อวี๋หมิงหลางลงไปรับไห่เจาและถือโอกาสแวะซื้อกระดาษทิชชู่ด้วย
เขาเดินถือทิชชู่หนึ่งแพ็คออกมาจากร้านขายของชำแล้วเดินไปยังป้อมยามหน้าหมู่บ้าน จากนั้นก็มองซ้ายมองขวา
ไห่เจาสะกิดบ่าอวี๋หมิงหลาง “จงใจ?”
คนตัวเบ้อเริ่มยืนอยู่ตรงหน้า แสร้งทำเป็นมองไม่เห็นหมายความว่าไง?
หัวหน้าใหญ่ที่แสนเก่งกาจของหน่วยรบพิเศษ แม้แต่ผู้ร้ายที่ปลอมตัวเป็นอย่างดีก็ไม่อาจเล็ดรอดสายตาไปได้ มีเหรอจะจำเขาไม่ได้?
อวี๋หมิงหลางยิ้มฮี่ๆให้ “นี่ถ้านายไม่พูดฉันยังคิดว่าคนเร่ร่อนที่ไหนมาโผล่หน้าหมู่บ้านนะเนี่ย เกือบให้ยามสงเคราะห์น้ำให้ขวดนึงแล้ว”
“พอเลย!” ไห่เจาตอบโต้อย่างหมดแรง
อวี๋หมิงหลางแกล้งล้อเล่นกับไห่เจา แต่ก็โทษเสี่ยวเฉียงไม่ได้หรอก
เพิ่งไม่เจอกันสองวัน แต่ไห่เจาดูโทรมลงไปมาก หนวดเคราขึ้นเต็มคาง เนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า เสื้อผ้ายับยู่ยี่เหมือนใบผักดอง ผมเผ้าก็กระเซอะกระเซิง
“เพื่อน ไหนว่ามาซิสองวันที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น? จึ๊ๆ ดูหัวดิ นี่ทรงฟ้าผ่ากลางหัวเหรอ!” อวี๋หมิงหลางเอามือไปลูบหัวไห่เจา พอไหว ยังไม่มันเท่าไร ไม่มีรังแคร์ แค่ยุ่งเหยิง
“จะอะไรได้เล่าก็คนตระกูลอวี๋อย่างพวกนายนี่ไง ไม่ต้องมาซ้ำเติมกันเลย”
สองวันที่ผ่านมาไห่เจาอยู่อย่างยากลำบาก
เมาหัวราน้ำ กว่าจะอยู่มาจนถึงเวลาที่เสี่ยวเชี่ยนนัดได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
“ทำตัวจะผูกคอตายที่ต้นไม้ต้นนี้ให้ได้ ยัยผู้หญิงป่าเถื่อนใจดำนั่นมีดีตรงไหน?”
อวี๋หมิงหลางได้ฟังเรื่องจากเสี่ยวเชี่ยนแล้ว ถึงอวี๋หมิงซีจะเป็นพี่สาวของเขา แต่เขาก็ไม่พอใจเรื่องที่มองน้ำใจของคนอื่นเป็นสิ่งไม่มีค่า เรื่องนี้เขาอยู่ข้างไห่เจา ไม่ขออยู่ข้างผู้หญิงใจดำอย่างอวี๋หมิงซี
ไห่เจาฝืนยิ้ม
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ยึดติดขนาดนี้ ถึงได้มาหาเมียนายที่เป็นเหมือนเทพนี่ไงล่ะ”
คิดอยู่สักพักไห่เจาก็ถามขึ้นมาอีก
“ถ้าเมียนายเป็นตายก็ไม่ชอบนาย นายจะยอมผูกคอตายอยู่ที่ต้นไม้ต้นนี้ไหม หรือจะเปลี่ยนไปต้นอื่น?”
“ถามอะไรไร้สาระ นอกจากเขาแล้วใครหน้าไหนฉันก็ไม่เอา”
“ขนาดนายยังทำตัวยึดติด แล้วกล้าดียังไงมาสอนไม่ให้ฉันผูกคอตายใต้ต้นไม้ต้นนี้?”
อวี๋หมิงหลางมองไห่เจาด้วยสายตาเห็นใจ
“ถึงเมียฉันจะเป็นคนที่ดูเย็นชาภายนอก แต่เรื่องความรักฉันว่าเมียฉันมีจิตใจเมตตากว่าอวี๋หมิงซีเยอะ”
อวี๋หมิงหลางไม่ได้ตั้งใจจะชมเมียตัวเอง
อยู่ข้างนอกเสี่ยวเชี่ยนทำตัวโหดแค่ไหน แต่กับคนรอบตัวเธอก็ดีด้วยมากเท่านั้น
อวี๋หมิงหลางเป็นคนที่ได้เข้าใกล้หัวใจเธอมากที่สุด เธอใจกว้างกับเขามาก ต่อให้วันแต่งงานเขาต้องออกไปทำภารกิจ หลังจากนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ไม่ได้คิดแค้นเขา เรื่องนี้อวี๋หมิงหลางจะจดจำไปตลอดชีวิต
แต่อวี๋หมิงซีไม่เหมือนกัน จะกับใครก็ทำตัวเหมือนกัน ไม่ยินดียินร้าย ไม่เปิดใจกับใครทั้งนั้น
จะว่าสุดโต่งเหรอก็ไม่ใช่
เหมือนกับว่าเธอเย็นชากับทุกคน มีชีวิตอยู่ในโลกของตัวเอง กับคนในครอบครัวก็รักษาระยะห่างไม่มากไม่น้อยเกินไป
ไห่เจาเลือกใครไม่เลือก จะเลือกจีบผู้หญิงเลือดเย็นแบบนี้ให้ได้ ขนาดอวี๋หมิงหลางที่เป็นแฝดน้องยังรู้สึกสงสารไห่เจา
“เห้อ เขาเป็นคนยังไงไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือชอบก็คือชอบ”
…
“ชอบก็คือชอบ”
คำพูดนี้หลุดออกมาจากปากของเสี่ยวเชี่ยนหลังจากนั้นสองชั่วโมง
ภายในห้องที่อยู่ข้างหลังเสี่ยวเชี่ยนมีเสียงร้องไห้อย่างคนเสียสติของไห่เจาดังลอดออกมา


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย