แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 1086
เธอได้ยินวิทยุรายงานเสียงดังฟังชัด
“เมื่อไม่กี่วันมานี้มีบ้านหนึ่งขังสุนัขขนาดใหญ่ไว้ในบ้าน แต่กลับนึกไม่ถึงว่ามันจะพลัดตกจากระเบียงมาทับคนที่เดินผ่านมาตาย ขณะนี้ญาติผู้ตายกำลังเรียกร้องค่าชดเชยและเรื่องได้เข้าสู่กระบวนการฟ้องร้องแล้วครับ…”
สุนัขขนาดใหญ่…ดูเหมือนหมาบ๊องนั่นก็ตัวใหญ่อยู่นะ จากหลักการเรื่องความเร็วที่เพิ่มขึ้นเมื่อตกจากที่สูง ถ้าตกลงไปทับคนต่อให้ไม่ตายก็อาการร่อแร่?
นึกถึงคำพูดที่เสี่ยวเฉียงกำชับนักกำชับหนาก่อนไปให้ดูแลหมาตัวนั้นให้ดี ไหนจะสายตาอ้อนวอนของเขาอีก เสี่ยวเชี่ยนหักพวงมาลัยกลับ ก็ได้!
เธอยอมรับในความซวยนี้แล้ว
เธอเลี้ยวรถกลับไปบ้านเดิม
ทำตัวต่อต้านแต่กลับเป็นแบบนี้มันช่างน่าเศร้า
เธอไปรับหมาบ๊องนั่นกลับบ้านด้วยดีกว่า ถ้าเสี่ยวเฉียงกลับมาจากทำภารกิจแล้วเห็นหมาตายจะต้องโมโหมากแน่ โดยส่วนตัวเธอเกลียดการเอาสัตว์ที่มีขนมาไว้ในบ้านมาก แต่นึกถึงท่าทางของเขาในวันนี้ยอมถอยสักก้าวก็ไม่เป็นไร
อวี๋หมิงหลางเป็นคนที่รักพวกพ้องมาก เขาคิดถึงความรู้สึกของเธอเลยเอาหมามาเลี้ยงไว้ที่นี่ไม่พากลับบ้าน แค่นี้ก็พัฒนาขึ้นไม่น้อยแล้ว
อีกอย่างก่อนหน้านี้มีเรื่องเมียน้อยเข้ามารบกวนจิตใจ แต่พอเรื่องกลับกลายเป็นแบบนี้เสี่ยวเชี่ยนก็หายเครียดไปมาก ถึงเธอจะไม่สบอารมณ์เรื่องเลี้ยงหมา แต่ถ้าเทียบกับเรื่องสามีแอบเลี้ยงใครไว้นอกบ้าน เรื่องแค่นี้มันเล็กน้อย
ดังนั้นพอต้าอีมาดูเสี่ยวเชี่ยนด้วยความเป็นห่วง เธอจึงไม่ได้เห็นภาพภรรยาร้องไห้คร่ำครวญที่สามีมีเมียน้อย แต่กลับเห็นเสี่ยวเชี่ยนประจันหน้ากับหมา ต้าอีถึงกับงง
“ประธานเชี่ยน…นี่มัน…อะไรกัน?!”
หมาที่ถูกประธานเชี่ยนล่ามไว้ที่ประตูคืออะไร?
อวี๋หมิงอี้รีบขวางต้าอีไว้ทันที เธออยากเปลี่ยนรองเท้าเข้าไปในบ้านแต่อวี๋หมิงอี้ไม่ให้เข้า
คนท้องต้องอยู่ให้ห่างจากวัตถุมีขน ในหนังสือเขียนไว้
เสี่ยวเชี่ยนกำลังนั่งนวดแขนที่ปวดอยู่ที่โซฟา การพามันกลับมาเหมือนเป็นภัยพิบัติอย่างหนึ่ง มันไม่ให้ความร่วมมือกับเธอเลยสักนิด ลากยังไงก็ไม่ขยับ สุดท้ายเสี่ยวเชี่ยนเลยชี้ไปที่เสื้ออวี๋หมิงหลางที่อยู่บนตัวพลางข่มขู่มัน บอกว่านี่เป็นคำสั่งของอวี๋หมิงหลาง มันถึงจะยอมให้ลากออกไป
“ออกจะชัดเจนก็หมาไง อ่อ เพราะมันเคยทำงานในค่ายทหารต่อให้ปลดประจำการแล้วก็ต้องเรียกว่าสุนัข เท่าที่ฉันสังเกตอยู่นานมันน่าจะเป็นลาบราดอร์สายพันธุ์แท้”
“ลาบราดอร์?” ต้าอีทำตัวเหมือนนกแก้ว พูดตามเสี่ยวเชี่ยน
“ใช่ เธอดูสิ ขนของมันไม่ได้ยาวมาก รูปร่างหน้าตาคล้ายหมาเฝ้าท้องนา สีขนน้ำตาลออกทองๆเชยสะบัด ดังนั้นฉันขอฟังธงว่ามันคือลาบราดอร์ขนเหลืองไม่ใช่โกลเด้น”
เพื่อให้แน่ใจในเรื่องนี้เสี่ยวเชี่ยนถึงกับสืบค้นข้อมูลในอินเตอร์เน็ต
สุนัขพันธุ์ลาบราดอร์กับโกลเด้นคล้ายกันมาก อวี๋หมิงหลางเองก็ไม่ได้บอกว่ามันพันธุ์อะไร เสี่ยวเชี่ยนเลยไปหาเอง ในสายตาของเธอหมาตัวนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาเฝ้าท้องนา แต่ดูเหมือนค่ายทหารจะมีกฎอยู่ว่าไม่เลี้ยงหมาบ้าน ดังนั้นเธอจึงเดาว่านี่เป็นพันธุ์ลาบราดอร์
ในเน็ตบอกว่าถึงลาบราดอร์กับโกลเด้นจะคล้ายกันมาก แต่โกลเด้นดูดีมีสกุลกว่าเยอะ ลาบราดอร์เหมือนหมาบ้าน ถ้าเดินๆอยู่แล้วเจอหมาตัวใหญ่ขนสีน้ำตาลทองที่ดูดีมีสกุลแต่ไม่รู้ว่าพันธุ์อะไรให้รู้ไว้เลยว่าคือโกลเด้น แต่ถ้าเห็นหมาตัวใหญ่ขนน้ำตาลทองเหมือนกัน แต่ดูบ้านนอกมาก นั่นไม่ใช่หมาบ้าน แต่มันคือลาบราดอร์”
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่าหมาตัวนี้ไม่ควรชื่อคนสวย ควรเรียกว่าสาวบ้านนามากกว่า
“เธอไม่ชอบเลี้ยงหมาไม่ใช่เหรอ? ทำไม—?!” ต้าอีทำหน้าตกใจ
ในสมองจินตนาการเตลิดไปไกล ประธานเชี่ยนคงไม่ใช่จับได้ว่าเสี่ยวเฉียงมีเมียน้อย ด้วยความโมโหเลยเอาหมามาเลี้ยงเพื่อทำลายศพไม่ให้เหลือซาก?
ในสมองของคนท้องปรากฏภาพหลังจากที่ประธานเชี่ยนทำการแยกชิ้นส่วนศพของอวี๋หมิงหลางแล้วก็เอาให้หมาแทะ…
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย