แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 532

ตอนที่ 532 ตามไม่ทัน
“แล้วทำไมจะไม่ใช่ฉันล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนเขย่งขาจะเอามือไปเชยคางอวี๋หมิงหลาง อยากจะเลียนแบบท่าทางของเขาเวลาแซวเธอ เอาคืนซะหน่อย

แต่เนื่องจากส่วนสูงและและท่าทางไม่อำนวยทำให้ผลไม่เป็นดังหวัง

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเซ็ง อารมณ์แบบขนาดเขย่งยังสูงแค่เข่าของเขา

เรื่องส่วนสูงเป็นอะไรที่ปวดใจ แต่แพ้แล้วก็ยังต้องมีมาด ยังต้องรักษาเอาไว้หน่อย

“ช่วงเวลาต่อจากนี้ของนายจนถึงเช้าวันมะรืนเป็นของฉันคนเดียว เข้าใจไหม?” เสี่ยวเชี่ยนพูดอย่างจริงจัง

อวี๋หมิงหลางเข้าใจทันที นี่มันโบนัส

เขาลากแขนเสี่ยวเชี่ยนด้วยความจริงจังยิ่งกว่าเธอเสียอีก ก้าวเดินฉับๆ เสี่ยวเชี่ยนยื้อไว้ไม่ให้เขาลากไป

“จะไปไหน?”

“กลับบ้านเรา จากนั้นก็—” เขายิ้มเจ้าเล่ห์

หนึ่งวันสองคืนเลยนะ ฮี่ๆ~

“สมองนายนอกจากเรื่องนี้มีอย่างอื่นอีกมะ?” ผู้ ชาย พอได้กินครั้งแรกหลังจากนั้นก็เลิกใช้สมองคิดแล้ว

“งั้นในสมองคุณยังมีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าเรื่องนี้อีกเหรอ?” ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีนี้อวี๋หมิงหลางคิดได้แล้วอย่างน้อยๆก็แปดกระบวนท่า สถานที่ก็ในห้องครัว ระเบียง ห้องรับแขก กระจก เป็นต้น

จริงๆควรจะหาเสื้อกาวน์มาให้เธอใส่ด้วยก็ดีนะ คอสเพลย์เป็นหมอ เสี่ยวเฉียงยังคงจับจ้องอยู่ที่เรื่องนี้

“มากับฉัน ฉันต้องการนาย” เธอขยิบตาให้เขา จูงมือแล้วพาเข้าไปในร้านคาราโอเกะ

คาราโอเกะเพลย์…อวี๋หมิงหลางคิดแล้วก็…พอได้อยู่นะ

แต่สถานที่แบบนี้ไม่ค่อยสะอาด เดี๋ยวเขาอาจลองอุ้มเธอขึ้นมาแล้วก็…

ไม่มีอะไรต่อ

อวี๋หมิงหลางเดาได้แค่ตอนต้น กลับนึกไม่ถึงว่าเธอจะลากเขาเข้ามาแค่ร้องคาราโอเกะจริงๆ ไม่มีเพลย์…

ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ในห้องมืดๆด้วยกันตามลำพัง ไม่ทำอะไรทั้งนั้นนอกจากร้องเพลง เงามืดในใจของเสี่ยวเฉียงมีมากเท่าไรนั้นยากจะคำนวณ

เสี่ยวเชี่ยนเลือกเพลงเก่าภาษากวางตุ้ง ฤดูแห่งสายลม เข้ามาก็เอาแต่ร้องเพลงจริงๆ ไม่ได้สนใจสายตาที่เต็มไปด้วยความนัยของอวี๋หมิงหลางเลยแม้แต่น้อย

อวี๋หมิงหลางคว้าถั่วพิททาชิโอ้มาแทะอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกว่าแม้แต่โซฟายังหัวเราะเยาะเขา

ตอนเดินเข้าเขายังคิดอยู่ว่าโซฟาไม่สะอาด ยังอยากใช้ท่าที่ดูเอาใจใส่หน่อย แต่ปรากฏว่าเขารังเกียจโซฟา โซฟาก็รังเกียจเขา

เสียงร้องเพลงของเสี่ยวเชี่ยนไพเราะจริงๆ ถึงจะเป็นภาษากวางตุ้ง แต่ก็ร้องออกมาได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ ขนาดเนื้อหาเพลงน้ำเน่าร้องซ้ำไปซ้ำมาเธอก็ยังคงไม่วางไมค์ ร้องอยู่เพลงเดียว

อวี๋หมิงหลางแทะพิททาชิโอ้หมดไปหนึ่งกำมือ เสี่ยวเชี่ยนก็ยังคงร้อง พัดไปๆ~

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่…

นึกไปถึงภารกิจพิเศษที่หัวหน้าใหญ่มอบให้เขา แล้วฟังเสี่ยวเชี่ยนที่ร้องเพลงอย่างกับมาระบายอารมณ์ อวี๋หมิงหลางรู้สึกเหมือนจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว

ลูกเชี่ยนของเขาอารมณ์ไม่ดีเหรอ?

อวี๋หมิงหลางกำลังคิดหาวิธีแกล้งให้เธออารมณ์ดี ในที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็เหนื่อย วางไมโครโฟน ไม่พัดไปๆแล้ว

“กินน้ำเปล่าไม่สะใจ” เสี่ยวเชี่ยนกดกริ่ง พนักงานเข้ามาทันที

“เอาหลุยส์13ขวดนึง”