถึงความอ้างว้าง

คืนวันดี ๆ ส่งท้ายปีเก่า พวกเขากลับต้องอยู่ในคุกเทียนเหลา ช่างเป็นกรรมแท้ ๆ!

ไทฮองไทเฮาทรงเข้ามาในห้องขังแห่งนี้ ก็เห็นมู่หรงหลันแม่ลูกอยู่ที่นี่ด้วย

ในใจนางรู้สึกหวาดหวั่น

เมื่อหันกลับมา ก็ประสานกับแววตาอันยั่วยุขององครักษ์ลับผู้นั้น และถูกเย้ยหยัน

“คนสามรุ่นอยู่ร่วมกัน ไทฮองไทเฮา หญิงชราเช่นท่านช่างโชคดีเหลือเกิน”

ขณะที่พูด หญ้าหางจิ้งจอกของคนผู้นั้นก็ขยับขึ้นลง แสดงออกถึงการยั่วยุ

ไทฮองไทเฮาทรงทรมานพระทัยอย่างมาก

มู่หรงหลันได้รับบาดเจ็บหนัก ถูกโยนไว้ที่มุมห้องอย่างไม่ใส่ใจ เอนพิงอยู่ข้างกำแพง หายใจรวยริน สติเลื่อนลอย

เด็กผู้นั้นกลับวิ่งเข้าไปหาไทฮองไทเฮา พร้อมกอดขาของนางและร่ำไห้

“เสด็จย่าทวด! ข้ากลัว...”

ไทฮองไทเฮาราวกับกลืนแมลงวันลงคอก็มิปาน จะกลืนก็ไม่ได้ จะคายก็ไม่ออก

เด็กผู้นี้เป็นลูกหลานผู้ใดกันแน่ ถึงขั้นที่ว่า จะเป็นดังที่มู่หรงหลันพูดไว้หรือไม่ นางก็ไม่แน่ชัด เสียงเรียก “เสด็จย่าทวด” ทำให้นางรู้สึกไม่สบายตัว

นางผลักเด็กผู้นั้นออกไป และเอ่ยอย่างเรียบเฉย

“เจ้าหนู ข้าไม่ใช่เสด็จย่าทวดของเจ้า”

เด็กน้อยผู้นั้นฟังไม่เข้าใจ

เหตุใดครู่หนึ่งใช่ อีกครู่หนึ่งก็ไม่ใช่เสียแล้ว?

เทียนเหลาในตอนนี้ กลุ่มลับถูกกำจัดจนสิ้นซากแล้ว

ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยมู่หรงหลันได้อีก

วังหลวงก็เป็นเช่นเดียวกัน

กลุ่มลับในวัง ระหว่างที่ฮ่องเต้ทรงถูกขังที่วิหารบรรพบุรุษ ก็ถูกจับกุมจนหมดแล้ว

ทว่า เหล่าสนมยังคงหวาดผวาอยู่ในใจ

คืนวันส่งท้ายปีเก่าเช่นนี้ เดิมควรเฝ้ารอข้ามปี เพื่ออธิษฐานขอพรในปีใหม่ที่จะมาถึง ทว่าม่านราตรีของวันนี้เพิ่งมาเยือน เหล่าสนมต่างปิดประตูตำหนัก ราวกับว่าจะตัดไมตรีไม่ไปมาหาสู่กัน

หนิงเฟยยิ่งตำหนิอย่างโกรธเคือง

“เฝ้ารอข้ามปีอะไรกัน! สิ่งที่ข้าพบเจอหลายวันมานี้ ปีก่อนมิได้เฝ้ารอข้ามปีและอธิษฐานขอพรอย่างดีหรอกหรือ? รีบนอนดีกว่า!”

องค์หญิงใหญ่ทรงอยู่ข้างกายไทเฮา จิตใจกลับเหม่อลอย

นางก็คิดอยากเหมือนกับฮ่องเต้ ไปหาแม่ทัพน้อยเมิ่งในทันที

มิรู้ว่าสงครามทางตะวันออกเป็นอย่างไรบ้างแล้ว แม่ทัพน้อยเมิ่งได้รับบาดเจ็บหรือไม่ และหนีรอดจากหิมะถล่มได้อย่างไร...

มีบางคนเศร้าหมอง และมีบางคนปีติยินดี

ณ ฐานที่มั่นค่ายทหารด้านตะวันออก

ภายในกระโจม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน