เสี่ยวเชี่ยนไม่บังคับเขา ไม่ไปก็ไม่ไป
รอดูพรุ่งนี้ว่าอวี๋หมิงซีรู้สึกยังไง เธอมีวิธีให้ไห่เจาปรากฏตัวอยู่แล้ว
ประธานเชี่ยนไม่เคยแพ้ในด้านวิชาชีพของตัวเอง—การสะกดจิตแบบแทรกซึมที่แพ้ให้แมวหลีฮวาอันนั้นไม่นับ
ตอนที่อวี๋หมิงซีเห็นเสี่ยวเชี่ยนที่ด้านหลังเวทีเป็นตอนที่อีกครึ่งชั่วโมงการแสดงจะเริ่มอย่างเป็นทางการ
เธอเห็นรอยสักรูปดอกโบตั๋นแสนสวยบนไหล่ของเสี่ยวเชี่ยนในแวบแรก จึงเอามือไปลูบด้วยความสงสัย
“นี่ของสักจริงหรือของปลอม? ผู้ชายใจแคบอย่างน้องเล็กไม่น่ายอมให้เธอสักของแบบนี้บนร่างกายหรอก”
“ของปลอมค่ะ ใช้หมึกแบบพิเศษ เรียกว่ารอยสักแบบเจ็ดวัน อยู่ได้ประมาณเจ็ดวัน”
เสี่ยวเชี่ยนแอบภูมิใจ
อวี๋หมิงหลางไอ้คนหน้าด้าน พอเสร็จกิจก็ทำตัวเหมือนโจร ใส่เสื้อฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีเตรียมตัวไปทำงาน ทันใดนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นพวกชุดออกงานที่เธอเลือกไว้
สีกับแบบต่างกัน แต่มีจุดที่เหมือนกันก็คือ เปิดไหล่!
เรื่องนี้เสี่ยวเฉียงทนไม่ได้
ไหล่เนียนสวยของเมียเขา ไหปลาร้าที่แสนงดงาม จะปล่อยให้คนอื่นมาเห็นได้ยังไง!
ครั้นแล้วตานี่ก็วกกลับเข้าไปหาเธอใหม่ จับเธอที่เตรียมจะลุกไปล้างหน้าล้างตากดลง จากนั้นก็จูบที่ไหลเธอจนเป็นรอย แล้วออกไปทำงานอย่างอารมณ์ดี
ตอนแรกเสี่ยวเชี่ยนไม่เข้าใจการกระทำของเขา จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จเตรียมใส่ชุดก็เห็นรอยแดงที่หัวไหล่ เธอเข้าใจแผนชั่วร้ายของหมาทหารหนังเขียวขึ้นมาทันที
ดั่งคำพูดที่ว่าที่ไหนมีการกดขี่ที่นั่นย่อมมีการต่อต้าน เสี่ยวเชี่ยนไม่ยอมให้เขาได้ใจอยู่ฝ่ายเดียว เธอนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองมีรูปลอกกับหมึกแบบพิเศษที่อยู่ได้เจ็ดวันของเมืองนอก จึงเอามาสักเป็นรูปดอกโบตั๋นให้ตัวเอง”
เพื่อยั่วโมโหหมาทหารจอมขี้หึง เธอยังได้ถ่ายรูปแล้วส่งไปให้เขาดู คาดว่าอวี๋หมิงหลางเห็นแล้วต้องโกรธจนหน้าเขียวแน่นอน พอนึกถึงสีหน้าโกรธๆของเขาแล้ว เสี่ยวเชี่ยนก็อารมณ์ดีได้ทั้งวัน
“ดูท่าทางเธออารมณ์ดีนะ” อวี๋หมิงซีสังเกตเสี่ยวเชี่ยน ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะทำหน้าเฉยๆ แต่สีหน้าที่สดใสเป็นตัวบ่งบอกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังอยู่ในห้วงแห่งความสุข
“แล้วพี่ไม่อารมณ์ดีเหรอคะ? อายุยังไม่ถึงสามสิบ แต่กลับได้เปิดคอนเสิร์ตเดี่ยวในโรงละครระดับประเทศ ถือเป็นความสำเร็จในอาชีพนะคะ”
“อาชีพ…นั่นสินะ ก็ถือว่าฉันประสบความสำเร็จในอาชีพ ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้ยีนดีๆกับฉันมา พรสวรรค์ของฉันก็พอได้อยู่” อวี๋หมิงซีไม่ถ่อมตนเรื่องงาน แต่ใบหน้าของเธอกลับฉายแววโศกเศร้าอยู่บางๆ
“เสี่ยวเชี่ยน รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงจัดคอนเสิร์ตวันนี้?”
“ที่เลือกวันนี้เพราะมีความพิเศษเหรอคะ?” เสี่ยวเชี่ยนฟังออกว่าคำพูดของอวี๋หมิงซีแฝงความนัย
“เดี๋ยวเธอก็รู้” สายตาของอวี๋หมิงซีทอดยาวไปไกล
เสี่ยวเชี่ยนอยู่หลังเวทีจนคอนเสิร์ตใกล้เริ่มถึงออกไป ด้านหลังยุ่งวุ่นวายมากแตกต่างจากด้านหน้าที่แสงสีตระการตา อยู่ๆเธอก็รู้สึกว่าชีวิตคนเราเป็นดั่งเวทีขนาดใหญ่
คนเรามักจะเอาด้านที่สดใสสวยงามไว้ภายนอกให้คนอื่นเห็นเสมอ แต่เบื้องหลังมีแค่ตัวเองที่เห็น
เนื่องจากเป็นนักร้องทหาร คอนเสิร์ตเดี่ยวของอวี๋หมิงซีจึงเล่นใหญ่ไม่ได้มากเท่าคอนเสิร์ตของศิลปินทั่วไป ผู้ชมที่ด้านล่างเวทีก็ค่อนข้างเก็บอาการ ไม่มีเด็กวัยรุ่นส่งเสียงเมามันกับคอนเสิร์ต แต่ดูออกเลยว่าแฟนคลับแต่ละคนฐานะไม่ธรรมดา


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย