พอถึงท่อนโซโล่เปียโนเสี่ยวเชี่ยนก็หันไปมองนักเปียโนคนนั้น ดีหน่อยที่เป็นผู้หญิง
ถ้าไม่ใช่คนที่เล่นเปียโนแล้วเป็นใครกัน?
อีกอย่างถึงเพลงนี้จะเป็นเพลงรักหวานๆ แต่กลับถูกอวี๋หมิงซีร้องในอารมณ์เศร้าสุดๆ ความเศร้านั้นสะท้อนออกมาทางเสียงร้องของเธอ ด้วยอาชีพของเสี่ยวเชี่ยนทำให้เธอเข้าถึงอารมณ์ได้ไวกว่าคนปกติ ฟังแล้วก็เศร้าตามไปด้วย
เสียงเพลงของอวี๋หมิงซีปลุกความทรงจำที่ไม่ดีของเธอเมื่อชาติก่อน มีความหวาดกลัวเมื่อตอนที่ต้องแยกทางกับอวี๋หมิงหลาง นี่คือมนต์สะกดของเสียงเพลงของอวี๋หมิงซี
ตอนที่อวี๋หมิงซีร้องถึงท่อน ‘บ้านเกิดเมืองนอน สายตาทอดยาว น้ำตาหลั่งไหล น้องคิดถึงพี่จวบจนทุกวันนี้ ความรักลึกซึ้งที่ก่อเกิดยามลำบาก’ เสี่ยวเชี่ยนแน่ใจว่าเธอได้ยินเสียงอวี๋หมิงซีสั่นเล็กน้อย
เธอเงยหน้ามอง ใบหน้าของอวี๋หมิงซียังคงแต้มด้วยรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์เหมือนเคย แต่ตรงแก้มนั้นกลับมีหยดน้ำตา
ยิ้มทั้งน้ำตาเป็นความรู้สึกที่ทรมานที่สุด
ตกลงว่าเป็นคนแบบไหนกันแน่ ความสัมพันธ์เป็นอย่างไร ถึงทำให้ผู้หญิงที่ชิลด์ๆอย่างอวี๋หมิงซีร้องเพลงทั้งน้ำตาแบบนี้ได้?
ในขณะที่เสี่ยวเชี่ยนปวดใจแทนอวี๋หมิงซี เธอก็ยังแอบดีใจที่ไห่เจาไม่มา
ก่อนมาเธอชวนไห่เจาแล้ว แต่เขาไม่มา โชคดีที่ไม่มา ไม่อย่างนั้นถ้าเขามาเห็นภาพนี้ไม่เสียใจอกแตกตายเลยเหรอ?
เขาที่เก็บคนที่รักที่สุดไว้ในหัวใจชนิดที่ไม่ให้ใครแตะต้อง รอยยิ้มของเธอทั้งหมดกลับมอบให้คนอื่น ทำตัวนิ่งเฉยกับเขา รักษาระยะห่าง
อวี๋หมิงซีได้มอบหยาดน้ำตาให้เขาคนนั้นที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอ ต่อให้นี่จะเป็นเพียงเพลงๆหนึ่ง แต่ท่วงทำนองอันคุ้นเคยก็ทำให้อวี๋หมิงซีอินหนัก
ในขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังแอบดีใจอยู่นั้นเธอไม่ได้เห็นที่มุมหนึ่งของที่นั่งด้านหลังสุด ผู้ชายสวมชุดทหารพร้อมหมวกคนหนึ่งได้ดึงปกเสื้อขึ้นมาปิดหน้า ร้องไห้ไปพร้อมกับผู้หญิงที่อยู่บนเวที นั่นก็คือไห่เจา
ผู้ชายที่รักอวี๋หมิงซีอย่างบ้าคลั่งมาตลอดหลายปี
เขามาแล้ว เขาเห็นแล้ว เห็นอวี๋หมิงซีที่เขาไม่ได้ครอบครองหัวใจเธอ เธอกำลังหลั่งน้ำตาให้กับผู้ชายคนอื่น
เสี่ยวเชี่ยนเคยบอกว่า โลกนี้เรื่องที่ไม่ยุติธรรมที่สุดก็คือเรื่องความรัก ทุ่มเทแล้วใช่ว่าจะได้สิ่งตอบแทน อาจได้สิ่งตรงกันข้ามด้วยซ้ำ อกหักคืออะไร?
ตอนนี้ไห่เจาเข้าใจทั้งหมดแล้ว
ร้องเถอะ ผู้หญิงที่ผมรัก คุณร้องไห้ ผมจะร้องเป็นเพื่อน ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจนี้กลายเป็นสายฝนแห่งความเศร้าโศก แต่หัวใจคุณปิดแน่นขนาดนั้น ผมจะเข้าไปปลอบคุณได้อย่างไร…
นี่เป็นเพลงสุดท้าย พอร้องจบบรรยากาศก็เงียบไปสักพัก จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังสนั่น บทเพลงที่อวี๋หมิงซีร้องออกมาอย่างโศกเศร้าไพเราะกินใจผู้ชมทุกคน
เสี่ยวเชี่ยนไปรออวี๋หมิงซีที่ด้านหลังเวที อวี๋หมิงซีที่เปลี่ยนจากชุดแสดงที่หรูหรากลายเป็นเสื้อยืดธรรมดาพร้อมหมวกแก็ปและแว่นตาดำเหมือนพวกดาราพรางตัว ดูไม่เหมือนนักร้องที่เฉิดฉายบนเวทีเมื่อครู่ ประโยคแรกที่เธอพูดหลังเห็นเสี่ยวเชี่ยนก็คือ
“ไปเถอะ ฉันจะพาเธอไปหาคนที่อยู่ในใจฉันคนนั้น”
อวี๋หมิงซีขับรถพาเสี่ยวเชี่ยนออกจากเมืองหลวงขึ้นทางด่วน ระหว่างทางเสี่ยวเชี่ยนแอบปาดเหงื่อในใจแทนไห่เจาตลอด
เธอกลัวว่าอวี๋หมิงซีจะพาเธอไปสุสานสักที่ หรือไปเยี่ยมหลุมศพของเหล่าทหารกล้าสักแห่ง
ถ้าเป็นแบบนั้นก็จบกัน
คนเป็นไม่ทางแทนที่คนตายได้ เมื่อก่อนเธอเคยรักษาให้หูเหม่ยจิ้งอดีตลูกสะใภ้ของศาสตราจารย์หลิว ซึ่งเป็นเรื่องของความผูกพันระหว่างคนเป็นกับคนตาย สาเหตุที่เคสนั้นประสบความสำเร็จก็ต้องยกให้อาการบุคลิกสลับขั้วของหูเหม่ยจิ้ง เนื่องจากมีอาการทางจิตเวชนี้เข้ามาทำให้เธอลืมความทรงจำก่อนหน้านี้ได้ ด้วยเหตุนี้หูเหม่ยจิ้งจึงลืมความรักครั้งก่อนและยอมรับสามีคนปัจจุบันได้
ถ้าคนที่อยู่ในใจของอวี๋หมิงซีตายไปแล้วล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นโอกาสที่ไห่เจาจะได้ครอบครองสาวงามก็แทบจะไม่เหลือเลย



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย