หลังเลิกคลาส เสี่ยวเชี่ยนได้ประกาศเสียงดังฟังชัดว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ทำเอาหนุ่มน้อยในห้องอกหักตามๆกัน เธอรีบเดินออกจากห้องอย่างสง่างาม ไม่ใช่อะไร กลัวคนสังเกตเห็นกางเกงคนงานที่เธอใส่อยู่
เธอต้องไปหาอาจารย์เพื่อถามว่าคนไข้ที่อาจารย์บอกว่าแค่เห็นก็รู้ว่าคนไหนตกลงอยู่ไหนกันแน่?
“รุ่นพี่คะ!”
ลั่วเสียวหย่าวิ่งตามออกมา จากนั้นก็โค้งคำนับให้เสี่ยวเชี่ยนยกใหญ่
“รุ่นพี่ ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องแฟนของฉันที่เขามาก่อเรื่องวุ่นวาย!”
“ไม่เป็นไร” เสี่ยวเชี่ยนดันแว่นตา “อาการอย่างเขาไม่ได้เป็นมาแต่กำเนิด เขาเคยเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงหรือเปล่า อย่างเช่น สมองได้รับการกระทบกระเทือน?”
“หา รุ่นพี่เทพมากเลยค่ะ…” ลั่วเสียวหย่ามองเสี่ยวเชี่ยนด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอคนที่มองแฟนเธอแวบแรกก็รู้ว่าเคยบาดเจ็บทางสมอง
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มมุมปาก มันเป็นเซ้นส์จากประสบการณ์รักษาคนไข้
ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังจะหันตัวเดินออก มีนักศึกษาคนหนึ่งเดินผ่านลั่วเสียวหย่า สายกระเป๋าบังเอิญไปเกี่ยวแว่นตาของลั่วเสียวหย่าตกพอดี
“โอ๊ะ! ขอโทษที!” คนที่เกี่ยวแว่นตาตกรีบก้มลงไปเก็บแว่นตาให้ ทันใดนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ดวงตาเบิกโพลง
โวะ!
มิน่าถึงได้คุ้นหน้าลั่วเสียวหย่า อีกหน่อยผู้หญิงคนนี้จะ…!!!
สาเหตุที่มองแวบแรกแล้วจำไม่ได้ก็เพราะตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ยังผอมเกินไป—ใช่ หกสิบโลถือว่าอ้วนแล้วก็จริง แต่เมื่อเทียบกับอีกหน่อยจะพุ่งไปที่เจ็ดสิบห้าโล ตอนนี้เลยเรียกว่าผอมแล้ว!
อีกทั้งในอนาคตผู้หญิงคนนี้ก็จะไปทำเลสิกไม่ต้องใส่แว่นอีกต่อไป เสี่ยวเชี่ยนจึงจำไม่ได้
พอนึกถึงนักเขียนหมั่นโถวที่เมื่อชาติก่อนเป็นโรคซึมเศร้าเสี่ยวเชี่ยนก็ดันแว่นตา
เมื่อชาติก่อนตอนที่ผู้หญิงคนนี้มาหาเธอ ไม่ได้บอกว่าเคยเรียนจิตวิทยามาก่อน บอกแค่ว่าเรียนมหาวิทยาลัยอยู่หนึ่งปี แต่ก็เลิกเรียนเพราะถูกเพื่อนแกล้งจนรับไม่ไหว ต่อมาคนรักเสียชีวิต บวกกับตัวเองเป็นคนชอบความสมบูรณ์แบบ เป็นคนมีบุคลิกลักษณะนิสัยแบบนักแสดง สุดท้ายกลายเป็นโรคซึมเศร้า ไปกระโดดตึกตายเพราะได้รับความวิจารณ์แย่ๆจากผู้อ่าน
เวรกรรมนำพามาเจอกัน!
“งั้นฉันไปก่อนนะคะรุ่นพี่!” ลั่วเสียวหย่าโค้งคำนับให้เสี่ยวเชี่ยนอีกครั้ง
“เดี๋ยวก่อน!”
“มีอะไรเหรอคะรุ่นพี่?”
“ไปหาที่นั่งคุยกันหน่อย เดี๋ยวฉันเลี้ยงชานม จะได้คุยเรื่องแฟนของเธอด้วย”
“หา? แต่ว่า…” รุ่นพี่ที่เมื่อกี้ยังวางมาดเย็นชาอยู่เลย ทำไมถึงได้อยู่ๆก็ชวนเธอไปหาที่คุยล่ะ? ลั่วเสียวหย่าทำหน้างง
“ใครใช้ให้ฉันเป็นแฟนหนังสือเธอล่ะ คนอะไรเขียนไว้ครึ่งๆกลางๆก็ไปโดดตึกตาย ไม่รับผิดชอบต่อคนอ่าน…” เสี่ยวเชี่ยนพึมพำ
“รุ่นพี่ว่าอะไรนะคะ?”
“ฉันบอกว่า ชอบกินชานมไหม? เพื่อนฉันเปิดร้านชานมอยู่หน้ามหาลัย…”
สิบนาทีต่อมาทั้งสองคนก็ไปอยู่ที่ร้านชานมของสืออวี้ เสี่ยวเชี่ยนสืบประวัติของลั่วเสียวหย่าได้อย่างไม่ต้องเหนื่อย
“เธอหมายความว่า หลังจากที่พ่อแม่เธอหย่าร้างแล้วก็ต่างไปมีครอบครัวใหม่ แฟนเธอเป็นคนหาเลี้ยงเธอเหรอ?”
เรื่องพวกนี้เมื่อชาติก่อนเสี่ยวเชี่ยนไม่เคยรู้
ชาติที่แล้วลั่วเสียวหย่านัดคิวเธอไม่ได้จึงต้องไปหาจิตแพทย์คนอื่น แต่หมอคนนั้นฝีมือไม่ถึง รักษาไม่ได้จนลั่วเสียวหย่าไปกระโดดตึกตาย เดิมทีเสี่ยวเชี่ยนไม่ใช่คนชอบอ่านนิยายอินเตอร์เน็ต แต่พอรู้ว่าคนไข้ที่คลาดการรักษากับเธอกระโดดตึกเธอถึงได้เข้าไปอ่าน และก็เริ่มชอบ ด้วยเหตุนี้เธอถึงจำนักเขียนนิยายรักหวานแหววคนนี้ได้เป็นอย่างดี


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย