แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 83

ข้างนอกห้องที่หวังเทียนไห่อยู่ มีองครักษ์สองคนเฝ้าอยู่

เมื่อถึงตอนค่ำ มีนางกำนัลคนหนึ่งเอาอาหารมาส่ง

พวกองครักษ์เห็นว่ามีสุราเพิ่มมาหนึ่งชุด ก็แปลกประหลาดใจ

นางกำนัลพูดอธิบายว่า “ฮองเฮาตรัสว่า พวกเจ้าเฝ้าเวรยามมีความดี สิ่งนี้ประทานให้กับพวกเจ้า”

พวกองครักษ์รีบรับเอาสุรามา พร้อมพูดขึ้นว่า “ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงประทานให้!”

ทว่าเมื่อดื่มสุราลงคอหลายคำ ก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา

ตูม!

ตูม!

ตามด้วยเสียงล้มดังขึ้นมาสองที พวกองครักษ์ก็ล้มกองลงบนพื้น

จากนั้น นางกำนัลที่นำอาหารมาส่งก็ปรากฏตัว พร้อมเข้าไปในห้อง

หวังเทียนไห่ที่นอนหลับแล้ว ตกใจตื่นเพราะเสียงนี้

“เจ้าเป็นใคร!”

จากนั้นก็เห็นคนที่มา เอากริชเล่มหนึ่งออกมา

นางกำนัลคนนั้นกำลังจะลงมือ ข้างนอกก็มีไฟสว่างขึ้นมาทันที

หวังเทียนไห่กัดฟัน

“รีบไป! เจ้าหลงกลแล้ว!”

เพิ่งพูดเสร็จ องครักษ์หลายคนพุ่งเข้ามา ล้อมรอบทั้งสองคนไว้

หวังเทียนไห่เห็นท่าไม่ดี แย่งเอากริชในมือนางกำนัลมาอย่างรวดเร็ว แล้วก็แทงอกนางเข้าอย่างจัง

นางกำนัลคนนั้นเบิกตาโต ไม่นานก็ขาดใจตาย

หวังเทียนไห่ตะโกนพูดขึ้นมาว่า

“มีนักฆ่า! ข้าฆ่าตายแล้ว!”

เวลานี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่ข้างนอก

สายตาของนางประกายแววสังหารอย่างเยือกเย็น

“ลากตัวคนออกมา!”

หวังเทียนไห่แสดงท่าทีไม่ยอมรับผิด ทั่วทั้งร่างกายฉายแววรัศมีแห่งความบ้าคลั่งออกมา

“พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมากักขังข้า!”

“เป็นฮองเฮาแล้วไม่ต้องรักษากฎในวัง ละเมิดการประชาทัณฑ์หรือ!”

“ข้าจะออกไป!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองดูนางกำนัลที่ถูกแทงคนนั้นแวบหนึ่ง

นางยังไม่ตาย ยังมีลมหายใจ...

“สืบประวัติของนางให้ละเอียด เป็นคนของตำหนักไหน”

“พ่ะย่ะค่ะ พระนาง!”

หวังเทียนไห่เห็น “ศพ” นางกำนัลคนนั้นถูกลากไป ทันใดนั้นก็ตะโกนพูดขึ้นมาว่า

“ไม่ต้องสอบสวนแล้ว!

“ข้าเอง ล้วนเป็นฝีมือของเข้า!”

เห็นที กุ้ยเฟยไม่ไว้ใจเขา

ตราบที่เขายังมีชีวิตอยู่ พระนางก็จะไม่วางใจ

หวังเทียนไห่ยอมรับผิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เป็นเรื่องที่คาดคิดไม่ถึง

เฟิ่งจิ่วเหยียนมีรับสั่งขึ้นมาทันทีว่า

“ไปเชิญฝ่าบาท”

ไม่นาน ขบวนเสด็จมาถึงตำหนักหย่งเหอ

เซียวอวี้นั่งอยู่บนที่นั่งหลัก เฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่ด้านข้างเขา

คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น คือหวังเทียนไห่