แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 479

อวี๋หมิงหลางถือถุงวิ่งออกมาจากร้านขายยา

เสี่ยวเชี่ยนแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขา เดินช้าๆอยู่ข้างหน้า เธอเดินได้ช้ามากจริงๆ รู้สึกเหมือนร่างจะแยกเป็นเสี่ยงๆ

“เลิกโกรธเถอะนะ” เขาวิ่งตามมาจูงมือเธอ

“ฉันโกรธอะไร?” เสี่ยวเชี่ยนถามกลับ

“คุณโกรธเรื่อง…ไม่ชอบกลิ่นผลไม้ใช่ไหม? ผมบอกเขาไปแล้วให้เปลี่ยนเป็นกลิ่นช็อคโกแลต…”

เสี่ยวเชี่ยนมองบน

ดู๊ ดูเอา ว่าแล้วเชียวว่าสมองตาทึ่มนี่จะต้องคิดกันไปคนละเรื่องกับเธอ

ช่างเถอะ ไม่คุ้มเลยที่จะมานั่งโกรธคนแบบนี้

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่าถ้าคนเราอยากจะใช้ชีวิตให้สบายใจก็อย่าเอาเรื่องไร้สาระมาหงุดหงิดจะดีกว่า อย่างเช่น อย่าไปโกรธผู้ชายซื่อๆอย่างอวี๋หมิงหลางที่ยังไงก็ไม่มีวันเข้าใจความคิดของผู้หญิง

คนมาเดินตลาดกลางคืนไม่มากนัก เสี่ยวเชี่ยนเห็นข้างทางมีซุ้มยิงปืนชิงรางวัล มีคู่รักคู่หนึ่งกำลังเล่นอยู่ ดูเหมือนจะทำได้ไม่ดีเท่าไร ผู้หญิงจึงทุบตีผู้ชาย ผู้ชายจึงเดินหนีด้วยความโกรธ ส่วนผู้หญิงก็ไล่ตามอยู่ด้านหลัง

ความรักทำไมถึงได้มีหลากหลายรูปแบบนัก คู่รักแต่ละคู่มีการใช้ชีวิตร่วมกันที่แตกต่างกัน เสี่ยวเฉียงของเธออาจจะมีติงต๊องไปบ้างเป็นบางเวลา แต่จริงๆแล้วก็โอเคมากอยู่

พอมาเทียบกันแบบนี้ก็รู้สึกว่าเรื่องที่เขาทำขายหน้าเมื่อครู่ในร้านยาก็ไม่ได้น่าโกรธเท่าไร ช่างเถอะ ออกจากร้านแล้วยังจะมีใครรู้จักเธออีก พอคิดได้แบบนี้ก็รู้สึกว่าอารมณ์หงุดหงิดก่อนหน้านี้ไร้สาระมาก ครั้นแล้วเธอจึงยื่นมือไปอยากจะคล้องแขนเขา

เป็นอีกครั้งที่สมองของอวี๋หมิงหลางคิดไปคนละเรื่องกับเสี่ยวเชี่ยน อยู่ๆเขาก็ยกมือชี้ไปที่ซุ้มยิงปืน มือของเสี่ยวเชี่ยนจึงคว้างกลางอากาศ ตาผู้ชายทึ่มนี่ก็ไม่สังเกตเห็น เธอจึงต้องแสร้งเอามือไปจัดผม

อย่าไปโกรธคนสมองไม่เต็มเลย ใจเย็นๆ…

“เสียวเหม่ย อยากให้ผมไปยิงตุ๊กตาเหรอ?”

รางวัลคือตุ๊กตาตัวใหญ่บิ๊กบึ้ม

เห็นอยู่ชัดๆว่าเป็นคำพูดธรรมดา แต่หลังจากที่เพิ่งเกิดสงครามบนเตียงไป อยู่ๆเสี่ยวเชี่ยนก็รู้สึกว่ามันแฝงไว้ซึ่งความนัย…

ใบหน้าของเธอแดงกล่ำอีกรอบ ยิงตุ๊กตา?

นี่เธอคิดมากไปเองหรือตานี่หน้าไม่อายจนเกินไป?

“เสียวเหม่ย?” เขาไม่มีทางเข้าใจความคิดลามกของเสี่ยวเชี่ยน กำลังรอคำตอบด้วยความสงสัย

“อืม ใช่”

เธอเองก็ไม่รู้จะบอกว่าเขาฉลาดหรือโง่ดี หรือเขาจะเป็นคนที่ไม่มานั่งคิดอะไรหยุมหยิม?

ปืนตามซุ้มยิงปืนในตลาดกลางคืนไม่มีความแม่นยำทั้งนั้น ล้วนถูกดัดแปลงมาแล้ว อวี๋หมิงหลางหยิบขึ้นมากระบอกหนึ่งแล้วเล็งหาจุด จากนั้นก็โยนเงินยี่สิบหยวนให้เจ้าของร้านแล้วเริ่มโซโล่เดี่ยว

ปืนอัดลมที่ต่อให้ถูกดัดแปลงมาแล้วก็ยากที่จะสกัดความสามารถของจอมทหารได้ ตอนแรกอวี๋หมิงหลางก็แค่กะเล่นเอาสนุกๆ แต่พอเหลือบเห็นเสี่ยวเชี่ยนมองเขามาอย่างมีความสุขทันใดนั้นพลังก็พุ่งมาอย่างไร้ขีดจำกัด ยิงปืนด้วยท่าทางต่างๆ สองนัดสุดท้ายเขาหันหลังแล้วยิงลอดผ่านรักแร้

ลูกโป่งที่อยู่บนกระดาน นอกจากนัดแรกที่ทดลองยิงแล้ว นัดที่เหลือยิงถูกลูกโป่งหมด

เจ้าของร้านหน้าเขียวเลยทีเดียว

เงินยี่สิบหยวนเล่นได้สองครั้ง ทำได้แค่อดกลั้นความโมโหไว้ในใจ แล้ววางลูกโป่งขึ้นไปใหม่ให้เต็ม ในใจก็แอบก่นด่า ได้สองคนนี้มันจะมาพังร้านเหรอวะ?

ตุ๊กตาตัวที่ใหญ่ที่สุดราคาร้อยกว่าหยวนเลยนะ มันอยู่ในถุงพลาสติคมาสองปีแล้ว ไม่มีใครเอาไปได้ เจ้าของร้านเองก็ไม่คิดว่าจะมีคนเอาไปได้ด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้มันถูกถอดถุงพลาสติคที่เต็มไปด้วยฝุ่นเขรอะออก เผยให้เห็นขนนุ่มนิ่มอยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยวเชี่ยน

หวางย่าเฟยก็เลียนแบบอวี๋หมิงหลาง ยิงไปหนึ่งนัดเพื่อเรียกความพร้อม จากนั้นก็เริ่มยิงอย่างรวดเร็ว

อวี๋หมิงหลางมองเขายิงปืนด้วยท่าทางนิ่งๆ มองอย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ

ส่วนเสี่ยวเชี่ยนกลับรู้สึกว่าอวี๋หมิงหลางมีความสุขุม จากมุมมองของคนนอกอย่างเธอ สองคนนี้แตกต่างกันมาก ถึงหวางย่าเฟยจะเก่ง แต่ก็ดูอวดความสามารถมากเกินไป

อวี๋หมิงหลางยืนมองด้วยท่าทางนิ่งๆ แต่กลับให้ความรู้สึกที่ยากจะคาดเดา

การอวดความสามารถไม่ใช่เรื่องแย่ คนที่เก่งจนอวดได้มีมากมาย แต่ฝีมือของแต่ละคนเมื่อผ่านอะไรมามากมายก็จะอยู่ในระดับที่เก็บซ่อนเอาไว้ภายในแบบอวี๋หมิงหลาง ในใจของเสี่ยวเชี่ยนรู้ดีถึงความสามารถของอวี๋หมิงหลาง เขาเป็นคนที่มีความสามารถก็พร้อมจะใช้อย่างเต็มที่

แต่ในด้านการทำงาน อวี๋หมิงหลางเลือกที่จะไม่แสดงออกให้คนภายนอกเห็น นี่เป็นสิ่งที่น่านับถือมาก เสี่ยวเชี่ยนพอนึกได้ว่าตัวเองได้ผู้ชายที่เก่งขนาดนี้มาครอบครอง ความรู้สึกภาคภูมิใจก็แผ่ซ่านในจิตใจ

หวางย่าเฟยยิงเสร็จอย่างรวดเร็ว เหมือนผลงานของอวี๋หมิงหลางก่อนหน้านี้ ยิงโดนหมด เจ้าของร้านถึงกับหน้าเขียว

หมดกัน อยู่ไม่ได้แล้ว เจ๊งแน่ๆ

ตาอวี๋หมิงหลางแล้ว

หวางย่าเฟยพอยิงเสร็จก็โล่งใจมาก

วันนี้เขาอึดอัดคับแค้นใจมาทั้งวัน เขาแค่อยากเห็นว่าอวี๋หมิงหลางยังมีอะไรจะพูดอีก ผู้ชายคนนี้วันนี้ทำท่าทางยโส เหยียบความฝันของเขาทั้งหมดให้แหลกสลาย และในเวลานี้เขาอยากพิสูจน์ให้อวี๋หมิงหลางเห็นว่า ถ้าไม่ติดว่าเป็นโรค ฝีมือของเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าไอ้บ้า011 นี่เลยสักนิด

เสี่ยวเชี่ยนมองอวี๋หมิงหลาง ตอนนี้ดูเหมือนทางออกที่ดีที่สุดก็คือการเสมอกัน

เพราะอีกฝ่ายยิงถูกเป้าทั้งหมด ถ้าเสี่ยวเฉียงไม่หาข้อได้เปรียบอื่นเพิ่มเข้ามา สถานการณ์ก็ดูจะเสียเปรียบ

อวี๋หมิงหลางเพิ่งจะได้เป็นผู้ชายเต็มตัวเมื่อไม่นานมานี้ คิดว่าเขาอ่อนเหรอ?