แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 778

เพื่อได้แต่งงานเร็ว เซียวอวี้ยังหาช่างเย็บปักมาอีกสิบกว่าคน หมุนเวียนมาทำงาน

ด้วยเหตุนี้ ชุดแต่งงานจึงเสร็จก่อนกำหนด

สำนักโหรหลวงได้ทำนาย ฤกษ์งามยามดีออกมาคือเดือนสิบ เกือบจะถูกเซียวอวี้ปลดจากตำแหน่ง

จากนั้นจึงรีบเปลี่ยนคำพูด กล่าวว่า

“งานอภิเษกจัดวันไหน ฤกษ์งามยามดีก็คือวันนั้น!”

เหล่าขุนนางนิ่งอึ้ง

โหรหลวงผู้นี้ ควรปลดทิ้งเสียจริง ๆ!

ดังนั้น งานอภิเษกจึงกำหนดขึ้นในวันที่สิบเดือนห้า

เซียวอวี้มอบหมายหน้าที่ให้รุ่ยอ๋องไปรับตัวเจ้าสาว ทั้งยังส่งกองกำลังเสริมไปให้

เขาคาดโทษเสียงเยือกเย็น

“เรื่องนี้ ห้ามให้มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นแม้เพียงนิด”

รุ่ยอ๋องประสานมือรับคำสั่ง “น้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!”

การแต่งงานเร่งรัด เรียกได้ว่าคึกคักเร่าร้อน

พิธีในวังมีหนิงเฟยเป็นตัวหลักในการดำเนินงาน ส่วนองค์หญิงใหญ่ก็เอาแต่ชี้นิ้วออกคำสั่งไม่น้อย ใส่ใจเสียยิ่งกว่างานแต่งของตัวเองอีก

เรื่องนี้ หนิงเฟยจึงอัดอั้นจนพูดไม่ออก

อีกด้าน รุ่ยอ๋องนำขบวนมารับตัวเจ้าสาว ด้วยความยิ่งใหญ่มหาศาล

กลางทางถึงได้พบว่า หร่วนฝูอวี้ตามหลังมาตลอดทาง

เขาดึงนางออกมา ถามอย่างสุดจะทน

“แม่นางหร่วน เจ้าคิดจะทำอะไรอีก”

ตั้งแต่ที่เขาขอพระราชทางานแต่งงานไม่สำเร็จ ก็ไม่เคยเจอนางอีกเลย

เดิมทีคิดว่านางจะหยุดแล้ว

ดวงตาของหร่วนฝูอวี้ทอแววรักใคร่ กลับแอบซ่อนอันตราย

นางใช้มือลูบไล้คอเสื้อของรุ่ยอ๋อง แขนเสื้อมีหัวงูโผล่ออกมา งดงามอย่างยิ่ง

“บังเอิญมาทางเดียวกันพอดี จะกังวลอะไรขนาดนั้น?”

รุ่ยอ๋องสะบัดมือของนางออก ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนฉายแววเย็นชา

“งานอภิเษกของฮ่องเต้และฮองเฮา จะเกิดข้อผิดพลาดใด ๆ ไม่ได้เด็ดขาด

“หากเจ้ากล้ามาชิงตัวเจ้าสาวไป ก็อย่าคิดที่จะหนีรอดไปจากแคว้นหนานฉีได้”

หลังจากเตือนนางเสร็จ เขาก็เดินออกไปทันที

หร่วนฝูอวี้ยืนอยู่กับที่ ส่ายหน้าพร้อมแสยะยิ้มออกมา

“ชิงตัวเจ้าสาว? ไม่สิ ฮ่องเต้หมาบ้านั่นต่างหากที่ชิงตัวคนของข้าไป!”

……

ปลายเดือนสาม เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาที่จวนแม่ทัพชายแดนเหนือ

ในงานอภิเษกสมรส ชุดแต่งงานที่ต้องใส่ถูกจัดเตรียมโดยราชวงศ์

เฟิ่งจิ่วเหยียนแต่งออกจากตระกูลเมิ่ง เป็นการออกเรือนไปอยู่ที่ห่างไกล จึงต้องตัดชุดแต่งงาน และชุดลำลอง ไว้ใช้สวมใส่ระหว่างเดินทาง

เทียบกับชุดพิธีการที่ต้องใส่ในวันแต่งงานแล้ว ชุดลำลองจะใส่สบายและคล่องตัวกว่า เนื่องจากทำง่าย จึงตัดเสร็จตั้งนานแล้ว และส่งมาที่ชายแดนเหนือพร้อมสินสมรส

ทว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนอยากใส่ตัวที่อาจารย์หญิงเตรียมไว้ให้

ตั้นแต่ตอนนางยังเป็นเด็ก อาจารย์หญิงก็เริ่มเตรียมตัดเย็บชุดแต่งงานเพื่อนางแล้ว

นางไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของอาจารย์หญิง

ชุดแต่งงานที่ฮูหยินเมิ่งเย็บปัก เป็นการตัดชุดตามวิถีแต่งงานของชาวบ้าน นางใช้ด้ายกับเข็ม เย็บปักเองกับมือ จนกลายเป็นลวดลายมีชีวิตชีวา สีสันสดใส

เมื่อแม่เฟิ่งเห็น ก็รู้สึกว่าตัวเองสู้ไม่ได้

พอเทียบกันแล้ว นางทำอะไรเพื่อจิ่วเหยียนน้อยมากจริง ๆ ไม่แปลกใจที่จิ่วเหยียนจะสนิทกับฮูหยินเมิ่งผู้นี้มากกว่า

ฮูหยินเมิ่งไม่คิดว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนจะอยากใส่ชุดแต่งงานของตัวเอง นัยน์ตาพลันทอแววอิ่มเอมเปี่ยมล้น เข้าไปช่วยนางเปลี่ยนเองกับมือ

เฟิ่งจิ่วเหยียนเคยใส่ชุดแต่งงาน ตอนที่ต้องสวมรอยแต่งงานแทน