แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 766

ดวงตาหร่วนฝูอวี้เต็มไปด้วยความรัก พูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างยิ้มหวาน

“ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะเข้าวังกับเจ้า”

จากนั้นก็เปลี่ยนน้ำเสียง หันไปพูดกับเซียวอวี้

“ฮ่องเต้ฉี ท่านแต่งตั้งให้หม่อมฉันเป็นสนมอะไรก็ได้ หม่อมฉันก็ไม่ต้องการตำหนักใหญ่โต ได้อาศัยอยู่กับท่านพี่ของข้าก็พอ”

ตาคิ้วเซียวอวี้เยือกเย็นอย่างที่สุด ฟันกรามหลังคันยิก ๆ ยัก ๆ

แต่งตั้งเป็นสนม?

นางช่างวางแผนได้ดี

สายตาที่เซียวอวี้มองนาง ราวกับมองคนตาย

“เจ้าหรือ โกศกำลังดี”

“ท่าน!” สายตาหร่วนฝูอวี้ปรากฏรัศมีสังหาร กลับไม่สามารถฆ่าเขาได้จริง ๆ

นางหันไปควงแขนเฟิ่งจิ่วเหยียน ท่าทีราวกับไม่มีใครแยกพวกเขาออกจากกันได้ พูดขึ้นมาอย่างออดอ้อน

“ท่านพี่ เจ้ายังติดค้างข้าค่ำคืนแห่งวสันต์”

เซียวอวี้โมโหมาก

“เจ้าอยากตายหรือ!”

หร่วนฝูอวี้ฟังคำพูดของเขาเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา พูดอย่างถูกต้องก็คือ ไม่สนใจกับการมีตัวตนอยู่ของเขาเลย

นางพูดเตือนเฟิ่งจิ่วเหยียน

“เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ตอนที่เจ้าอยู่ชายแดนใต้ ยืมหมอผีของข้าไปคนหนึ่ง เจ้ารับปากข้า เราสองคน...อืม?”

ในระหว่างที่พูด นิ้วมือหร่วนฝูอวี้เกาะบนไหล่เฟิ่งจิ่วเหยียน แสดงออกถึงความงดงามอ่อนโยน คิ้วตาเต็มไปด้วยเสน่ห์ เขินอาย

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ลืม

ยามนั้นเซียวอวี้ถูกพิษกู่ นางจำต้องไปขอความช่วยเหลือจากหร่วนฝูอวี้

และก็เป็นครั้งนั้น นางเปิดเผยสถานะที่นางเป็นสตรีให้หร่วนฝูอวี้รับรู้

“พอแล้ว!” เซียวอวี้ดึงเฟิ่งจิ่วเหยียนมาข้างหลังตนเอง เผชิญหน้าหร่วนฝูอวี้ด้วยสีหน้าเยือกเย็นชา

ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอาย!

เขาพาเฟิ่งจิ่วเหยียนจากไป อยากไกลห่างจากหร่วนฝูอวี้

ทว่า หร่วนฝูอวี้ไล่ตามไม่ปล่อย

เฉินจี๋กับอู๋ไป๋ติดตามอยู่ข้างหลัง ต่างมองสบตากัน

เฉินจี๋: “แม่ทัพน้อยของเจ้าช่างทำเป็นหมาหยอกไก่จริง”

อู๋ไป๋ยกมือกอดอก เชิดศีรษะขึ้นสูง

“หมาหยอกไก่ก็เป็นความสามารถ! คนอย่างเจ้า...เพ้ยๆ ได้แค่อิจฉา”

ในระหว่างที่พูด เขามองพิจารณาเฉินจี๋อย่างไม่มีเจตนาดี

หลังจากมาถึงหอสุรา หร่วนฝูอวี้ยังคงติดตามทั้งสองคน

บังเอิญจริงๆ รุ่ยอ๋องก็ตามมาแล้ว

“ฝ่าบาท เกี่ยวกับเรื่องมนุษย์โอสถ...”

เซียวอวี้พูดขัดจังหวะขึ้นมา “วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเรา ยังไม่คุยเรื่องงาน”

หร่วนฝูอวี้มองรุ่ยอ๋องตั้งแต่หัวจรดเท้า