“เชื่อใจผมไหม?” พี่รองถามต้าอี ต้าอีพยักหน้าโดยไม่ลังเล
“งั้นก็กลับไปเก็บของ”
ระหว่างทางกลับต้าอีนั่งเงียบอยู่นานกว่าจะพูดขึ้น
“มีอันตรายเหรอคะ?”
“มีผมอยู่คุณกับลูกไม่มีทางเป็นอะไร”
“อันที่จริงฉันไปคุยกับหวางเสี่ยวหงได้นะคะ เขาทำร้ายฉันไม่ได้หรอก” ต้าอีคิดว่าสาเหตุที่เสี่ยวเชี่ยนรีบไล่เธอกลับไปอยู่บ้านแม่เป็นเพราะหวางเสี่ยวหง
“ทำไมคุณนึกถึงเขาล่ะ—ก็ได้ คุณจะคิดแบบนั้นก็ได้” พี่รองนึกถึงเรื่องความรู้สึกที่แตกต่างที่เสี่ยวเชี่ยนพูดถึงเมื่อครู่ อยู่ๆก็รู้สึกว่ามีเหตุผล
เรื่องที่เลวร้ายเหมือนกันสองเรื่องเมื่อนำมาเทียบกัน คนที่พี่รองไม่ค่อยอยากพูดถึงอย่างหวางเสี่ยวหงก็น่ารังเกียจน้อยลง
“ถึงฉันจะเกลียดที่เขามาตามตื๊อคุณกับลูกอยู่ได้ แต่ฉันก็พอจะเข้าใจความรู้สึกไม่อยากยอมแพ้ของเขา เพราะเขาได้สูญเสียสิ่งที่ดีที่สุดไป จะเสียใจก็ไม่แปลกหรอก”
“สิ่งที่ดีที่สุด?” พี่รองเลิ่กคิ้ว
ใบหน้าต้าอีเริ่มร้อน “ก็พี่รองไงคะ สูญเสียผู้ชายที่ดีขนาดนี้ไป เขาก็ต้องไม่พอใจเป็นธรรมดา แต่เขาโมโหไปก็เท่านั้น ฉันไม่มีทางยกพี่รองให้เขาหรอก แต่ฉันช่วยบำบัดจิตใจให้ได้!”
ใครก็ห้ามแย่งผู้ชายของเธอไป!
พี่รองยิ้มตาหยี “ก็มีแค่คุณที่คิดว่าผมดีขนาดนี้”
อยู่กับต้าอีเขารู้สึกว่าศักดิ์ศรีลูกผู้ชายมีจนเปี่ยมล้น เธอศรัทธาในตัวเขาอย่างไม่ปกปิด นอกจากเธอแล้วก็คงไม่มีผู้หญิงคนไหนจะแคร์คนอย่างอวี๋หมิงอี้อีก ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ถูกใจฐานะของเขา
“พี่รองเป็นคนดีที่สุด! เห็นไหมล่ะว่าเขาเสียดายขนาดไหน แต่มันก็ไม่ทันแล้ว พี่รองเป็นของฉัน ลูกก็เป็นของฉัน!”
คำพูดที่ดูเหมือนใจแคบแบบนี้กลับทำให้พี่รองพอใจ “ใช่ เป็นของคุณหมดเลย”
ตอนที่ใกล้ถึงโรงพยาบาลดูเหมือนต้าอีจะนึกอะไรออก
“พี่รองคะ พี่ว่าทำไมอยู่ๆประธานเชี่ยนถึงได้เลี้ยงหมา?”
“ใครจะไปรู้ว่าสองคนนั้นคิดอะไรกันอยู่” อย่างไรเสียอวี๋หมิงหลางไม่ได้นอกใจก็ดีแล้ว พี่รองขี้เกียจจะไปยุ่งสองผัวเมียจอมปีศาจนั่น เคยเห็นแต่สองคนนั้นรวมหัวกันแกล้งคนอื่น ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่จะทะเลาะกัน เขาไม่คิดว่าน้องชายจะนอกใจเมียตั้งแต่แรกแล้ว ต้าอีนั่นแหละที่กังวลเกินเหตุ
“อ๊า! หรือว่า…” ต้าอีกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อยู่ๆเธอก็เห็นภาพที่น่ากลัว “เป็นไปได้ไหมว่าหมิงหลางทำให้ประธานเชี่ยนโกรธ เธอเลยไปเอาหมามาเลี้ยง จากนั้นก็ฉวยโอกาสตอนที่หมิงหลางหลับปล่อยหมาไปกัดหมิงหลางให้กลายเป็นขันที?!”
พี่รองมือสั่น พวงมาลัยรถเกือบหักเข้าข้างทาง เขาประคองรถได้อย่างฉิวเฉียด หันไปมองเมียตัวเองที่ดูจริงจังมากจนน่าขำ
“คุณอย่าพูดเรื่องตลกตอนผมขับรถได้ไหม?”
เขาเป็นผู้ชายที่ขับได้แม้กระทั่งเครื่องบินรบ เครื่องบินที่ว่าขับยากที่สุดเขาก็ขับได้ แต่กลับพลาดเกือบทำรถชนเพราะเมียพูดเรื่องตลก นี่ถ้าคนข้างนอกรู้เข้าคงกลายเป็นความอัปยศ คำพูดของเธอมันน่าขำมาก!
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันพูดจริง! พี่ไม่รู้อะไร เรื่องที่คนอื่นไม่กล้าทำ ประธานเชี่ยนทำได้หมด!”
ต้าอีพูดเรื่องนี้ด้วยท่าทางจริงจังมาก เมื่อก่อนมีคนชั่วมาทำให้ประธานเชี่ยนโกรธ ประธานเชี่ยนถึงขนาดทำให้หมาไปกัดไข่ล้างแค้นได้เลยไม่ใช่เหรอ?
ยิ่งเธอจริงจังพี่รองก็ยิ่งกลั้นขำไม่อยู่ ในที่สุดเขาก็จอดรถดีๆแล้วเอาหัวซบพวงมาลัย ขำไหล่สั่น
“พี่รอง อย่าร้องไห้สิคะ ไม่งั้นเรากลับไปเกลี้ยกล่อมประธานเชี่ยนกัน อย่าให้เขาปล่อยหมาไปกัดหมิงหลาง ถึงแม่เราจะมีลูกชายหลายคนคงไม่ซีเรียสเรื่องนี้ แต่ถ้าปล่อยหมาไปกัดหมิงหลางจนทำเรื่องอย่างว่าไม่ได้ก็น่ากลุ้มนะคะ พี่รองใจเย็นๆนะ!”
พี่รองเงยหน้าด้วยความลำบาก เขาเช็ดน้ำตาที่เกิดจากการหัวเราะ ท้องก็ปวด
“ผมว่าคุณน่าจะมีลูกสาวสักคน”
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย