แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 768

ได้ยินประโยคหลังของเซียวอวี้ ท่าทีเฟิ่งจิ่วเหยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ลองเขา?

เฟิ่งจิ่วเหยียนหันตัวไป ถามทั้งที่รู้

“ลองอย่างไร? ”

เซียวอวี้จับมือของนางไว้ ลูบจากหน้าอกของเขาเลื่อนไปถึงท้องน้อย ในเวลาเดียวกันสายตาก็จับจ้องนาง ดูการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของนาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนหายใจกระสับกระส่าย ดวงตาหรี่ลง มองเห็นอารมณ์ในสายตาของนางไม่ชัดเจน

เซียวอวี้ขยับเข้ามาใกล้ข้างหูของนาง ยิ้มหัวเราะด้วยเสียงแหบเบา ๆ

“ล้อเจ้าเล่น”

นางมักจะสุขุมเย็นชา อยากเห็นท่าทีเอียงอายของนางนั้น ยากมากจริง ๆ

พูดเสร็จ เขาก็ปล่อยมือของนาง แล้วก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

“เราอยากเก็บไว้ในคืนวันแต่งงาน”

ก่อนวันแต่งงาน เขาต้องอดกลั้นไว้

ยามที่เขากำลังถอยออก เฟิ่งจิ่วเหยียนก้าวเข้ามาหา คว้าจับคอเสื้อของเขา แววตาเต็มไปด้วยความก้าวร้าว ราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูในสนามรบ

“หากข้าจะเอาล่ะ ? ”

เซียวอวี้ก้าวถอยหลังหลังหนึ่งก้าว ใบหน้าสับสนเล็กน้อยอย่างไม่น่าเชื่อ

“จิ่วเหยียน เจ้าสงบหน่อย”

เขาก็อยากพลอดรักกับนาง ทว่าก็อยากได้งานแต่งงานที่ครบสมบูรณ์

เฟิ่งจิ่วเหยียนกวาดมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มไม่ชัดเจน พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สิ่งที่พูดออกมากลับแฝงไปด้วยความท้าทายเล็กน้อย

“ถอดเถอะ ฝ่าบาท”

เซียวอวี้ขมวดคิ้วเข้ม “เจ้า...อยากได้จริง ? ”

เขาค่อนข้างลังเล

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า ดวงตาเย็นชาและเด็ดเดี่ยว

“อืม ให้ไหม ? ”

เซียวอวี้ถอนหายใจ “เจ้าเป็นผู้หญิง ไยถึงดุร้ายเหมือนเสือ”

สุดท้ายเขาก็ยอมจำนน

ไม่สนใจแล้วคืนวันแต่งงาน การได้อยู่กับนาง ล้วนเป็นคืนวันแต่งงานทุกค่ำคืน !

ผ่านไปครู่หนึ่ง เซียวอวี้ถอดอาภรณ์ ลงไปในสระอาบน้ำ

ทว่า รออยู่ตั้งนาน ก็ไม่เห็นเฟิ่งจิ่วเหยียน

หันไปมองอีกที คนก็หายไปแล้ว

มีแต่เฉินจี๋เดินเข้ามา รายงานอยู่ข้างนอกม่าน

“ฝ่าบาท แม่นางเฟิ่งให้กระหม่อม นำอาภรณ์เข้ามาให้ นางยังบอกว่า ชุดเดิมของท่าน...น่าเกลียดมาก”

เซียวอวี้ : !

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน