ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังจะพาคนขี้ขลาดพวกนั้นไป อวี๋หมิงหลางก็ออกมาพอดี พอเขาเห็นตำรวจก็เข้ามาถามความคืบหน้าของคดี
นี่ไม่ใช่พื้นที่ในความดูแลของเขา คดีปล้นรถโดยสารแบบนี้ก็ไม่ใช่หน้าที่ของเขาต้องตามจัดการ ภารกิจของเขาคือดับไฟป่า อีกทั้งคดีแบบนี้ในสายตาของอวี๋หมิงหลางมันก็แค่คดีขี้ปะติ๋ว เขาคิดว่าไม่นานก็คงจับคนร้ายมาลงโทษได้ แต่ไม่คิดเลยว่า จะเจอพยานเฮงซวยที่เป็นตายก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ เสี่ยวเฉียงทนไม่ไหว
“พวกคุณทำงานช้ามาก”
“ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่พยายามนะครับ แต่คนร้ายเจ้าเล่ห์มาก แถมพื้นที่ภูเขาก็กว้าง ถ้ามันตั้งใจจะหลบจริงๆกำลังคนของพวกเราก็ไม่พอครับ คงต้องรอไฟดับแล้วค่อยขอกำลังมาเพิ่ม” ตำรวจเองก็ลำบากใจ พวกเขามีกันอยู่แค่ไม่กี่คน
“เรื่องแค่นี้ต้องขอกำลังเพิ่มด้วย? คุณรอเดี๋ยว!” อวี๋หมิงหลางเรียกลูกน้องคนสนิทมาสั่งงานดับไฟป่า พวกเขาควบคุมการลุกลามได้แล้วด้วยการสั่งการอันเฉียบขาดของอวี๋หมิงหลาง
อวี๋หมิงหลางพาลูกน้องฝีมือดีห้าคนรวมเขาด้วยเป็นหกพร้อมอาวุธเตรียมตัวไปค้นหาในภูเขา
“พวกคุณมากันแค่นี้พอเหรอครับ? เดี๋ยวผมเรียกคนมาเพิ่มดีกว่า” ตำรวจพูด
อวี๋หมิงหลางตบบ่าเขา “พวกเราทหารหน่วยรบพิเศษทำงานกันในป่า คุณรออยู่ที่นี่แหละ รอแฟนผมอบรมคนพวกนั้นเสร็จพวกเราก็คงจับคนร้ายกลับมาได้พอดี”
“เทพขนาดนั้นเลย?” ตำรวจมองยศของอวี๋หมิงหลางและการแต่งตัวก็รู้ว่านี่คือผู้บัญชาการของทหารหน่วยรบพิเศษ แต่เขาไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้านี้ก็คือ Oneคนดังในตำนาน
แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อว่าเสี่ยวเชี่ยนจะทำให้คนพวกนั้นยอมพูดได้ มีคนเทพขนาดนั้นด้วยเหรอ อ่อ สองคนนี้ดูเหมือนจะเป็นสามีภรรยากันด้วยใช่ไหม?
“จับตัวไอ้คนชั่วที่มันแทงพี่สาวเรามาให้ได้ แล้วสับมันให้เละเหมือนฟักทอง!”
ตอนที่อวี๋หมิงหลางเดินผ่านเสี่ยวเชี่ยนได้ยินเธอกระซิบบอก เขายิ้มมุมปากแล้วเอามือลูบหัวเธอ จากนั้นก็พาคนของตัวเองหายเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็วดุจสายลม
ทหารหน่วยรบพิเศษพอเข้าไปในป่าแล้วก็กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม เคลื่อนตัวไปไหนก็ไม่เหลือร่องรอย
“ท่าลูบหัวพิฆาต! ความรักอบอวล!” อาเพียวอินกับความอ่อนโยนของอวี๋หมิงหลางตอนลูบหัวเสี่ยวเชี่ยน หมอตี๋เตะแข้งเขาหนึ่งที
“รีบๆไปนวดแป้ง คนตั้งเยอะรอกินหมั่นโถวอยู่!”
คนพวกนั้นที่ตำรวจพามาถูกเสี่ยวเชี่ยนพาไปอีกด้านหนึ่ง อาเพียวรู้สึกได้ว่าเสี่ยวเชี่ยนกำลังมีแผนบางอย่าง ด้วยความสงสัยเขาจึงอยากตามไปด้วย แต่ถูกหมอตี๋ลากตัวกลับมา
“ทำหมั่นโถวไป ไม่เก่งงานบ้านงานครัวเดี๋ยวขายไม่ออกนะ!”
“ฉันก็แค่สงสัยว่าเขาคิดจะทำอะไร…ผู้หญิงที่ขนาดนวดแป้งยังทำได้ไม่ดี จะไว้ใจได้เหรอ?” อาเพียวนวดแป้งต่อด้วยสีหน้าน้อยใจ
“เรื่องเล็กๆไม่เห็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ เขาทำอาหารไม่เป็นไม่ได้หมายความว่าทำงานไม่เก่ง! เขาเป็นจิตแพทย์ไม่ใช่พ่อครัว! อีกอย่าง ถ้าเขาจะใช้วิธีรักษาที่เป็นของเขาโดยเฉพาะ ไม่อยากให้พวกเราเห็น นายเข้าไปจะทำอะไรได้? หัวนายเนี่ยข้างในมีแต่ก้อนหินเหรอ?” หมอตี๋เอามือเคาะหัวอาเพียว
อาเพียวเบ้ปากทำหน้าเซ็งๆ ทำได้แค่มองไปทางเสี่ยวเชี่ยน ผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรกันแน่นะ?
หลังจากที่ตำรวจจดบันทึกคำให้การของคนขับรถกับเด็กสาวที่ถูกลวนลามคนนั้นเสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปเกือบหนึ่งชั่วโมง
เดิมควรพาไปสอบสวนที่สถานีตำรวจ แต่เพื่อให้ความร่วมมือกับเสี่ยวเชี่ยนที่ต้องรักษาสองคนนั้นบนรถ จึงต้องสอบปากคำที่นี่
พอเสร็จเรื่องทางด้านเสี่ยวเชี่ยนก็ยังไม่เสร็จ ตำรวจดูเวลา เตรียมจะไปบอกเสี่ยวเชี่ยนให้หยุดก่อน เขาต้องกลับที่ทำงานแล้ว
ขณะที่กำลังจะเข้าไปขัดจังหวะเสี่ยวเชี่ยน เขาก็เห็นพวกอวี๋หมิงหลางลากกระสอบมา
ใช่ พวกเขาลากมา
ตำรวจยืนมองอวี๋หมิงหลางเตะกระสอบมาตรงหน้าเขาแล้วเปิดออก มีหัวคนโผล่ออกมา
“หาเจอแล้ว”
โวะ!!!
หาเจอแล้ว?!
คนพวกนี้เทพระดับไหนวะเนี่ย พวกเขาตั้งหลายคนหายังไงก็หาไม่เจอ แต่นี่ไปแค่แปบเดียวก็หาเจอแล้ว?
ตำรวจนั่งลงเพื่อจะดูว่าคนร้ายที่ถูกจับมัดมีหน้าตาเป็นอย่างไร แต่พอนั่งลงไปปุ๊บก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าโชยเตะจมูก โอ๊ย ทำไมหน้าหมอนี่มีแต่ขี้หมูป่า?



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย