แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 770

เซียวอวี้รู้สึกมุทะลุน่าขัน

ถึงว่านาง “สูญหาย” ไปหลายวัน ยังทำให้ตนเองกลายเป็นสภาพเช่นนี้

ที่แท้ก็ไปขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของคนอื่น !

เขาเดินมาตรงหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน ยกมือเช็ดฝุ่นบนใบหน้าให้นางด้วยตนเอง

“เรื่องอันตรายเช่นนี้ ทำไมเจ้าจะต้องไปทำด้วยตนเอง ?

“เจ้ารออภิเษกอยู่อย่างสงบ ไม่ได้หรือ ? ”

ตอนนี้ก็เหลือเพียงชุดแต่งงานยังปักไม่เสร็จ ไม่อย่างนั้นเขาสู่ขอนางเข้าวังมาตั้งแต่แรกแล้ว เขาจะได้ไม่ต้องอกสั่นขวัญแขวนทุกวี่วัน

ทว่าครั้งนี้ถือว่าเข้าใจหัวอก ความรู้สึกของสองสามีภรรยาตระกูลเมิ่งในตอนนั้น

ตอนที่นางยังเป็นเด็ก ก็คง “อยู่ไม่เป็นสุข” เช่นนี้ วันทั้งวันวิ่งไปโน่นวิ่งไปนี่

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

“หลุมฝังศพมีกลไกมาก ข้าก็อยากไปเรียนรู้”

มองท่าทีแสวงหาความรู้ด้วยความตั้งใจจริงของนาง ในใจเซียวอวี้อ่อนไหวทันที ประคองใบหน้าของนางไว้ พร้อมจูบบนริมฝีปากของนางสองที

ชื่นชอบนางอย่างมากจริง ๆ จนไม่รู้จะพรรณนายังไง

เฟิ่งจิ่วเหยียนถูกเขาจูบอย่างแรงจนเซถอยหลัง “พูดเรื่องจริงจัง สิ่งของที่ถูกฝังกับศพ ไม่สามารถใช้ได้ทั้งหมด...”

เซียวอวี้ใช้มือข้างหนึ่งจับท้ายทอยของนางไว้ หายใจอยู่อย่างหนักหน่วง พูดขัดจังหวะนางขึ้นมา

“ชอบให้เราพูดเรื่องจริงจัง ทว่าข้า เพียงอยากทำเรื่องส่วนตัวกับเจ้า”

มืออีกข้างหนึ่งของเขา เกี่ยวสายคาดเอวของนางไว้ บ่งบอกความต้องการอย่างเหลือล้น

“คืนนั้นแม่ทัพน้อยวิ่งหนีไปรวดเร็วมาก ทิ้งเราไว้ในสระอาบน้ำเพียงลำพัง บัญชีนี้ เรายังไม่ได้คิดกับเจ้าเลย เจ้าว่า ควรชดเชยอย่างไร ? ”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อย

“ท่านพูดเองว่า จะสงวนตัวไว้ก่อนวันแต่งงานไม่ใช่หรือ”

เซียวอวี้อึ้งไปชั่วขณะ

แย่แล้ว ถูกลูกศรของตนเองยิงตัวตายเสียแล้ว

ทันใดนั้นดวงตาของเขาปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา เชยคางของนางขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงหนัก

“ทายใจกษัตริย์ ? แม่ทัพน้อย กล้าหาญไม่น้อยเลยนะ”

พูดเสร็จ เขาอุ้มนางขึ้นมา ก้าวเดินเข้าไปข้างในห้องด้วยฝีเท้ามั่นคง

ข้างในห้องเป็นสถานที่พักผ่อนของเขา วางเตียงไว้หนึ่งหลัง

เขาวางเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้บนเตียงเบา ๆ จูบบนริมฝีปากของนางเบา ๆ ครู่หนึ่ง

จากนั้น เขาเป็นคนถอยเอง ปรับลมหายใจที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งหายใจถี่ จับจ้องคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง พร้อมพูดขึ้นมาอย่างอดกลั้น

“จิ่วเหยียน เจ้าควรดีกับตนเองบ้าง”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เข้าใจ แล้วก็ได้ยินเขาพูดขึ้นมาอีก

“วันนี้เป็นวันเกิดของเจ้า เจ้าก็จำไม่ได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน