แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 767

หร่วนฝูอวี้อ้อมมาข้างหน้ารุ่ยอ๋อง สายตาเต็มไปด้วยความสนใจ

“ข้าเดาว่า ตอนนี้เจ้าจะต้องแปลกใจอย่างมาก ว่าข้ารู้ได้อย่างไร

“ความจริงนั้น ง่ายมาก

“ผู้ชายที่ไม่ชอบข้า หากไม่ใช่มีคนรักแล้ว ก็เป็นคนที่ไม่ชอบผู้หญิง! ส่วนท่าน ก็คืออย่างหลัง”

รุ่ยอ๋อง: นางช่างมั่นใจในตนเอง

หร่วนฝูอวี้พูดอีก

“ท่านคงกำลังคิดว่า ทำไมข้าถึงได้มั่นใจในตนเองขนาดนี้

“ฮ่าๆ ผู้หญิงที่งดงามอย่างข้า...”

รุ่ยอ๋องแลดูอ่อนโยนราวกับหยก พูดขึ้นมาอย่างไม่ช้าไม่เร็ว ด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย

“แม่นางหยวน เจ้าเดินไปข้างหน้า เลี้ยวขวาที่ตรงทางแยกที่สอง เจ้าจะเห็นร้านเกี๊ยวร้านหนึ่ง ทางด้านทิศตะวันออก ด้านหน้าห้องที่สอง เจ้าเดินเข้าไป หมอที่นั่นจะตรวจอาการของเจ้าให้เป็นอย่างดี”

หร่วนฝูอวี้: ! !

เขากำลังด่าว่านางป่วย?

……

ในรถม้า

เฟิ่งจิ่วเหยียนงีบหลับครู่หนึ่ง

หลายวันมานี้นางยุ่งกับการตามจับโจรสลัด อดหลับอดนอน

รอเมื่อนางตื่นขึ้นมา พบว่าทิศทางไม่ถูกต้อง

นางรีบเปิดม่านหน้าต่าง มองออกไปข้างนอก

“นี่ไม่ใช่ทางไปโรงพักแรม”

นางหันมามองเซียวอวี้ที่อยู่ด้านข้าง

เซียวอวี้เอื้อมมือโอบเอวของนางไว้ ในความมืดมิด แววตาเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

“เรารู้ เราจะพาเจ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”

ไม่นาน รถม้ามาจอดตรงเรือนหลังหนึ่ง

เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยศีรษะขึ้นมา มองเห็นป้ายอักษรขนาดใหญ่ “จื้อจ้ายจวี” สามพยางค์บนประตู

อิสระ เสรี?

เฟิ่งจิ่วเหยียนอดคิดมากไม่ได้

เซียวอวี้ก็ไม่ปฏิเสธ พูดขึ้นมาตามตรง

“ที่ชายแดนเหนือเจ้ามีเซียวเหยาจวี ตอนนี้แต่งงานกับเราแล้ว เราก็จะมอบจื้อจ้ายจวีให้เจ้า”

ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็จะเอาชนะต้วนไหวซวี่ มีความทะเยอทะยานอย่างไม่ธรรมดา

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ต้องการจวน และก็ไม่เข้าใจอารมณ์ความรัก