เสี่ยวเชี่ยนมองไปไกลๆเห็นเหมือนมีคนกำลังเดินมา แต่มือเธอก็ไม่ได้หยุด มาช่วยก็ต้องทำตัวให้เหมือนมาช่วยงาน
“ตอนเย็นไม่น่าจะให้เหล่าทหารกินหมั่นโถวเปล่าๆไม่มีไส้อีกแล้วล่ะ ผมเห็นพ่อครัวขนหมูมาตัวหนึ่งเตรียมรอฆ่า คงรอตอนเย็นดับไฟได้หมดก็จะทำอาหารเติมพลังให้ทุกคน ไม่แน่อาจทำหมูน้ำแดงก็ได้—ว้าก! คุณทำอะไรน่ะ!” อาเพียวหันไปเห็นท่าทางของเสี่ยวเชี่ยนก็สะดุ้งตกใจขนลุก
รีบเข้าไปห้ามเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเชี่ยนชูถุงแป้ง ทำหน้าเหมือนกำลังถามว่า หนูผิดอะไรเหยอ
“เทแป้งไง”
“เจ๊! ใส่ผงฟูลงไปทั้งถุงเลยเหรอ คุณพระช่วย แถมใส่แป้งไปแค่ครึ่งเดียว นั่งนวดไปแล้วด้วย!”
ถ้าอาเพียวไม่เห็นก่อน เย็นนี้อย่าว่าแต่หมูน้ำแดงเลย เหล่าทหารคงไม่ได้กินแม้แต่หมั่นโถว ผสมแบบนี้มันจะเป็นหมั่นโถวได้ไหม
“หา? สมัยนี้ทำหมั่นโถวไม่ใส่ผงฟูแล้วเอาผงฟูไว้ใช้ทำอะไร?” เสี่ยวเชี่ยนก็ยังงงๆอยู่ ที่แท้นี่ก็ผงฟูเหรอ เมื่อกี้เธอเทลงไป…ไม่น้อยเลย
“ทำผิดยังจะเถียง! ไปๆๆๆ ไปนั่งตรงนู้นเลย” อาเพียวไล่เสี่ยวเชี่ยน แค่เห็น ‘ผลงาน’ ชิ้นใหญ่ของเธอก็ปวดหัวแล้ว
เขารีบเรียกสมาชิกคนอื่นในทีมมา “หมอตี๋นายไปถ่วงเวลาพวกพ่อครัวไว้ก่อน ส่วนพวกนายสองคนรีบมาช่วยฉันทำลายหลักฐานเร็ว! อย่าให้พวกพ่อครัวมาเจอเด็ดขาด ไม่งั้นชื่อเสียงของทีมเราเสียหายแน่”
ถ้าให้มาเห็นว่าแม้แต่หมั่นโถวยังทำไม่ได้ ต่อไปคงไม่พาพวกเขามาทำภารกิจด้วยแล้ว
เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าตัวเองผิดเลยรีบช่วยขุดหลุมฝังผลงานตัวเอง
“เฉินเสี่ยวเชี่ยนคุณเป็นผู้หญิงหรือเปล่า? อยู่บ้านไม่เคยเข้าครัวเลยใช่ไหม? ดูสภาพหัวหน้าใหญ่สิ คุณเลี้ยงจนผอมแบบนั้น เป็นครั้งแรกที่ผมเจอคนแยกผงฟูกับแป้งไม่ออก”
อาเพียวบ่นพลางฝังก้อนแป้งที่เสี่ยวเชี่ยนทำไว้
“เขาผอมตรงไหน มีแต่กล้าม…อีกอย่าง ต่อให้เขาผอมก็ไม่ใช่เพราะฉันเลี้ยงเสียหน่อย” เสี่ยวเชี่ยนพูดต่อในใจ อยู่บ้านคนทำอาหารคืออวี๋หมิงหลางไม่ใช่เหรอ?
“ไปอยู่ข้างๆเลยอย่ามาเกะกะ เฉินเสี่ยวเชี่ยน คุณทำอาหารไม่เป็นใช่ไหม?” อาเพียวมองเสี่ยวเชี่ยนด้วยความสงสัย ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนคนทำอาหารเป็น เมื่อกี้ยังแสร้งทำเหมือนทำอาหารเป็น นั่งเนียนๆกับคนในทีม ที่แท้ก็ทำไม่เป็น!
“แค่กๆ!” เสี่ยวเชี่ยนแกล้งไอเหมือนคนร้อนตัว เธอไม่ทำที่นี่ระเบิดก็ปาฏิหาริย์บังเกิดแล้วมะ อย่าตั้งเงื่อนไขกับเธอให้มากนักเลยน่า
“จริงๆเลย ผู้หญิงแบบนี้ขายออกได้ไงเนี่ย? ไปยืนดูข้างๆเลย” อาเพียวกลับมาสาธิตผสมแป้งให้ดูด้วยท่าทางคล่องแคล่ว
เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า
“ใช้ได้ เยี่ยมมาก เรื่องนี้ฉันไม่ขอแข่ง คุณขายออกแน่งานนี้”
“แน่นอน—เดี๋ยวนะ ทำไมผมต้องขายตัวเองด้วยเล่า!” อาเพียวเกรี้ยวกราดอีกแล้ว
คนอื่นๆในทีมทำงานไปหูก็เงี่ยฟังเสี่ยวเชี่ยนกับอาเพียวเถียงกัน คู่หูคู่ฮาเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะแอบเม้าท์ “เห็นยัง ครั้งนี้หมอเฉินกับหัวหน้าทีมไม่ได้มาเสียเที่ยวแฮะ เริ่มซี้กันละ”
“ใช่มะ ทะเลาะกันทุกวันเดี๋ยวก็สนิทกัน”
คนอื่นๆมองกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นด้านหน้าก็เริ่มมีเสียงดัง ตำรวจพาคนกลุ่มหนึ่งกลับมา
เสี่ยวเชี่ยนหรี่ตามอง เมื่อกี้เธอเห็นมีคนกำลังเดินมาทางนี้ พอเดินเข้ามาใกล้แถมยังเดินมาทางพวกเธอด้วยหรือว่า—
โอกาสที่จะได้แก้แค้นให้พี่สาวสามีมาถึงแล้ว?
ถ้าเธอเดาไม่ผิดล่ะก็ กลุ่มคนที่ถูกตำรวจจับมานี้ก็คือพวกผู้โดยสารบนรถที่แล้งน้ำใจ
เสี่ยวเชี่ยนปัดแป้งทำอาหารที่อยู่ในมือทิ้ง หรือบางทีนั่นอาจจะเป็นผงฟู เธอเอามือเช็ดเสื้อ สายตาฉายแววเจ้าเล่ห์
โอกาสมาถึงแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย