ถึงแม้ประธานเชี่ยนจะเกลียดกางเกงคนงานที่ตัวเองใส่อยู่ในตอนนี้มาก แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนที่จิตใจแข็งแกร่ง ดังนั้นจึงยังคงไปเข้าสอนแทนอาจารย์ได้
เถ้าแก่ใหญ่ดีกับเธอมาก ปกติไม่ค่อยให้เธอสอนแทนหรือไปคุมสอบ ภารกิจที่มอบให้ส่วนใหญ่จะเป็นงานลงมือปฏิบัติที่สำคัญๆ โดยเฉพาะช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ ล้วนเลือกแต่เคสผู้ป่วยที่ตัวเองคิดว่าเสี่ยวเชี่ยนไม่น่าจะเคยได้พบเจอให้เสี่ยวเชี่ยนได้ลองหาทางรักษาดู
เสี่ยวเชี่ยนมีประสบการณ์การรักษาคนไข้จากเมื่อชาติก่อน ดังนั้นเธอจึงรักษาหายทุกครั้ง ครั้งนี้เธอเชื่อว่าเถ้าแก่ใหญ่จะต้องหาเคสที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนในชาตินี้ให้แน่นอน ต้องแสร้งทำเป็นว่ามันยากมากให้อาจารย์เห็นไหมนะ…
อย่างไรเสียทุกครั้งเธอทำการรักษาได้อย่างสบายๆ อาจารย์เลยอาจคิดว่ามันไม่หนักพอ?
เธอเดินไปหยุดที่หน้าห้องเรียนด้วยความคิดแบบนั้น ยังไม่ทันจะได้เข้าไปก็ได้ยินเสียงคนพูดจากทางด้านหลัง
“ปู้หลี ฉันต้องไปเข้าเรียนนะ อย่าตามมาเลย…” เป็นเสียงสาวน้อย
“จะรีบไปไหน? ไหนบอกว่าวันนี้คนโง่มาสอนแทนไง? ไม่ให้มาเดี๋ยวก็ได้ถูกรังแกอีก!” อีกคนเป็นผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
เสี่ยวเชี่ยนเลิ่กคิ้ว คนโง่?
“ฉันบอกแล้วว่าเรื่องนี้มันไม่มีอะไร กลับไปทำงานเถอะ ฉันต้องไปเข้าเรียนนะ!” นักศึกษาหญิงคนนี้ถึงกับขอร้อง
“X! เรียนทำห่าไร? ไม่เห็นด้วยหรอกนะมหาลัยที่เชิญคนโง่มาสอนแบบนี้น่ะ แค่คาบแรกก็ให้นักศึกษามาสอนแทนแล้วเหรอ? เกลียดที่สุดไอ้พวกนักศึกษาสมองX รู้ไม่จริงแล้วทำมาสอนคนอื่น ไอ้พวกX!”
หนึ่ง สอง สาม สี่…พูดแค่นี้คำหยาบมาเต็ม แถมยังพูดได้คล่องปาก ไม่ได้เข้ากับน้ำเสียงเพราะๆเลยสักนิด
ในฐานะที่เป็นคนถูกด่าด้วยอวัยวะอันหยาบคายตั้งมากมาย เสี่ยวเชี่ยนจึงขอหันไปดูหน่อยด้วยความอยากรู้
สองคนที่อยู่ด้านหลังไม่รู้ว่าเป็นพี่น้องกันหรือว่าคู่รัก มองจากภายนอกเสี่ยวเชี่ยนว่าเป็นพี่น้องกันมากกว่า รูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนละเรื่องกับผู้ชายเลยทีเดียว ดูยังไงก็ไม่เหมือนคู่รัก
ผู้หญิงหน้าตาดูกลางๆพอไปวัดไปวาได้ รูปร่างอ้วนน่าจะเกินหกสิบโล ใส่แว่นตากรอบดำที่แสนขี้เหร่ จับไปอยู่ในฝูงชนแทบไม่มีอะไรเด่น
ส่วนผู้ชายที่พูดจาสุนัขไม่รับประทานคนนั้นหล่อมาก แขนขายาวผิวคล้ำเล็กน้อย ริมฝีปากบาง จมูกโด่ง ตาตี่ ในลูกตามีเส้นเลือดขึ้น เหมือนคนที่นอนไม่พอ
ความพิเศษอยู่ตรงหูของผู้ชายคนนี้ หูแหลมๆคล้ายหูแมว พอมารวมกับหน้าตาแล้วให้ความรู้สึกน่าเอ็นดู
แต่ในฐานะที่เป็นจิตแพทย์ พอเสี่ยวเชี่ยนเห็นคนที่หน้าตาแบบนี้พูดจาแบบนี้สมองเธอก็เริ่มคิดทันที
คนที่ชื่อปู้หลีนี่คงไม่ใช่ผู้ป่วยที่อาจารย์บอกว่าแยกง่ายหรอกนะ? แต่ดูจากรูปร่างท่าทางของเขาแล้วไม่เหมือนนักศึกษา เหมือนคนที่ทำงานใช้แรงงานมากกว่า เพราะภายใต้เสื้อเชิ้ตที่เขาใส่นั้นมีกล้ามเป็นมัดๆซ่อนอยู่
สายตาของเสี่ยวเชี่ยนเริ่มกวาดมองจากบนลงล่าง ปู้หลีใส่กางเกงคนงานเหมือนเสี่ยวเชี่ยน ท่อนบนใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวปกปิดหมดทั้งร่างกาย เสี่ยวเชี่ยนจึงสังเกตอะไรไม่ได้มาก แอบเสียดายนิดหน่อย
ถ้าเป็นหน้าร้อนล่ะก็ เธอคงจะได้ข้อมูลมากกว่านี้
“มองอะไรเล่า! หลบไป อย่ามาเกะกะ!” ปู้หลีพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีกับเสี่ยวเชี่ยน
ผู้หญิงที่อยู่ข้างเขารีบขอโทษ “ขอโทษด้วยนะคะ คุณก็มาเข้าเรียนเหรอ พวกเราเข้าไปด้วยกันนะ!”
เสี่ยวเชี่ยนดูเด็กกว่าผู้หญิงคนนี้ บวกกับเธอเรียนข้ามชั้นสองปี ดังนั้นพวกรุ่นน้องจึงไม่คิดว่าเธอก็คือ ‘คนโง่’ ที่จะมาสอนแทนอาจารย์ในวันนี้ คิดว่าเธอก็มาเข้าเรียนเหมือนกัน
“ทำไมพูดมากแบบนี้? น่ารำคาญ!” ปู้หลีว่าผู้หญิงคนนั้น

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย