แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 737

เมื่อเห็นฮูหยินเมิ่งออกมา หร่วนฝูอวี้รีบเข้าไปทักทายทันที ในใจเต็มเปี่ยมด้วยความหวัง และเอ่ยถาม

“อาจารย์หญิง สารเลวนั่น...ฮ่องเต้นั่นดูแลคนเป็นหรือ” แม้ฮูหยินเมิ่งจะแก้ไขอยู่หลายครั้งก็ตาม นางยังคงยืนกรานที่จะเรียก “อาจารย์หญิง”

ฮูหยินเมิ่งนึกย้อนไปถึงใบหน้าซีดเซียวที่อดนอนของฮ่องเต้ ก็พยักหน้าเบา ๆ

“อืม”

หร่วนฝูอวี้ไม่ยอมแพ้ ยังถามอีกว่า: “ถ้าเช่นนั้นเขารู้แล้วหรือไม่ว่าซูฮ่วนมิอาจให้กำเนิดบุตรได้?”

ฮูหยินเมิ่งเหลือบมองดูนาง สีหน้าไม่สบายใจ

“มันยาก แต่หาใช่ว่าจะเป็นไปมิได้เลย”

เหตุใดนางจึงมีท่าทางเหมือนหวังว่าจิ่วเหยียนจะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้?

หร่วนฝูอวี้ยิ้มอย่างกระดากอาย “ ใช่เจ้าค่ะ ท่านพูดถูก ถ้าเช่นนั้นฮ่องเต้ทรงทราบหรือไม่?”

ฮูหยินเมิ่งส่ายหัว

นางมิรู้ว่า จิ่วเหยียนบอกเรื่องนี้กับฮ่องเต้หรือไม่

ราชวงศ์ให้ความสำคัญกับทายาท ฮองเฮาให้กำเนิดบุตรยาก ถือเป็นเรื่องต้องห้าม

หร่วนฝูอวี้ยังคงยกยิ้มมุมปาก

ถ้าเช่นนั้นนางจักต้องทูลให้ฮ่องเต้ทรงทราบ! ขอเพียงเขาจากไป ซูฮ่วนก็จะเป็นของนางแล้ว!

วันต่อมา

ในตอนรุ่งเช้า เซียวอวี้ชำระกายเสร็จ เริ่มจากไปที่กระโจมหลัก เพื่อหารือกับเหล่าแม่ทัพเรื่องกลยุทธ์ในการรับมือศัตรู

“ฝ่าบาท คืนวันส่งท้ายปีเก่า กองทัพเยี่ยนไม่มีความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติใด ๆ ทว่าพวกเราก็มิอาจประมาทศัตรูได้ กระหม่อมได้ส่งสายลับไปสืบดูแล้ว”

“ฝ่าบาท สุขภาพของแม่ทัพน้อยเมิ่งเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”

พวกเขารู้กันหมดแล้วว่า แม่ทัพน้อยเมิ่งเป็นสตรี ทั้งยังเป็นฮองเฮาในอนาคตด้วย

ดังนั้น จึงไม่มีสิ่งใดต้องหลบเลี่ยง

“ฝ่าบาท ก่อนหน้านี้โชคดีที่ได้แม่ทัพน้อยเมิ่งนำทหารม้าเบาไปโจมตีค่ายศัตรู ถึงทำให้พวกเรามีโอกาสได้พักหายใจหายคอ...”

เซียวอวี้ได้ยินเช่นนั้น คิ้วขมวดขึ้นอย่างฉับพลัน

ทันทีที่นางกลับมา ก็ทำสงครามเลยอย่างนั้นหรือ?

เหลวไหลจริง!

ไม่นานนัก เซียวอวี้ก็ย้อนกลับไปยังกระโจมที่เฟิ่งจิ่วเหยียนพักอยู่ในทันที

กลับเห็น หร่วนฝูอวี้กำลังอยู่ด้านใน นั่งอยู่ข้างเตียง ยืนกรานจะป้อนยาให้เฟิ่งจิ่วเหยียนด้วยมือตนเอง

“โธ่เอ๊ย! ให้ข้าป้อนให้เจ้าเถิด! ดื่มเถิด!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสามารถทำด้วยตนเองได้ ไม่คุ้นชินที่นางทำเช่นนี้ หลายครั้งที่ยื่นมือไปชิงถ้วยยา จะถูกหร่วนฝูอวี้ขยับหนีทุกครั้ง