แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 92

“แค่ก ๆ…” เฟิ่งจิ่วเหยียนถูกบังคับให้ต้องถลาลงพื้น พื้นรองเท้าเสียดสีเป็นรอยดำบนพื้น

นางวางมือไว้ใต้ลำคอ พยายามขับยาเม็ดนั้นออกด้วยแรงตบ

ทว่า เปล่าประโยชน์

เซียวอวี้หยุดยืนที่เบื้องหน้านางอย่างมั่นคง เสื้อคลุมถูกลมพัดปลิว เสริมให้ดูคาดเดายากกว่าเดิม

ดวงตาเย็นชาของเขาจดจ้องมาที่นาง แววตาลุ่มลึกดุจก้นเหว

“เรารู้ว่าเจ้ามีความสามารถไม่น้อย

“พิษแดนฝันออกฤทธิ์ทุก ๆ สิบวัน

“หากเจ้ามาฝังเข็มตรงเวลา ข้าก็จะให้ยาถอนพิษตรงเวลา”

ดวงตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชามาก

“ทำเกินความจำเป็นแท้ ๆ”

นางไม่ได้บอกว่าจะไม่ถอนพิษให้เขาสักหน่อย เขาระแวงไปเองทั้งนั้น

หากไม่ใช่เพื่อความมั่นคงของบ้านเมืองหนานฉีแล้ว นางจะไม่ยอมอดทนแน่!

จากนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนก็หลบหนีออกจากตำหนักฉางซิ่น

เฉินจี๋จะไล่ตามไปแต่ถูกเซียวอวี้ห้ามไว้

“ปล่อยนางไป”

บัดนี้นางถูกยาพิษแล้ว ไม่ต้องกลัวว่านางจะหนี

กระนั้น หญิงสาวนางนี้ก็ผิดจากความคาดหมายของเขา

นางรู้จักกระทั่งวิชาหดกระดูก หากไม่สามารถทำงานเพื่อเขาได้ เช่นนั้นรอให้ถอนพิษเสร็จแล้วต้องสังหารทิ้ง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาเย็นชาดุจหยกเย็นของเซียวอวี้พลันปรากฏจิตสังหาร

……

หลังจากที่กลับถึงตำหนักหย่งเหอ เฟิ่วจิ่วเหยียนก็เรียกนกพิราบส่งสารมาเขียนจดหมายหาอู๋ไป๋เพื่อให้เขาหายาถอนพิษของพิษแดนฝัน

นางไม่ได้กลัวว่าฮ่องเต้ทรราชจะไม่รักษาคำพูด นางเพียงไม่ชอบการถูกควบคุมโดยคนอื่น

ครั้นอู๋ไป๋ได้รับจดหมาย เขาก็รีบไปหาหมอเทวดาซ่งหลีทันที

ยามนี้ซ่งหลีกำลังนอนหลับสนิท แต่แล้วจู่ ๆ กลับถูกตบเรียกให้ตื่น พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ามีคนมายืนที่หัวเตียง

ผีหลอก!

ซ่งหลีลุกพรวดขึ้นนั่งในสภาพเหงื่อตก เส้นผมของเขายุ่งเหยิง ชุดนอนเปิดกว้างอ้าซ่า

“เจ้า…อุบ!”

อู๋ไป๋ปิดปากเขาทันที “ท่านหมอเทวดาซ่งไม่ต้องร้อง ข้าเอง!”

เมื่อแสงเทียนในห้องถูกจุด ซ่งหลีถึงค่อยจำอู๋ไป๋ได้และบอกให้เขาปล่อยมือ

“เจ้าเป็นคนของสหายซูหรือ? เกิดอะไรขึ้นกับสหายซู?”

อู๋ไป๋ร้อนใจ “คุณชายของข้าถูกพิษแดนฝัน ท่านหมอเทวดามียาถอนพิษหรือไม่?”

“พิษแดนฝัน? ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เอาแบบนี้ ขอเวลาข้าสักพัก ข้าจะลองไปสอบถามดู ต้องรู้ให้แน่ชัดก่อนว่าเป็นพิษแบบใดจึงจะจ่ายยาได้ถูกต้อง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน