แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 735

ภายในกระโจมหลัก บรรดาแม่ทัพเอ่ยกันทีละคน

“ฝ่าบาท กองทัพเยี่ยนมีทหารสองแสนนาย ก่อนหน้านี้พวกเขาตีฝ่าแนวป้องกันที่เมืองเซวียนอย่างลับ ๆ ตัดเส้นทางกองกำลังเสริม เกือบจะทำให้เมืองหลวงถึงขั้นเป็นพื้นที่อันตราย”

“ต้องขอบคุณกลยุทธ์ที่ถูกต้องของแม่ทัพน้อยเมิ่ง บวกกับการกลับมาอย่างทันท่วงทีของจู้กั๋วกง ที่นำกองทัพใหญ่ไปปกป้องเมืองเซวียนอย่างสุดชีวิต จึงทำให้กองทัพเยี่ยนทำไม่สำเร็จ หลายวันมานี้ พวกเราบีบกองทัพเยี่ยนให้ถอยกลับไปทางชายแดนตะวันออกแล้ว”

“ฝ่าบาท ดูจากภายนอก กองทัพเยี่ยนอยู่นอกชายแดนตะวันออก หนานฉีไม่ตกอยู่ในอันตรายชั่วคราว ที่จริงแล้ว ท่านลองดู...”

แม่ทัพผู้นั้นชี้ไปที่จุดหนึ่งบนโต๊ะทราย แล้วเอ่ยต่อ

“แนวป้องกันตอนกลางของเมืองเซวียน จะมีเมืองเซวียน เมืองม่อ กานโจว และด่านเฉาอวี๋เป็นหลักสำคัญ โดยเชื่อมกันเป็นแนวป้องกันตามขวางจากตะวันออกไปตะวันตก ก่อนหน้านี้กองทัพเยี่ยนเคยตีฝ่าด่านเฉาอวี๋ การคุ้มกันของที่แห่งนี้พังทลายแล้ว หากสงครามเริ่มขึ้น ด่านเฉาอวี๋ไม่สามารถรวบรวมกำลังได้แน่ ดังนั้น ที่แห่งนี้จึงไม่เหมาะเป็นสนามรบหลัก แทบจะกลายเป็นสถานที่ที่สูญเสียการคุ้มกัน”

เซียวอวี้นำธงเล็ก ๆ บนโต๊ะทรายปักลงบนด่านเฉาอวี๋

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม กานโจวมีผู้คนอาศัยอยู่มาก จะไม่สามารถถูกทำลายการป้องกันได้อีก ด่านเฉาอวี๋จักต้องเป็นที่สู้รบ”

“ฝ่าบาท แม่ทัพน้อยเมิ่งก็พูดเช่นเดียวกันนี้ เพียงแต่ กองทัพด้านตะวันออกขาดแรงฮึกเหิมในการสู้รบ หากสู้รบกับกองทัพเยี่ยนอีก ก็ยากที่จะชนะ”

แววตาของเซียวอวี้เยือกเย็นในทันที

“ถ้าเช่นนั้นก็รวบรวมกันใหม่ ผู้ใดรวบรวมไม่ได้ ก็ถอนตัวไปเลย!”

แพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของการทำสงคราม ทหารของหนานฉีจะแพ้ไม่ได้หรืออย่างไร?

แม่ทัพใหญ่ด้านตะวันออก---กวนไหลอิ้ง หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็เอ่ยอย่างนอบน้อม

“ฝ่าบาท กองทัพเยี่ยนโจมตีจิตใจครั้งนี้ จึงทำให้เหล่าทหารเกิดความหวาดกลัวสงคราม ภัยครั้งนี้ยากที่จะแก้ไข กระหม่อมเคยหารือกับแม่ทัพน้อยเมิ่งอยู่หลายครา ก็ยังไม่มีวิธีที่เหมาะสม”

กวนไหลอิ้งเพิ่งเอ่ยจบ เฉินจี๋ก็รีบเข้ามารายงาน

“ฝ่าบาท อาการของแม่ทัพน้อยเมิ่งรุนแรงขึ้นพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวอวี้ได้ยินดังนั้น คิ้วพลันขมวดปม และรีบไปในทันที

ภายในกระโจม

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่บนเตียง โน้มตัวอาเจียนเป็นเลือดลงในอ่าง

เลือดมากมายเช่นนี้ เซียวอวี้เห็นแล้ว ดวงตาพลันแดงก่ำขึ้นทันที

หร่วนฝูอวี้ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน นางนั่งลงข้างเตียง ลูบทรวงอกของเฟิ่งจิ่วเหยียนเบา ๆ ช่วยให้นางหายใจโล่งขึ้น

ฮูหยินเมิ่งกดจุดฝังเข็มที่คอของนาง ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล

เซียวอวี้เข้ามาในเวลานี้ มิรู้ว่าทำสิ่งใดได้บ้าง

ครั้งแรกที่เขารู้สึกว่า ตนเองในฐานะฮ่องเต้ และเป็นสามีในอนาคตของจิ่วเหยียน ไม่สามารถทำประโยชน์อันใดได้เลย

เฟิ่งจิ่วเหยียนอาเจียนเป็นเลือดจำนวนมาก เหงื่อเย็นผุดออกมาจากหน้าผาก ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

ฮูหยินเมิ่งให้หร่วนฝูอวี้พยุงนางไว้ ป้องกันมิให้นางเอนตัวลงไป ลิ่มเลือดจะได้ไม่อุดกั้นลำคอ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน