ตอนอยู่ข้างนอกสู้คนไม่เกรงกลัวใคร แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าในใจเธอไม่โมโหเลย
อวี๋หมิงหลางได้กลิ่นเหม็น
“อ๋า กลิ่นเหม็นจัง”
“เพี้ยนหรือไง?” เธอเพิ่งจะอาบน้ำ มีกลิ่นที่ไหนกัน?
“กลิ่นดินระเบิดโชยเตะจมูกขนาดนี้! ลูกเชี่ยน วันนี้ยังสนุกจากข้างนอกไม่พอเหรอ?”
เรื่องที่เธอไปแสดงฝีมือที่ศูนย์วิจัยในวันนี้อาเพียวกลับมารายงานเขาหมดแล้ว สร้างเกียรติให้หน่วยเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะมองในมุมของสามีหรือในฐานะหัวหน้า เขาภูมิใจสุดๆ แต่ทำไมเมียเขาถึงอารมณ์บ่จอย?
“ทำไมฉันจะสนุกไม่พอ? พอแล้ว แต่คงสนุกสู้คนเสน่ห์แรงอย่างนายไม่ได้หรอก จริงสิ ฉันลืมถามไป นายว่างเมื่อไร?”
คำถามที่โพล่งออกมาในเวลานี้ทำให้สัญญาณฉุกเฉินในใจอวี๋หมิงหลางเริ่มทำงาน เขาตอบด้วยความระมัดระวัง
“ตอนนี้ก็ว่างอยู่นะ”
หรืออยากคิดบัญชีกับเขาที่เพิ่งจะแต่งงานวันหยุดที่เคยว่าไว้ก็ไม่มีแล้ว แถมยังไม่ได้ทำการบ้านมาสองวันเลยทำเมียเขาอารมณ์เสียแบบนี้?
“ดี งั้นนายก็ช่วยไปเจอน้องแฟนคลับของนายด้วย”
“อ้อ ได้” เขาพยักหน้า
เสี่ยวเชี่ยนได้ยินคำตอบก็โมโหจนดึงแผ่นมาร์คหน้าออกเตรียมจะปาใส่หน้าเขา หน้าด้านที่สุด ยังจะกล้ารับปากอีก?
“น้องสาว พี่มาแล้วจ้า~” เขาพูดพลางปลดกระดุมเสื้อเสี่ยวเชี่ยน ‘น้องแฟนคลับ’ ของเขาถูกปกปิดอยู่ในร่มผ้าของเธอไง
แต่ในใจกลับคิดว่าเมียเขาต้องฮอร์โมนเปลี่ยนแน่ งานยุ่งสองวันเลยไม่ได้ทำกิจกรรมอย่างว่า อารมณ์เสียขนาดนี้คงไม่พอใจสุดๆ ถึงจะนัดกับพี่รองแล้วก็เถอะ แต่ถ้าเป็นการเอาใจเมียเรื่องนี้เขาคิดว่าบางทีอาจทำแบบฉุกเฉินเร่งด่วนได้?
“ไสหัวไปเลยนะ! ใครเขาหมายถึงน้องนี่!” เสี่ยวเชี่ยนหน้าแดง เอามาร์คหน้าโปะเข้าไปที่หน้าเขา ครั้นแล้วเสี่ยวเฉียงจึงกลายเป็นหนุ่มหน้าดำที่น่าตลก
“ถ้าไม่ใช่น้องนี่แล้วน้องไหน? เมียจ๋าก็มีอยู่น้องเดียวไม่ใช่เหรอ?” ไม่มั้ง หรือวันนี้เมียอยากจัดหนัก?! เสี่ยวเฉียงคิดไปกันใหญ่แล้ว
เสี่ยวเชี่ยนโมโหควันแทบออกจมูก ตาบ้านี่คิดแต่เรื่องลามก!
“ฉันหมายถึงหลิวเหมียว หลิวเหมียว!”
“เขาเป็นใครเหรอ?” เหมียวไร? แมวเหรอ ไม่เคยได้ยิน
“สาวงามแห่งศูนย์วิจัยนั่นไง เขามาถามฉันอยากนัดเจอนาย ถามว่าเมื่อไรนายว่าง อยากจะคุยเป็นการ ‘ส่วนตัว’!” เสี่ยวเชี่ยนเน้นหนักคำท้าย
อวี๋หมิงหลางคิดอยู่สักพักถึงเข้าใจ “อ๋อ หมายถึงยัยป้ามหาภัยนั่นน่ะเหรอ”
“ยัยป้า…มหาภัย?” คำๆนี้ดับไฟหึงของเสี่ยวเชี่ยนได้ราวปาฏิหาริย์
“ผมไม่ได้ตั้งด้วยนะ อาเพียวเรียกก่อน เขาบอกว่าผู้หญิงคนนี้ชอบทำตัวหยิ่งคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น เห็นใครก็มองเหยียด ผมว่าเรียกแบบนี้ก็เจ๋งดีนะ เขามาหาคุณทำไม? อยากเจอผม? เจอทำไม?”
“จะไปรู้เหรอ นายลองเจอดูก็รู้เอง”
“สมองผมไม่ได้มีขี้เลื่อยนะจะให้ไปเจอเขา ไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย” อวี๋หมิงหลางรู้แล้วว่าทำไมเมียเขาถึงได้กระฟัดกระเฟียดขนาดนี้ เขาไม่รีบไปอาบน้ำแล้ว แต่เดินเข้าไปทำบางอย่างในครัว
สักพักเขาก็ออกมาพร้อมน้ำสีน้ำตาลอ่อน
“อะ น้ำนี่ผมทำเอง เคยดื่มไหม? จิ๊กโฉ่กับผงฟู เติมน้ำตาลลงไปหน่อย ตอนเด็กๆชอบเอามันมาดื่มแทนน้ำอัดลม”
“เคยสิ อันที่จริงมันเป็นวิธีการทำที่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย น้ำกับคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดหลังจากกรดเบสผสมกันทำให้สารอาหารที่เดิมมีอยู่ถูกทำลาย” ตอนเด็กๆไม่มีเงินซื้อน้ำอัดลมกินเลยให้แม่ทำแบบนี้ให้กิน เด็กๆเมืองQส่วนใหญ่ล้วนมีความทรงจำนี้กันทั้งนั้น
“กินอะไรก็ชดเชยสิ่งนั้น วันนี้เมียผมใช้พลังจิ๊กโฉ่[1]ไปเยอะ มาๆ ดื่มชดเชยที่เสียไปหน่อย”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย