เฟิ่งจิ่วเหยียนมองอุปกรณ์ร่วมบรรทมพวกนี้แล้วต้องมุ่นคิ้ว
นับวันก็ยิ่งเหลวไหลจริง ๆ!
เซียวอวี้เล่า? เขายอมรับการจัดแจงเช่นนี้ได้อย่างไร!
โจวหมัวมัวสั่งนางกำนัลพวกนั้น
“วางของลงแล้วปรนนิบัติฮองเฮาสรงน้ำ”
“เจ้าค่ะ—”
เฟิ่งจิ่วเหยียนตัดบทเสียงทุ้ม
“ให้เหลียนซวงปรนนิบัติแค่คนเดียวก็พอ”
โจวหมัวมัวค่อนข้างที่จะตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเองเป็นผู้ตัดสินใจเด็ดขาด นางวางตัวเป็นผู้อาวุโสของเฟิ่งจิ่วเหยียนโดยอาศัยว่าตนได้รับคำสั่งจากไทฮองไทเฮา
“ฮองเฮา ท่านเพิ่งเคยร่วมบรรทมเป็นครั้งแรก ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของทางในวัง
“การสรงน้ำก่อนร่วมบรรทมแตกต่างจากการสรงน้ำปกติ กระบวนการมีความละเอียดมากมาย!
“นางกำนัลแค่คนเดียวจะทำไหวได้อย่างไร
“พระนาง อย่าให้ฝ่าบาทต้องรอนานเลยเพคะ”
โจวหมัวมัวใช้แขนข้างหนึ่งทำท่าผายมือ ‘เชิญ’ ด้วยความเคารพ
ดวงตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชา น้ำเสียงทุ้มต่ำ
“ไทฮองไทเฮาส่งเจ้ามาเพื่อดูให้แน่ใจว่าเปิ่นกงข้ากับฝ่าบาทจะได้เข้าหอโดยราบรื่น
“หากเปิ่นกงข้าไม่สบอารมณ์ขึ้นมา เจ้าก็คอยดูเถิดว่าเปิ่นกงข้าจะยอมเข้าหอหรือไม่”
โจวหมัวมัวตกใจ
ถ้อยคำของฮองเฮาจองหองอวดดีมาก!
ครั้นลองคิดดูอีกครั้ง ฮองเฮาแข็งกร้าวถึงเพียงนี้ หากไม่ตามใจนาง จนทำตามรับสั่งของไทฮองไทเฮาไม่สำเร็จขึ้นมา ตัวนางเองก็จะกลับไปรายงานไม่ได้เช่นกัน
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โจวหมัวมัวก็หันไปสั่งนางกำนัลพวกนั้น
“ถอยออกไปรอข้างนอกให้หมด”
จากนั้นโค้งตัวคำนับเฟิ่งจิ่วเหยียน
“บ่าวจะออกไปรอข้างนอกเพคะ”
เหลียนซวงถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว จากนั้นรีบเดินไปหาเฟิ่งจิ่วเหยียนและถามเสียงเบา
“พระนาง โจวหมัวมัวเป็นคนรับมือยาก เหตุใดจึงยอมออกไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้เพคะ?”
เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้พูดอะไรมาก นางเดินเข้าไปที่ห้องชั้นใน ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกลงแล้วลงไปในอ่างน้ำ
รัศมีรอบตัวนางเย็นยะเยียบ แผ่ไอเย็นที่กีดกั้นไม่ให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้
เหลียนซวงโปรยกลีบบุปผาลงในอ่างพลางถามอย่างเป็นกังวล
“พระนาง ประเดี๋ยวท่านจะร่วมบรรทมจริง ๆ หรือเพคะ?”
เฟิ่งจิ่วเหยียนหลับตา ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย
“ขึ้นอยู่กับฝ่าบาท”
ฮ่องเต้รักมั่นในหรงเฟย ทั้งหลายปีมานี้ก็โปรดปรานกุ้ยเฟยเพียงผู้เดียว นี่บ่งบอกว่าเขาเป็นคนรักเดียวใจเดียว มีระเบียบแบบแผน จะไม่แตะต้องหญิงที่ตัวเองไม่รัก
ดังนั้น เขาน่าจะกำลังคิดหาวิธีหลบหนีจากเรื่องนี้เช่นกัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ให้เหลียนซวงปรนนิบัติ นางเช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมชุดบรรทมด้วยตนเอง
เหลียนซวงหลุดปากถามด้วยความสงสัย
“พระนาง ท่านทำศึกสงครามมาหลายปี ไม่เคยบาดเจ็บเลยหรือเพคะ?”
จากที่นางรู้มา แม่ทัพที่มีความดีความชอบในการรบเลื่องลือมักจะมีรอยแผลเป็นเล็กใหญ่กันทั้งนั้น
ปฏิกิริยาของเฟิ่งจิ่วเหยียนบราบเรียบมาก
“ข้าเพียงแต่ทายามาไม่น้อยก็เท่านั้น”
นางไม่สนใจรอยแผลเป็นบนร่างกาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...