“เฉินจื่อหลง ไหนนายบอกโทรเสร็จจะมาทำให้ฉันดูไง? ฉันก็ยืนรออยู่เนี่ย ไหนล่ะ?”
คนพูดรูปร่างอ้วนตัวใหญ่ พูดจาก็เสียงดังห้าวเป้ง ดูก็รู้ว่าเป็นพวกพลังเยอะ
พอเฉินจื่อหลงเห็นคนๆนี้ก็ตัวสั่น ช่วงสองวันมานี้เขาถูกหมอนี่ทรมานอย่างแสนสาหัส!
“หะ หะ หัวหน้ากลุ่ม!”
หัวหน้ากลุ่มของทหารใหม่คือฝันร้ายของเด็กน้อยเฉินจื่อหลง ขนาดท่ายืนตรงที่ง่ายที่สุดของทหาร เฉินจื่อหลงยังทำได้ไม่ดี จึงโดนหัวหน้ากลุ่มดุบ่อยๆ เลยเข้มงวดกับเขาเป็นพิเศษ
คนอื่นได้ไปพักกันแล้ว แต่หัวหน้ากลุ่มยังคงฝึกเฉินจื่อหลงต่อ ฝึกจนขาของเฉินจื่อหลงหมดแรง
เบบี๋เฉินจื่อหลงที่ได้รับการะประคบประหงมเป็นอย่างดีตอนอยู่บ้านมีเหรอจะทนการฝึกแบบนี้ไหว วันนี้เขาถูกหัวหน้ากลุ่มเรียกฝึกเดี่ยวอีกแล้ว เฉินจื่อหลงโมโหมากหัวร้อนขึ้นมาทันที นึกถึงฐานะครอบครัวตัวเองแล้วก็ยิ่งไม่ยอม ครั้นแล้วเขาจึงเถียงหัวหน้ากลุ่ม
เขาเป็นถึงน้องเมียของลูกชายนายพลเลยนะ!
นี่ถ้าเป็นในอดีตเขาก็ถือเป็นญาติห่างๆของฮ่องเต้เลยไม่ใช่เหรอ?
เขาไม่ยอมที่ตัวเองต้องมาลำบากแบบนี้!
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นพี่เขยบอกเขาว่ามันสบายๆ สงบ มีแต่เรื่องดีๆทั้งนั้น ไหนล่ะ?
เขาเชื่อพี่เขยก็เลยเลือกที่นี่ เข้ามาเป็นทหารด้วยความตื่นเต้นดีใจ ตอนแม่มาส่งร้องไห้ไม่หยุด เฉินจื่อหลงยังโบกไม้โบกมืออย่างชิลด์ๆ บ๊ายบาย~ ในที่สุดก็ได้บอกลาชีวิตที่ถูกแม่วัยทองบ่นทุกวันแล้ว
แต่พอนั่งรถไฟไปนานๆเพื่อพาเขาไปยังค่ายที่เลือกไว้ เสร็จจากรถไฟก็ไปต่อรถบัส เดินทางทุลักทุเลอยู่ครึ่งวันจนเฉินจื่อหลงเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล พอรถจอดปุ๊บเขาก็สังหรณ์ใจไม่ดี
ไหนพี่เขยบอกว่าสภาพแวดล้อมดีไง…แต่นี่ดูยังไงก็ภูเขาแห้งแล้ง?
รอบๆอย่าว่าแต่สถานบันเทิงเลย แม้แต่หมู่บ้านก็ไม่มี!
ในบริเวณรัศมีรอบๆไม่มีแสงไฟจากบ้านเรือนให้เห็น นี่มันคือค่ายทหารที่ไหนกัน ทำไมมาตั้งอยู่ในภูเขา?
เวลานี้เด็กน้อยเฉินจื่อหลงก็ยังเฝ้ารอ พอเข้าไปอยู่ในค่ายแล้วถูกจัดให้ไปนั่งในออฟฟิศแอร์เย็นๆ ได้จิบชาทุกวัน ประจบเอาใจหัวหน้าไปวันๆ ใช้ชีวิตให้ผ่านไปสองปี จากนั้นพี่เขยก็จะส่งเขาไปอยู่ทีมตำรวจสืบสวนพิเศษ…และคนที่ปลุกเขาให้ตื่นจากความฝันนี้ก็คือหัวหน้ากลุ่มร่างใหญ่
ไม่มีสิทธิพิเศษ
ไม่มีสภาพแวดล้อมสวยงามอย่างที่วาดฝัน
ไม่มีอะไรเลย มีแต่หัวหน้าจอมโหดที่จ้องแต่จะฝึกเขาอยู่คนเดียว!
ความเป็นจริงแตกต่างจากสิ่งที่คิดไว้มาก เฉินจื่อหลงจึงไม่พอใจสุดๆ แถมวันนี้หัวหน้ากลุ่มยังจะฝึกเขาเพิ่มอีก ในที่สุดเฉินจื่อหลงก็ทนไม่ไหว ชี้หน้าหัวหน้ากลุ่มพร้อมพูดเสียงเข้มให้รอเขาคุยโทรศัพท์เสร็จก่อน หัวหน้ากลุ่มจึงเดินออกไป
ตอนนี้โทรเสร็จแล้ว สถานการณ์ก็ใช่ว่าจะดีขึ้น
เฉินจื่อหลงเหลือบมองหัวหน้าที่รูปร่างเหมือนหมี จากนั้นก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ “ผม ผม ผมยังโทรไม่เสร็จ ผมจะโทรอีกครับ!”
“ไม่เห็นเหรอว่ามีเพื่อนต่อคิวอีกตั้งหลายคน? จะโทรอะไรนักหนา! ไปฝึกยืนตรงเดี๋ยวนี้ ถ้าทำไม่ดีเย็นนี้แม้แต่หมั่นโถวก็อย่าหวังจะได้กิน!”
“พี่เขยผมเป็น—” เฉินจื่อหลงเกือบพูดออกไปแล้วว่าพี่เขยเป็นทหารหน่วยรบพิเศษที่เก่งมาก พ่อของพี่เขยมียศเป็นพลโทเลยนะ แต่คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก ใบหน้ายิ้มโหดของพี่สาวก็ผุดขึ้นมาในสมอง
คล้ายกับกำลังพูดว่า ถ้ากล้าพูดออกไปนายได้พิการแน่
ต้าหลงจึงกลืนคำพูดลงไป
หัวหน้ามองเหยียดเขา “พี่เขยนายเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย? ไม่สนหรอกนะว่าพี่เขยนายจะเป็นใคร นายมาอยู่ที่ค่ายทหารช่างอันมีเกียรติของพวกเราแล้วก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของที่นี่! ต่อให้ระดับนายพลมาก็ไม่มีประโยชน์ ถ้านายมีหน้าที่ขุดดินก็ต้องไปขุดดินอยู่ดี!”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย