“พวกแกห้ามทำอะไรเด็กนะ!” คนร้ายได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดถึงเด็กก็ดวงตาเบิกโพลง แววตาหมดหวัง
ในสามชั่วโมงนี้เสี่ยวเชี่ยนกรอกความสิ้นหวังสารพัดใส่หัวเขา ผลที่ต้องการก็คือแบบนี้นี่แหละ
“เด็ก? แล้วเวลาที่แกทำร้ายลูกคนอื่นเคยคิดบ้างไหมว่าเขาก็มีพ่อมีแม่? ตอนนี้แกกลัวว่าลูกแกจะซวย แล้วเคยคิดถึงหัวอกพ่อแม่คนอื่นบ้างไหม? เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาของวิญญาณอาฆาตมองแกอยู่ สวรรค์เคยปล่อยคนชั่วที่ไหนกัน!”
“อ๊าก!” คนร้ายเอามือกุมหัวแล้วกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน
เหล่าทหารที่เข้ามาจับคนร้ายต่างตกตะลึง
พวกเขาเห็นกับตาว่าคนปกติคนหนึ่งถูกทำให้เป็นบ้าได้อย่างไร
เสี่ยวเชี่ยนกระโดดลงมาจากโต๊ะ เหล่าทหารกรูกันเข้าไปจับกุมคนร้ายที่ใกล้บ้าเต็มตัวเข้าทุกที
พอถูกจับคนร้ายก็ตะโกนโวยวายไม่หยุด ถึงขนาดที่จะวิ่งชนกำแพงฆ่าตัวตาย แต่ถูกพวกทหารจับกดเอาไว้ได้
เสี่ยวเชี่ยนเดินเข้าไปหาคนร้ายด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา
“ไม่มีใครหนีบ่วงกรรมของตัวเองพ้นหรอก แกต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองก่อ แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น แกจะต้องแบกรับความทุกข์ทรมานและความรู้สึกผิดต่อไป แม้แต่ก่อนตายแกก็จะยังไม่หลุดพ้น”
“อ๊าก!” คนร้ายร้องอย่างคนเสียสติ แต่กลับไม่มีทหารคนไหนสงสาร ถึงขนาดที่แอบสมเพชในใจด้วยซ้ำ
ถึงจุดจบของคนๆนี้จะยังไม่เพียงพอชดใช้ในสิ่งเลวร้ายที่ตัวเองได้ก่อ แต่เสี่ยวเชี่ยนก็ถือว่าได้ล้างแค้นให้กับดวงวิญญาณบริสุทธิ์ที่ต้องตายไป คนร้ายจะต้องจมอยู่กับความหวาดกลัวและรู้สึกผิดไปจนกว่ากระสุนจบชีวิตจะมาถึง ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ต่อจากนี้ทุกวันจะมีแต่ความทุกข์
“One โดนเมียแย่งซีนไปเต็มๆเลยนะโว้ย” พอเฉียวเจิ้นเห็นอวี๋หมิงหลางปลอดภัยดีจึงแกล้งแซว
แต่อวี๋หมิงหลางกลับมองเสี่ยวเชี่ยนด้วยแววตาสงสาร “เชื่อฉันสิ เธอไม่ได้อยากได้หน้าแบบนี้หรอก”
เขาเดินเข้าไปหาเสี่ยวเชี่ยนแล้วก็เห็นน้ำตาอยู่บนใบหน้าเธอตามคาด นี่คือน้ำตาที่ไหลออกมาหลังจากจับคนร้ายได้แล้ว ทุกครั้งที่ต้องพูดถึงเหยื่อ ในใจของเธอก็จะเจ็บปวดตามไปด้วย คนที่อายุอยู่ในวัยสดใสกลับต้องมามีจุดจบที่ไม่ยุติธรรม
ความทุกข์ทรมานแบบนี้มาจากความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของคนปกติ ซึ่งผู้หญิงที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิดคนนี้ก็รู้สึกแบบนั้น
อวี๋หมิงหลางเข้าไปตบบ่าเธอ
“มันผ่านไปแล้ว คุณควรเดินออกมาจากความเศร้าได้แล้ว”
ประโยคนี้ได้ฉุดเสี่ยวเชี่ยนออกมาจากความรู้สึกอันเลวร้าย
ตอนที่เธอทำการทำลายจิตใจคนร้ายอย่างโหดเหี้ยมตัวเองก็ต้องเข้าไปอยู่ในอารมณ์นั้นเช่นกัน
เพื่อต้องการล้างสมองของคนร้ายเธอได้พาตัวเองเข้าไปอยู่จุดเดียวกับคนร้าย บรรยายเหตุการณ์อันเลือดเย็นจนกว่าคนร้ายจะประสาทเสีย จากนั้นเธอถึงจะกลับเข้าสู่ห้วงอารมณ์ของตัวเองได้ แต่ช่วงเวลานั้นในใจของเสี่ยวเชี่ยนทรมานมาก
ให้คนที่นิสัยไม่โหดร้ายไปแสดงเป็นคนที่โหดร้ายต้องใช้ความกล้ามากขนาดไหนกัน โดยเฉพาะตอนที่เสี่ยวเชี่ยนใช้เรื่องลูกบั่นทอนจิตใจคนร้าย ตัวเธอเองก็เจ็บปวดเช่นกัน
เดิมทีเด็กไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แต่เพื่อกระตุ้นอารมณ์คนร้ายเธอจำเป็นต้องพูดในสิ่งที่ขัดต่อจิตรู้สำนึก นี่คือเรื่องที่โหดร้ายมาก

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย