แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 486

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 486 เปลี่ยนทัศนคติ
ฉิวฉิวพอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนถามแบบนั้นก็แสดงสีหน้าเศร้าๆ เขามองไปยังร้านขายเสื้อผ้าหน้าร้อนที่อยู่ไม่ไกลพลางถามเสี่ยวเชี่ยน

“เธอสามารถทำเสร็จก่อนจะถึงฤดูที่เขาจะใส่กระโปรงให้ฉันดูได้หรือเปล่า?”

ก่อนหน้านี้ตอนที่ออกไปเดินเล่น ฉิวฉิวได้ซื้อกระโปรงน่ารักๆให้จิงจิง ฉิวฉิวหวังแค่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนจะสามารถดำเนินไปจนถึงฤดูที่ดอกไม้เบ่งบาน

เสี่ยวเชี่ยนไม่อยากจะทำร้ายจิตใจฉิวฉิว แต่จะไม่ให้พูดความจริงก็ไม่ได้

“อาจจะเร็วกว่านั้นมาก นับตั้งแต่ปลายเดือนนี้เป็นต้นไป นายจะต้องค่อยๆถอยห่างจากเขาจนกระทั่งเขาลืมนาย หลังจากที่ฉันกรอกข้อมูลตัวตนใหม่ใส่สมองเขาแล้ว นายจะมาปรากฏตัวในโลกของเขาอีกก็ได้ แล้วแสร้งทำเป็นคนแปลกหน้า ทำความรู้จักกับเขาอีกครั้ง เพียงแต่เขาในตัวตนใหม่จะยังมีความรู้สึกแบบในตอนนี้กับนายหรือเปล่าไม่มีใครรู้”

ก็เหมือนกับหูเหม่ยจิ้งคู่หมั้นของโลนวูล์ฟ ตอนที่รักใครคนหนึ่งก็คิดว่านั่นคือทั้งชีวิต แต่หลังจากผ่านเรื่องราวมากมายถึงได้พบว่า คนที่เคยรักพอมาถึงวันหนึ่งสุดท้ายก็จะกลายเป็นคนที่ผ่านมาแล้วผ่านไป

เนื่องจากมีเรื่องของหูเหม่ยจิ้งให้เห็นก่อนหน้านี้ ดังนั้นตอนที่เสี่ยวเชี่ยนพูดกับฉิวฉิวในใจจึงยิ่งเข้าใจ

ไม่ว่าจิงจิงจะรู้สึกอย่างไรกับฉิวฉิว ติดฉิวฉิว เป็นสิ่งกระตุ้นที่เกิดจากความไม่ไว้ใจผู้ชายหลังจากป่วย หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ฉิวฉิวคงมีใจให้จิงจิงไปแล้ว เมื่อกี้ตอนกินข้าว เสี่ยวเชี่ยนมองเห็นท่าทีของทั้งสองคนที่มีต่อกัน ดังนั้นตอนที่ถามเรื่องพวกนี้เธอจึงต้องพูดตรงๆ

“ก่อนปลายเดือนเหรอ งั้นฉันก็ยังมีเวลาพาเขาไปดูดอกไห่ถัง” ฉิวฉิวโบกมือให้จิงจิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลกำลังมองมาทางเขา

เสี่ยวเชี่ยนเข้าใจความหมายของฉิวฉิว เขาต้องการใช้ช่วงเวลาที่เหลือเพื่อสร้างความทรงจำครั้งสุดท้าย

“ประธานเชี่ยนไม่คุยละ ไปก่อนนะ” ฉิวฉิวโบกมือให้เสี่ยวเชี่ยนแล้วยิ้มสดใสดังเคยให้ พออยู่ในบรรยากาศแบบนี้ยิ่งทำให้เสี่ยวเชี่ยนเกิดความรู้สึกเศร้ามากกว่าเดิม

ระหว่างทางกลับเสี่ยวเชี่ยนเอาแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นของคนรอบตัวเธอ สืออวี้ที่ปกติพูดจ้อไม่หยุดก็เอาแต่เงียบ

“สืออวี้เป็นอะไรไป?” เสี่ยวเชี่ยนสังเกตเห็นว่าสืออวี้ดูแปลกๆตั้งแต่กินข้าวเสร็จ

สืออวี้ถอนหายใจ “ก่อนหน้านี้ฉันกลุ้มเรื่องไม่รู้จะเอ่ยปากบอกพ่อกับแม่เรื่องฉันกับพี่ยังไง แต่พอเห็นฉิวฉิวก็รู้สึกว่าฉันยังไม่ใช่คนที่น่าสงสารที่สุด อย่างน้อยฉันกับพี่อาจจะโดนลงไม้ลงมือบ้างแต่สุดท้ายก็ยังได้อยู่ด้วยกัน”

ความกลัดกลุ้มทั้งหมดล้วนมีตอนที่ไม่มีใครมาให้เปรียบเทียบ

เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า “ฉันจะเล่าเคสที่เกี่ยวกับงานของฉันให้ฟัง มีคนๆหนึ่งกลุ้มใจกับชีวิตมาก รู้สึกว่าตัวเองเจอกับเรื่องที่แย่ที่สุด วันๆได้แต่นั่งเศร้า เขาเลยไปหานักปรัชญาชื่อดังเพื่อขอวิธีแก้ไข เธอเดาดูว่านักปรัชญาพูดว่าไง?”

“อ่อ กลุ้มมากก็ไปตะกายกำแพงสิ?”

เสี่ยวเชี่ยนมองบน “ถ้าใช้วิธีรักษาคนแบบเธอ พวกเราฆ่าคนตายไปเท่าไรแล้ว หา? นักปรัชญาบอกเขาว่า ให้เขาไปที่หมู่บ้านแล้วไล่เคาะประตูทุกบ้านแล้วถาม…”

“เธอเคยได้ยินเรื่องแอมXไหม?”