บทที่ 2481 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 15
“คนไหนเหรอครับ”
เนี่ยอู๋หมิงมองไปที่อี้จือฮวา “อี้เคอซง”
พอเนี่ยอู๋หมิงเปล่งเสียงออกมา มุมปากของอี้จือฮวาก็กระตุกนิดๆ “อี้จือฮวา!”
“อี้จือฮวา เจ้าตุ๊ดอย่างนายจะเข้ารวมกลุ่มด้วยรึเปล่า” เนี่ยอู๋หมิงถามด้วยรอยยิ้ม
“เฮอะๆ ต่อให้แม่เฒ่าต้องตาย ต่อให้ไม่มีบ้านให้กลับ ก็ไม่มีทางจนตรอกไปติดตามนายหรอก!” อี้จือฮวาหัวเราะเสียงเย็น
เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยอย่างเฉยเมย “แน่นอน นายสามารถปฏิเสธได้อยู่แล้ว เพียงแต่ฉันคงต้องฆ่านายซะ ถึงยังไงนายก็เป็นทหารรับจ้างที่เจ้าเยวี่ยเจาส่งมา”
“อันที่จริง ฉันคิดว่า เข้าร่วมก็โอเคนะ…ถึงยังไงนายก็มีหัวการค้าขนาดนั้น ฉันคิดว่า ถ้าติดตามนายน่าจะได้กินของอร่อยเผ็ดร้อน” อี้จือฮวาเปลี่ยนสีหน้าทันที รีบเอ่ยกับเนี่ยอู๋หมิงด้วยรอยยิ้ม
“นั่นถือว่านายพูดถูกแล้ว ได้กินของอร่อยเผ็ดร้อนเป็นเรื่องพื้นฐานที่สุด” เนี่ยอู๋หมิงพูด
….
หลังจากรู้ค่าจ้างในการจ้างวานนักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาแล้ว สองตาของเนี่ยอู๋หมิงก็ลุกวาว ร่วมวงกับทั้งสองทันที จะก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างขึ้น
“จะตั้งชื่อกลุ่มทหารรับจ้างว่าอะไรล่ะ” นักพรตใจบริสุทธิ์มองไปที่เนี่ยอู๋หมิง
หลังจากเนี่ยอู๋หมิงคิดอยู่พักหนึ่ง จึงเปิดปากพูด “ชื่อกลุ่มทหารรับจ้างเงินมากมี!”
นักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาพูดไม่ออกเลย…
หลิงเหมี่ยวก็เงียบงันเช่นกัน
“เรื่องนั้นน่ะ หัวหน้า กลุ่มทหารรับจ้างเงินมากมี ฟังแล้วไม่น่าเกรงขามเลย ฉันว่าไม่สู้ตั้งว่า กลุ่มทหารรับจ้างผีโม่แป้งเถอะ!”
“ล้อเล่นอะไรกัน ฉันรู้สึกว่าชื่อกลุ่มทหารรับจ้างมั่งคั่งดูน่าเกรงขามกว่านะ!” นักพรตใจบริสุทธิ์กล่าว
เนี่ยอู๋หมิงคัดค้าน “ใช้เงินมากมีของฉันดีกว่า”
อี้จือฮวาไม่ยอม “ฉันว่าผีโม่แป้งดีกว่า มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ ความหมายลึกซึ้งมาก!”
เนี่ยอู๋หมิงหันไปมองหลิงเหมี่ยวอย่างรวดเร็ว “อาหญิงคนสวย ไม่สู้เธอช่วยคิดให้พวกเราสักชื่อเป็นไง”
หลิงเหมี่ยวก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หยิบปากกาบนโต๊ะขึ้นมา แล้วเขียนตัวอักษรแถวหนึ่งลงบนกระดาษ
‘กลุ่มทหารรับจ้างสังหารเทพ’
….
หลังกินดื่มจนอิ่มหนำแล้ว เนี่ยอู๋หมิงจึงให้นักพรตใจบริสุทธิ์กับอี้จือฮวากลับไปก่อน
เนี่ยอู๋หมิงได้ทราบข้อมูลมากมายจากการบอกเล่าของคนทั้งสอง
รวมถึงเรื่องที่เจ้าเยวี่ยเจาให้ทหารรับจ้างมากมายมาดักซุ่มโจมตีเขากับหลิงเหมี่ยว แถมยังพกอาวุธปืนกันด้วย
เนี่ยอู๋หมิงให้พวกนักพรตใจบริสุทธิ์กลับไปก่อน เพื่อไปจัดการเรื่องอาวุธปืน
กลางป่า
เนี่ยอู๋หมิงคว้าตัวหลิงเหมี่ยวที่หล่นลงมาจากต้นไม้เอาไว้ จากนั้นก็กอดไว้ในอ้อมแขน
“นาย…ปล่อยนะ!” หลิงเหมี่ยวที่อยู่ในอ้อมแขนของเนี่ยอู๋หมิงหน้าแดงนิดๆ
“โอ้” เนี่ยอู๋หมิงปล่อยมือออกตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็เกิดเสียง ‘ตุบ’ หลิงเหมี่ยวล้มลงบนพื้น
“นาย!” สีหน้าของหลิงเหมี่ยวมืดดำเหมือนก้นหม้อ
“อะไรอีกล่ะ ห้ามไม่ให้เธอปีนขึ้นไปเด็ดผลไม้ลูกนั้น เธอก็ไม่ฟัง เป็นไงล่ะ หกล้มแล้ว” เนี่ยอู๋หมิงยักไหล่
สุดท้ายหลิงเหมี่ยวก็ไม่ได้จัดการเนี่ยอู๋หมิง ทำเพียงนั่งลงใต้ต้นไม้อย่างกังวลใจ “สองคนนั้นน่ะ เชื่อใจได้เหรอ”
“ถ้าเชื่อไม่ได้ ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขากลับไป” รอยยิ้มบนใบหน้าเนี่ยอู๋หมิงเลือนหายไป แล้วเอ่ยเสียงเรียบ
จากนั้นเนี่ยอู๋หมิงก็ชะงักไปแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยต่อไปว่า “เจ้าเยวี่ยเจาเป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อเธอ ในเมื่อเหล่าหลิงให้พวกเราจัดการเรื่องนี้ ก็ต้องทำให้เสร็จสมบูรณ์”
“แต่ฉันกังวล…” หลิงเหมี่ยวขมวดคิ้วนิดๆ
“อย่ากังวลเลย” เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงเหมี่ยว พลางกุมสองมือของหลิงเหมี่ยวเอาไว้ “มีฉันอยู่”
หลิงเหมี่ยวตัวสั่นนิดๆ จากนั้นก็ชักมือกลับตามสัญชาตญาณ
เนี่ยอู๋หมิงเห็นเข้าจึงเบะปาก “หมายความว่ายังไง ตอนเด็กๆ ยังจับมือฉันอยู่ทุกวัน เธอยังจับมือฉันได้ แล้วทำไมฉันถึงจับบ้างไม่ได้ล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี