แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 94

“กระไรนะ? ฝ่าบาทจะเข้าห้องหอกับนังแพศยานั่น?!” อารมณ์ที่ตอนแรกกำลังเบิกบานของกุ้ยเฟยพังลงในชั่วพริบตา

ข้ารับใช้ที่มารายงานเอาแต่ก้มหน้า ไม่กล้าเผชิญกับเพลิงโทสะของกุ้ยเฟย

“บ่าว…บ่าวได้ยินเองกับหู ไทฮองไทเฮาทรงมีรับสั่ง…”

“พอแล้ว!” กุ้ยเฟยไม่อยากฟังต่อ

นางทั้งตกใจทั้งสับสน

ไม่ใช่ว่าไทฮองไทเฮากลับวังมาเพื่อตรวจความบริสุทธิ์ของฮองเฮาหรอกหรือ!

เหตุใดจึงรีบร้อนจะให้ฮ่องเต้กับฮองเฮาเข้าหอเสียได้?

แววตาของกุ้ยเฟยเย็นยะเยียบน่ากลัว

“ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง ไทฮองไทเฮาได้ถามเรื่องที่ฮองเฮาถูกลักพาตัวหรือไม่!”

ข้ารับใช้คนนั้นส่ายหน้า

“เรื่องนี้ บ่าวไม่แน่ใจพ่ะย่ะค่ะ

“ภายในตำหนักมีคนอยู่ปรนนิบัติเพียงไม่กี่คน บ่าวอยู่ด้านนอก ได้ยินที่พวกเจ้านายคุยกันไม่ชัดนัก”

กุ้ยเฟยฟังแล้วหน้าซีด

นางอยากรู้เหลือเกินว่าไทฮองไทเฮาคิดจะทำอะไรกันแน่!

ในเมื่อฮองเฮาไม่บริสุทธิ์ สิ่งแรกที่ควรทำก็คือปลดจากตำแหน่งฮองเฮาไม่ใช่หรือ?

ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมคนของไทฮองไทเฮาแล้ว เหตุใดจึงยอมให้…

กุ้ยเฟยว้าวุ่นสับสน

ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังค่อย ๆ หลุดจากการควบคุมของนาง

นางถามข้ารับใช้คนนั้นต่ออย่างเร่งร้อน

“แล้วตอนนี้เล่า? ฝ่าบาทอยู่ที่ใด!”

ข้ารับใช้ตอบด้วยความระมัดระวัง

“ฝ่าบาททรงทำตามรับสั่งของไทฮองไทเฮา ไปที่ตำหนักหย่งเหอแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

กุ้ยเฟยฟังแล้วนั่งไม่ติดทันที

ตอนนี้เป็นกลางวันแสก ๆ แต่ไทฮองไทเฮากลับจะให้พวกเขาเข้าห้องหอกันแล้วอย่างนั้นหรือ!

ฝ่าบาททรงยินยอมได้อย่างไร?

“ชุนเหอ เปลี่ยนชุดให้ข้า! ข้าจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”

กุ้ยเฟยทนรอไม่ไหวแม้แต่เพียงวินาทีเดียว

ถึงแม้จะรู้ว่าฝ่าบาทคงไม่แตะต้องฮองเฮา แต่หากฝ่าบาทขัดคำสั่งของไทฮองไทเฮาไม่ได้เล่า?

นางจะยอมให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดไม่ได้!

“เร็วเข้า!” นางเร่งเร้าเสียงดัง

ชุนเหอตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่รู้ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายตกใจ

ทั้งที่ฮองเฮาไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์ ไทฮองไทเฮาเพียงตรวจสอบดูก็น่าจะรู้แล้วแท้ ๆ

การที่นางมาอยู่ที่นี่ก็เปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของไทฮองไทเฮา

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนนิ่งเรียบราวกับน้ำพุตายที่ไร้คลื่น ชำเลืองตามองภาพวังวสันต์

“อืม”

นางเป็นคนเรียนรู้ทุกอย่างรวดเร็วมาตั้งแต่เด็ก

ยิ่งไปกว่านั้น นางก็ร่วมกินร่วมดื่มกับบุรุษในค่ายทหาร เคยฟังพวกเขาพูดเรื่องลามกและเรื่องบนเตียงมาไม่น้อย

แม้จะไม่เคยประจักษ์กับตา แต่หูก็ฟังมานานหลายปี

ไม่จำเป็นต้องตั้งใจฟังสิ่งที่โจวหมัวมัวพูด

นอกจากนี้นางก็ฟังไม่เข้าหูเช่นกัน

ในเมื่อยอมรับหน้าที่แต่งงานแทนจากทางตระกูลมาแล้ว นางก็สมควรต้องเตรียมใจที่จะร่วมบรรทมมาก่อน

ทว่าเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง ๆ นางก็ก้าวข้ามความรู้สึกในใจไปไม่ได้อยู่ดี

ต้องมาทำเรื่องที่ใกล้ชิดขนาดนั้นกับบุรุษที่ไม่มีความรู้สึก นี่มันต่างอะไรกับการข่มเหงนางกัน?

ยังไม่พูดถึงว่า นางมีคนในใจอยู่แล้ว…

แอ๊ด—

ประตูไม้ถูกผลักเปิดไปด้านข้างทั้งสองฝั่งเพื่อเปิดทาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนเชยตามองไป เห็นนางกำนัลหลายคนถือของเข้ามาอย่างเป็นระเบียบ

มีชุดบรรทม เครื่องหอม รวมไปถึงของที่โจวหมัวมัวกล่าวถึงเมื่อครู่—ของเพิ่มความบันเทิงต่างๆ…