คนร้ายคนนี้ฉลาดเกินคน แต่ละแผนที่คิดออกมาแทบไร้ช่องโหว่ แต่ถึงจะอย่างนั้นเมื่อต้องมาเจอเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลาง แผนทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์
“เมื่อก่อนคนร้ายมีลูกน้องอยู่คน จะเรียกว่าจงรักภักดีไปจนตายก็ได้ พอคนร้ายออกมาจากคุกเรื่องแรกที่ทำก็คือตามหาลูกน้องคนนี้เพื่อให้หาโอกาสพาพ่านพ่านออกมา แผนนี้ถูกวางไว้นานแล้วก็ว่าได้ ต่อให้คนร้ายไม่ถูกจับเข้าคุกเขาก็วางแผนจะใกล้ชิดหวางเสี่ยวหงอยู่แล้ว”
ต่อให้วางแผนดีแค่ไหนสุดท้ายคนร้ายก็ถูกจับเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมาย แต่ที่ซวยยิ่งกว่าคือการที่ต้องมาเจอเฉินเสี่ยวเชี่ยน ไม่มีทางได้ตายดี
“งั้นพ่านพ่านเป็น…” เฉียวเจิ้นอยากถามว่าพ่านพ่านเป็นลูกของใครกันแน่
“เขาเป็นลูกของฉัน”
“เขาคืออวี๋อีไป๋ของครอบครัวเรา”
ต้าอีกับอวี๋หมิงหลางพูดพร้อมกัน พ่านพ่านก็คือพ่านพ่าน เขาไม่ใช่ของใคร ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคนอื่น
ไม่ใช่แค่คนพวกนี้ที่อยากรู้ว่าพ่านพ่านเป็นลูกของใคร แม้แต่คนร้ายก็อยากรู้ แต่น่าเสียดายที่ยังไม่ทันได้พิสูจน์ดีเอ็นเอคนร้ายก็ถูกเสี่ยวเชี่ยนทำให้เป็นบ้าไปแล้ว
คำตอบนี้มีแค่เสี่ยวเชี่ยนที่เคยตรวจดีเอ็นเอให้พ่านพ่านที่รู้ แต่ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนไม่อยากคุยเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว
ถึงทุกคนจะอยากรู้ว่าระหว่างสามชั่วโมงที่พวกเสี่ยวเชี่ยนอยู่กับคนร้ายได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง
อะไรที่ทำให้คนที่เลวสุดขั้วชนิดที่ไม่เคยสำนึกผิดถึงกับสติฟั่นเฟือนในช่วงที่อยู่ตามลำพังกับเสี่ยวเชี่ยนและอวี๋หมิงหลาง แทบจะกลายเป็นคนบ้า แต่เขายังไม่ได้บ้าร้อยเปอร์เซ็นต์ จิตรู้สำนึกของเขายังใช้การได้ แต่กลับมีความหวาดระแวงเกิดขึ้นตลอดเวลา
แต่ไม่มีใครรู้คำตอบนี้ได้ พอออกมาสภาพอารมณ์เสี่ยวเชี่ยนก็ไม่ค่อยดี จิตใจหดหู่ อารมณ์ร่วมในครั้งนี้ของเธอมันรุนแรงกว่าการรักษาครั้งไหนๆ
หลังจากที่อวี๋หมิงหลางพาเธอออกมาแล้วก็ต้องกลับไปทำงานต่อที่หน่วย พอเขาเสร็จขั้นตอนทุกอย่างแล้วถึงได้มีเวลาอยู่ตามลำพังกับเธอ เสี่ยวเชี่ยนพยายามฝืนทำเป็นดีขึ้นแล้ว
“ฉันจะไปดูพ่านพ่าน”
เด็กคนนั้นเจอเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดบาดแผลในใจแน่นอน เสี่ยวเชี่ยนสะกดอารมณ์หนักอึ้งในใจ อยากจะไปดูพ่านพ่าน
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเสี่ยวเชี่ยนก็ดังขึ้น ต้าอีโทรมา
“ประธานเชี่ยน เดี๋ยวฉันกับพี่รองจัดการดูแลพ่านพ่านเอง เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ พักผ่อนเถอะ ไม่ต้องมาหรอก”
นิสัยของต้าอีไม่ใช่แบบนี้ เวลาเธอเจอปัญหาอย่างแรกเลยจะขาดความมั่นใจ แต่พอเป็นเรื่องของลูก เธอก็รับผิดชอบตามหน้าที่ของแม่
“เธอคนเดียวเอาอยู่เหรอ?”
“ไม่มีปัญหา ไม่ใช่แค่ฉัน พี่รองก็กลับมาแล้ว”
ต้าอีพูดอย่างแน่วแน่
“เขาเป็นลูกของพวกเรา พวกเราจะดูแลเขาให้ดี ขอบใจนะประธานเชี่ยน ตอนนี้เธอต้องเดินออกมาอย่างสบายใจได้แล้ว”
นี่คือความเอาใจใส่ของต้าอี เธอรู้ว่าเสี่ยวเชี่ยนต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจกับเรื่องนี้ไปมาก เรื่องนี้ส่งผลต่อจิตใจของเสี่ยวเชี่ยนเป็นอย่างมาก เธอไม่มีทางปล่อยให้ประธานเชี่ยนที่ตอนนี้จิตใจอ่อนแอยังต้องมากังวลเรื่องลูกชายเธออีก ถึงเวลาที่เธอจะได้แสดงความสามารถของตัวเองแล้ว
พอวางสายเสี่ยวเชี่ยนก็นั่งคิดอะไรอยู่ที่โซฟาสักพัก ในที่สุดเธอก็เลือกที่จะเชื่อใจต้าอี
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย