บทที่ 2483 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 17
“นาย เรียกฉันว่าอะไรนะ” เนี่ยอู๋หมิงเบือนหน้าไป สองตาส่องประกาย ทว่าเจือหมอกอันมืดมนชวนให้คนผวาไว้
“นี่…หลิงเหมี่ยว…” ชายหนุ่มถูกสายตาของเนี่ยอู๋หมิงทำให้ตกใจจนตัวสั่น เขาไม่เคยเห็นสายตาที่น่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย ต่อให้เป็นสัตว์ร้ายในสวนสัตว์…ก็เทียบไม่ได้สักหนึ่งในหมื่นเลย
“อู๋หมิง ห้ามก่อเรื่อง” หลิงเหมี่ยวมองเนี่ยอู๋หมิงอย่างไม่ค่อยพอใจแวบหนึ่ง
“งั้นเหรอ รบกวนพวกเธอซะแล้ว”
เนี่ยอู๋หมิงหันหลังจากไป พลางสะบัดมือทีหนึ่ง ประตูห้องหนังสือก็สะเทือนจนปรากฏรอยร้าวหลายเส้น
ในเวลานี้ หลิงเหมี่ยวไม่ได้เปล่งเสียงเลย ดูเหมือนจะขบคิดอะไรอยู่
….
เนี่ยอู๋หมิงกลับไปที่ห้องรับแขก คว้าเป้ขึ้นมาสะพายหลังไว้ แล้วทำท่าจะจากไป
แต่พอไปถึงหน้าประตู กลับย้อนกลับมาอีกครั้ง โยนเป้ลงบนโซฟา ส่วนตัวเองก็นั่งลงบนโซฟา
“ไอ้ตัวแสบ เธอทำอะไร ทำเสียงดังขนาดนั้นทำไม”
ไม่นานหลิงอี๋ก็ยกอาหารขึ้นโต๊ะ พลางเอ่ยถามเนี่ยอู๋หมิง
“ไม่มีอะไร แค่หิวไปหน่อย เหล่าหลิงคุณไม่ยกอาหารมาสักที คิดจะให้ผมหิวตายสินะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยกับหลิงอี๋
“เธอดูตัวเธอสิ ผ่านมาหลายปีแล้ว ยังนิสัยใจร้อนอีก…ไปเรียกอาหญิงออกมากินข้าวสิ” หลิงอี๋ถอดผ้ากันเปื้อนออก
“ได้” เนี่ยอู๋หมิงลุกขึ้น แล้วเดินไปที่หน้าห้องหนังสือ จากนั้นก็ยกเท้าถีบประตูทีหนึ่ง “กินข้าว”
พูดจบเนี่ยอู๋หมิงก็หมุนตัวเดินออกมา
“หลิงเหมี่ยว หลานชายเธอ…เข้าใจอะไรฉันผิดไปรึเปล่า ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ ล่ะ” ชายหนุ่มมองหลิงเหมี่ยวพลางเอ่ยถาม
หลิงเหมี่ยวยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง แล้วส่ายหน้า “ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก”
พอพูดจบ หลิงเหมี่ยวก็ลุกขึ้นยืน จัดหนังสือบนโต๊ะหนังสือให้เป็นระเบียบ แล้วเดินเคียงคู่กับชายหนุ่ม มุ่งหน้าไปทางห้องครัว
พอชายหนุ่มเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็คิดจะอาศัยจังหวะจับมือขวาของหลิงเหมี่ยว เพียงแต่หลิงเหมี่ยวกลับหลบเลี่ยงทันที
‘อีกไม่นานก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี…’ ชายหนุ่มแอบยิ้มอยู่ในใจ
บนโต๊ะอาหาร หลิงอี๋นั่งหัวโต๊ะ ส่วนเนี่ยอู๋หมิงนั่งข้างๆ ชายหนุ่ม
“น้าหลิง รบกวนแล้วครับ ทำให้คุณต้องเหนื่อยทำของอร่อยเต็มโต๊ะเลย” ชายหนุ่มเอ่ยกับหลิงอี๋ด้วยท่าทางมีมารยาทมาก
“ที่ไหนกันล่ะ ไม่เหนื่อยเลย พวกเธอกินเยอะๆ หน่อยเถอะ” หลิงอี๋เอ่ยยิ้มๆ
“ไอ้ตัวแสบ นี่เนื้อกระต่ายป่า” จากนั้น หลิงอี๋ก็คีบเนื้อกระต่ายชิ้นหนึ่งใส่ชามของเนี่ยอู๋หมิง
“ไม่กิน ผมกับกระต่ายเป็นเพื่อนกัน” เนี่ยอู๋หมิงตอบนิ่งๆ
หลิงอี๋ผงะไป…
“งั้นกินนี่สิ เนื้อหมูป่า” หลิงอี๋เอ่ย
“ไม่กิน ผมกับหมูป่าเป็นพี่น้องกัน” เนี่ยอู๋หมิงกล่าว
“สมองหลานชายเธอไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม” ชายหนุ่มเอียงเข้าหาหลิงเหมี่ยว แล้วเอ่ยถามเสียงเบา
แต่หลิงเหมี่ยวกลับไม่ได้ตอบอะไร
“หลี่ฉุน ทางพ่อแม่เธอสบายดีใช่ไหม” หลิงอี๋ถามชายหนุ่ม
“ขอบคุณน้าหลิงที่เป็นห่วงครับ พ่อแม่ของผมสบายดีมาก คุณก็รู้นี่ครับ กิจการของบ้านเรามากมายเกินไป มีเรื่องราวหลายอย่างที่ต้องให้พ่อแม่ของผมออกหน้าจัดการเอง…พ่อผมบอกว่า รอไว้มีเวลาแล้ว เขาจะมาเยี่ยมด้วยตัวเองแน่นอน” หลี่ฉุนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“หลิงอี๋ ร้อนจัง ปรับแอร์ลงหน่อยเถอะ” จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยขึ้นมา
ไม่รอให้หลิงอี๋ทันได้อ้าปาก หลี่ฉุนก็พูดขึ้นว่า “ฉันรู้สึกว่าอุณหภูมิพอดีแล้วนะ”
“เธอร้อนไหม” เนี่ยอู๋หมิงมองไปที่หลิงเหมี่ยว
“นิดหน่อย” หลิงเหมี่ยวตอบ
“อืม เลิกกันเถอะ พวกเธอไม่เหมาะสมกัน” เนี่ยอู๋หมิงพูด
“อะไรนะ?!”
พอเนี่ยอู๋หมิงพูดออกมา หลิงอี๋และหลี่ฉุนต่างก็ผงะไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี