บทที่ 2479 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 13
นักพรตใจบริสุทธิ์จ้องมองเนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ข้างกาย แต่ในใจแอบร้องโอดครวญ
จากความเข้าใจที่ตัวเองมีต่อเนี่ยอู๋หมิง จะบอกว่าเขาไม่มีเงิน นั่นเป็นไปไม่ค่อยได้รึเปล่า…
อีกอย่างเนี่ยอู๋หมิงก็เก่งกาจเรื่องต้มตุ๋นคดโกงมาตั้งแต่เด็ก ด้วยนิสัยที่ต่อให้มีเงินอยู่นิดเดียวก็ทำให้กลายเป็นสิบหยวนได้ ต่อให้เป็นการอดออมก็สามารถออมเงินได้ไม่น้อย จะไม่มีเงินได้ยังไงกัน
“หัวหน้า ถ้าคุณไม่มีเงิน จะต้องมีอย่างอื่นอยู่แน่นอนใช่ไหม” นักพรตใจบริสุทธิ์จ้องเนี่ยอู๋หมิง แล้วลองถามหยั่งเชิง
พอได้ยินคำพูดของนักพรตหนุ่ม มุมปากของเนี่ยอู๋หมิงก็ยกเชิดขึ้นนิดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “นายพูดถูกแล้ว”
“หัวหน้าคุณมีอะไรอยู่กันแน่” นักพรตใจบริสุทธิ์กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาแล้ว
หลังจากเนี่ยอู๋หมิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้เอ่ยตอบ “ฉันมีความฝัน”
“หัวหน้า คุณดูสิตอนนี้ไม่ใช่ว่าเช้าแล้วงั้นเหรอ พวกเรายังมีธุระเล็กน้อยที่ยังไม่ได้จัดการ…เอาแบบนี้เถอะ ครั้งหน้าค่อยว่ากัน ครั้งหน้าผมจะเลี้ยงข้าวคุณเอง” นักพรตใจบริสุทธิ์เอ่ยด้วยรอยยิ้ม
ทว่าเนี่ยอู๋หมิงกลับเหลือบมองนักพรตใจบริสุทธิ์อยู่หลายแวบ “ฉันเข้าใจแล้ว นายกำลังบอกใบ้ฉัน…ให้ฉันเลี้ยงข้าวนายสินะ”
นักพรตใจบริสุทธิ์มึนงง เขาไปบอกใบ้ตอนไหนกัน
“ละแวกนี้ไปจะเป็นเขตตำบลแล้ว” หลิงเหมี่ยวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นเสียงเบา “บังเอิญว่าฉันมีคำถามบางอย่างอยากจะขอคำแนะนำจากทั้งสองคนอยู่พอดี”
“คนสวยออกปากแล้ว ไปเถอะ” เนี่ยอู๋หมิงหิ้วตัวอี้จือฮวาขึ้นมา
“เอ๋ เธอไม่ใช่อาหญิงของนายหรอกเหรอ” ใบหน้าของอี้จือฮวาเต็มไปด้วยความสงสัย
“เป็นอาหญิงของฉันแล้วจะทำไม” เนี่ยอู๋หมิงถาม
“ในเมื่อเป็นอาหญิงของนาย นายไม่เรียกว่าอาหญิง แต่นายเรียกเธอว่าคนสวยเนี่ยนะ” อี้จือฮวาเอ่ยด้วยความฉงน
“แล้วอาหญิงของฉันไม่สวยรึไง” เนี่ยอู๋หมิงถามต่อ
“สวยน่ะสวย…”
“งั้นก็ใช้ได้แล้ว”
อี้จือฮวาคิดในใจ จะว่าไปแล้วก็เป็นแบบนี้ แต่ก็รู้สึกอยู่ตลอดเลยว่ามีตรงไหนที่ผิดไปอยู่บ้าง
….
ก่อนจะค่ำ ในที่สุดทั้งสี่คนก็มาถึงตัวตำบลในละแวกใกล้ๆ
“ว่ามา จะกินอะไร วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยอย่างใจป้ำ
“หัวหน้า ไม่สู้พวกเราไปกิน…”
ไม่รอให้นักพรตใจบริสุทธิ์ทันได้พูดจบ จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็ชี้ไปทางแผงลอยเจ้าใหญ่ที่อยู่ข้างถนน “ฉันเลี้ยงข้าวผัดไข่พวกนายเอาไหม เพิ่มไข่ให้อีกคนละฟองด้วย แล้วให้เถ้าแก่เพิ่มเครื่องเคียงอะไรสักหน่อย”
นักพรตใจบริสุทธิ์เงียบลงแล้ว…
อี้จือฮวาเหล่ตามองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง “นายงกเกินไปหน่อยแล้วมั้ง ต่อให้พวกเรายอมกินข้าวผัดไข่ แต่อาหญิงคนสวยของนายคงไม่อยากกินหรอก”
“ข้าวผัดไข่แล้วจะทำไม อาหญิงคนสวยของฉันไม่เคยเลือกกิน” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะหยัน จากนั้นก็มองไปที่หลิงเหมี่ยว “อาหญิงคนสวย เธออยากกินข้าวผัดกับไข่เคียงผักดองใช่ไหม”
หลิงเหมี่ยวฟังแล้วส่ายหัวไปมา “นายพาฉันไปกินข้าวผัดไข่กับเกี๊ยวกับมาสี่วันแล้วนะ เปลี่ยนบ้างเถอะ”
กินข้าวผัดไข่กับเกี๊ยวมาสี่วันแล้วงั้นเหรอ
อี้จือฮวากับนักพรตใจบริสุทธิ์มองหน้ากันเหลอหลา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน
“เฮ้อ หัวหน้า ไม่สู้พวกเราไปกินอาหารฝรั่งกันเถอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ให้อี้จือฮวาเลี้ยงไง” นักพรตใจบริสุทธิ์มองเนี่ยอู๋หมิงแล้วเอ่ยขึ้นมา
“ล้อเล่นอะไรน่ะ” อี้จือฮวาเบิกตากว้าง “จะให้ฉันเลี้ยงได้ไง พวกนายเล่นโคลนโตมาด้วยกัน ผ่านมาหลายปีไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เจอกัน ให้คนนอกอย่างฉันเลี้ยงข้าว พวกนายมีหน้าบ้างไหม ละอายบ้างรึเปล่า”
“นายดูคำพูดคำจาของนายเข้าสิ ทุกคนก็เป็นหนุ่มสาวในยุทธภพ อย่าใส่ใจธรรมเนียมมารยาทพวกนั้นเลย สิ่งสำคัญที่สุดคือความสุข ใครเลี้ยงก็ได้ทั้งนั้น ฉันไม่ถือสาหรอก” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยยิ้มๆ
“ฉันถือสา” อี้จือฮวาตอบไปตามตรง
“ช่างเถอะ ฉันเลี้ยงเอง” ผ่านไปนาน หลิงเหมี่ยวถึงได้เอ่ยขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี