แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 510

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 510 เปรียบเทียบความเสียใจ
เสี่ยวเชี่ยนงง เธอมองอวี๋หมิงหลางเดินจากไป ตอนที่เดินผ่านรถบรรทุกคันนั้นที่ทำเขาเสียเรื่องเขาได้ยื่นเท้าออกไปถีบล้อหนึ่งทีเหมือนเด็กๆ

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนขึ้นรถของพ่ออวี๋แล้ว เธอก็ยังนึกไม่ออกว่าเสี่ยวเฉียงเป็นอะไร

แม่อวี๋นั่งเบาะหลังกับเสี่ยวเชี่ยน พ่ออวี๋นั่งข้างคนขับ ขณะที่แม่อวี๋กำลังจะถามเสี่ยวเชี่ยนเกี่ยวกับอาการของหลี่เจิ้น ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเสี่ยวเชี่ยนก็ดังขึ้น อวี๋หมิงหลางโทรมา

“อยากรักษาก็รักษา ไม่อยากก็ไม่ต้องทำ ขอแค่คุณสบายใจเป็นพอ ถ้าอาหญิงมาขอร้องคุณ จำไว้นะรีดค่ารักษาเยอะๆ เขามีขุมทรัพย์ ไม่ต้องช่วยเขาประหยัด”

“อืม เข้าใจแล้ว”

เสี่ยวเชี่ยนวางสายแล้วก็ยังไม่เข้าใจว่าตกลงเมื่อกี้เสี่ยวเฉียงพูดอะไรกับเธอ ทำไมทำหน้าผิดหวังจนลืมพูดเรื่องนี้กับเธอ แล้วต้องโทรมาบอกตอนขึ้นรถแล้ว?

คนฉลาดอีคิวย่อมสูง ทันใดนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็เข้าใจแล้วรีบกดส่งข้อความอย่างรวดเร็ว

อวี๋หมิงหลางกำลังจะออกรถ พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนส่งข้อความมาก็กดออกดู มีอยู่สามคำ

ฉันชอบนาย

ประหนึ่งมีสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน ดอกไม้ในใจของเสี่ยวเฉียงเบ่งบาน

เมื่อกี้ยังเศร้าเสียใจสุดๆ ทันใดนั้นอาการก็หายดี

เขาอ่านสามคำนั้นซ้ำไปซ้ำมา เห็นได้ชัดๆว่าเก็บความดีใจเอาไว้ไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นมีมาด

พอใจสุดๆ แต่กลับแสร้งทำเป็นพูดพึมพำอย่างเซ็งๆ

“พี่ขาดทุนนะเนี่ย ที่พูดไปน่ะมันคำว่ารัก แต่เธอตอบกลับมาว่าชอบแต่ไม่เป็นไร ลูกผู้ชายต้องยอมให้ผู้หญิง เจอกันครั้งหน้าต้องชดเชยให้ด้วย~”

ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนแล้ว แค่สามคำนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ดอกไม้เบ่งบานเต็มทั้งหัวใจ ฤดูใบไม้ผลิของเขามีชื่อว่าเสียวเหม่ย ซุปเปอร์นางฟ้าแสนสวย

รถของพ่ออวี๋แยกกันไปคนละทางกับรถของอวี๋หมิงหลาง คู่รักทั้งสองคนค่อยๆห่างกันออกไปเรื่อยๆแต่หัวใจของทั้งสองคนเหมือนมีบางอย่างผูกไว้ด้วยกัน ไม่เคยแยกจากกัน

นึกถึงสีหน้าของเขาในเวลานี้ เสี่ยวเชี่ยนก็มีความสุขขึ้นมาทันที เธอมองวิวข้างถนนแล้วรู้สึกรื่นตามากทีเดียว

“เสี่ยวเชี่ยนคิดอะไรอยู่จ๊ะ?” แม่อวี๋ถามเสี่ยวเชี่ยน

“กำลังครุ่นคิดถึงชีวิตคนเราค่ะ”

“เรื่องหลี่เจิ้นเหรอจ๊ะ?”

“ค่ะ ประมาณนั้น ถ้าไม่มีเขาเป็นตัวต้นเหตุ ความสัมพันธ์ของหนูกับอวี๋หมิงหลางอาจไม่พัฒนาไปไวขนาดนี้”

“เด็กคนนี้จะว่าไงดีล่ะ ถือว่าเราเห็นเขาตั้งแต่เด็กจนโตก็ว่าได้ ถึงจะมีนิสัยคุณหนูเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่ใช่คนเลว ตอนนี้เขา…น้ารู้สึกเสียดายจริงๆ”

สิ่งที่แม่อวี๋เป็นกังวลก็คือ กลัวเสี่ยวเชี่ยนจะไม่ยอมรักษาให้หลี่เจิ้น