แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 511

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 511 กำหนดราคาตามท้องตลาด

“ความคิดที่ตัดเรื่องศีลธรรมกับนิสัยส่วนตัวทิ้ง พูดถึงแค่ท่าทีของคนๆนี้ที่มีต่อความโชคร้ายที่มาอย่างกะทันหัน เขามีวันนี้ได้ก็เพราะการใช้ประโยชน์จากความสงสารของคน นี่คือตัวอย่างของคนที่ทำเรื่องร้ายให้เป็นความได้เปรียบ ส่วนผู้หญิงที่เสียใจที่แฟนไม่ทำตามที่เขาต้องการคนนั้นก็เอาแต่ดื้อไม่ยอมแฟน จนสุดท้ายเป็นโรคซึมเศร้าแล้วก็ตายไป ดังนั้นความเศร้าเสียใจมันก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา ถ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องมันก็เป็นเรื่อง ถ้าคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่อง”

มีใครบ้างที่จะไม่เจอเรื่องร้ายเลยตลอดชีวิต? ไม่มีหรอก เพียงแต่ท่าทีหลังจากเจอเรื่องจะเป็นตัวตัดสินโชคชะตาของสภาพจิตใจเรา

เมื่อกลับถึงบ้านแม่อวี๋ก็นั่งที่โซฟา ยิ่งนึกถึงคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนก็ยิ่งรู้สึกว่ามีเหตุผล

“เฮ้อ คนบางคนก็ชอบที่จะดื้อรั้น ยกตัวอย่างเช่นคนๆนั้น” แม่อวี๋รู้ซึ้งถึงเรื่องนี้ ลากเข้าบทของอาหญิงทันที

“นี่คือจิตใจของเด็กทารก แต่เขาจะเป็นไงก็ไม่เกี่ยวกับหนู หนูรักษาให้หลี่เจิ้นก็ไม่เกี่ยวกับเขาเลยสักนิด คุณลุงคุณน้าคะหนูมีเรื่องจะขอร้องสองข้อ หวังว่าคุณลุงคุณน้าจะรับปาก”

“อะไรเหรอ?” พ่ออวี๋ถาม

“ทำธุรกิจอย่างอิสระ กำหนดราคาตามใจ”

พ่ออวี๋ใช้สมองนิดหน่อยก็เข้าใจ

จากความหมายของเสี่ยวเชี่ยน เธอไม่รักษาให้ฟรี ควรจ่ายเท่าไรก็เท่านั้น ไม่ต้องการให้พ่ออวี๋เข้ามายุ่ง

“ได้”

เสี่ยวเชี่ยนคล้ายกับได้เห็นภูเขาทองมาอยู่ในมือ เสี่ยวเฉียงบอกว่าอาหญิงมีเงินเก็บไม่น้อย คาดว่าคงมีบางส่วนที่รีดไถจากแม่อวี๋ไป อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เอาแค่เรื่องที่น้องชายแม่อวี๋ทำธุรกิจอัญมณี คนอย่างอาหญิงที่ขูดรีดพี่ชายกับพี่สะใภ้ได้อย่างไม่กระพริบตาแบบนั้นย่อมไปไถจากแม่อวี๋มาไม่น้อยแน่ เอาไปแล้วก็ใช่ว่าจะคิดว่าเป็นบุญคุณอะไร

เสี่ยวเชี่ยนชอบเอาเปรียบคนแบบนี้ ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรอีกฝ่ายยังพูดขอบคุณด้วย

“แล้วอีกข้อคืออะไรเหรอ?”

“หนูไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่หนูรักษาให้หลี่เจิ้นค่ะ พูดตามตรงก็คือตอนนี้บ้านเรายังไม่มีใครที่รักษาโรคนี้ได้จริงๆ หนูเองก็ทำได้เพราะอาจารย์—คนนอกรู้เข้าคงไม่ดี รวมถึงอาจารย์หนูด้วยค่ะ อีกหน่อยก็ไม่ต้องบอกเขานะคะว่าหนูเป็นคนรักษา”

เสี่ยวเชี่ยนพูดจามีศิลปะ และมีระดับมาก

พ่ออวี๋แม่อวี๋เป็นคนที่เข้าใจง่าย เรื่องจึงจบง่าย

เธอพูดแบบนี้พ่ออวี๋แม่อวี๋ก็เข้าใจ ทฤษฎีต่างๆที่เสี่ยวเชี่ยนพูดไปเป็นหัวข้อที่ศาสตราจารย์หลิวกำลังวิจัยอยู่ ยังไม่ได้ประกาศให้คนภายนอกรู้ และตัวศาสตราจารย์หลิวเองก็เป็นคนที่เข้มงวด เรื่องไหนที่ยังไม่มั่นใจไม่มีทางเผยแพร่ออกไปแน่นอน

เสี่ยวเชี่ยนก็ได้แนวคิดมาจากศาสตราจารย์หลิว เธอจึงพอเข้าใจอยู่บ้าง อีกทั้งเรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับตระกูลอวี๋ เดิมเสี่ยวเชี่ยนจะไม่ออกโรงก็ได้ แต่เพื่อครอบครัวแล้วเธอออกตัวช่วยจะดีกว่า

ครั้นแล้วพฤติกรรมเจ้าเล่ห์ของเธอก็ได้ทำให้พ่ออวี๋แม่อวี๋ชอบเธอมากกว่าเดิม รู้สึกว่าเด็กคนนี้พึ่งพาได้ มีใจที่เห็นแก่ครอบครัว

อันที่จริงเสี่ยวเชี่ยนก็แค่เห็นแก่เงินทองระยิบระยับที่อาหญิงมี การแก้แค้นคนๆหนึ่งอย่างมีชั้นเชิงที่สุดก็คือไม่ควรเอาถึงตาย แต่ต้องขูดรีดเงินออกมาให้ได้มากๆแล้วทำให้คุกเข่าขอร้องเธอให้ได้ ขอร้องเสร็จแล้วยังต้องพูดขอบคุณทั้งน้ำตาอีกด้วย

“แต่เธอมีความมั่นใจเหรอ?” พ่ออวี๋ถามเสี่ยวเชี่ยน

“ยังไงซะสภาพหลี่เจิ้นในตอนนี้ก็เป็นแบบนี้ หนูรักษาไปก่อน หนูไม่ได้สั่งยา ผลอย่างแย่ที่สุดก็คือไม่หาย ไม่มีทางแย่ไปกว่านี้หรอกค่ะ”

ก็จริง ยังจะมีอะไรให้แย่ไปกว่านี้อีก? พ่ออวี๋เห็นด้วยกับคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนอย่างเงียบๆ

“ถ้าหนูรักษาหลี่เจิ้นหาย ต่อไปมีเคสแบบนี้อีกก็ไม่ต้องมาหาหนู แล้วก็ไม่ต้องพูดด้วยว่าหนูเป็นคนรักษาหลี่เจิ้น เพราะนี่เป็นผลงานการวิจัยของอาจารย์ หนูเองก็ทำเพื่อ…คุณลุงคุณน้าเข้าใจนะคะ”

พ่ออวี๋แม่อวี๋พยักหน้า เป็นเด็กดีจริงๆ

เสี่ยวเชี่ยนยิ้ม เธอต้องการเงิน

“ปัญหาคือ อาหญิงจะให้เสี่ยวเชี่ยนรักษาเหรอ?”

แม่อวี๋รู้จักนิสัยของอาหญิงดี ใช้คำพูดของพ่ออวี๋ก็คือ เนื้อเน่าไปที่ไหนก็เหม็นโฉ่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน