แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 546

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 546 หาคนช่วยดูแล
เฉินหลินไม่เข้าใจทำไมอยู่ๆอวี๋หมิงหลางก็ลงมือ เขามองอวี๋หมิงหลางด้วยความหวาดหวั่น

อวี๋หมิงหลางเหยียบเศษกระจกเดินไปหาเฉินหลิน แล้วใช้กระบองในมือเชยคางเฉินหลินขึ้นมา

“คนแบบแก จะเหมาะเป็นพ่อเขาได้ยังไง?”

“ฉัน…มันติดเงินแกไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันโกหก”

เฉินหลินงง

“ตอนนี้เฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่ใช่แฟนฉันแต่เป็นคู่หมั้นที่ฉันรักที่สุด แกจะเอาผู้หญิงที่ฉันแคร์ที่สุดไปให้พวกเสือมันขย้ำแกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปเหรอ? ถ้าแกยังกล้าหาเรื่องเสี่ยวเชี่ยนกับแม่อีกล่ะก็ ฉันจะให้แกเป็นเหมือนกระจกบานนี้”

เฉินหลินมองเศษกระจกบนพื้นด้วยความหวาดกลัว อวี๋หมิงหลางเก็บกระบองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันจะทำให้แกแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างทรมาน”

ตอนที่เดินผ่านเฉินหลินอวี๋หมิงหลางได้หยุดเท้าแล้วพูดเสริม

“ถ้าในใจแกยังมีเขาคงมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ‘ขอบคุณ’ความไร้เยื่อใยของแกที่ทำให้ฉันลงมือได้โดยไม่ลังเล ฉันไม่อยากให้มือของเสี่ยวเชี่ยนต้องมาแปดเปื้อน แต่ฉันลงมือแทนเขาได้ แกฆ่าจิตใจส่วนดีของเขา ฉันเลยต้องปกป้องโลกอันบริสุทธิ์ให้เขา”

เฉินหลินยังไม่เข้าใจถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของอวี๋หมิงหลางเท่าไร เขามองอวี๋หมิงหลางอย่างงงๆ

ตอนที่อวี๋หมิงหลางเดินเข้ามากระซิบข้างหูได้ทำให้จิตใจของเขาพังทลาย เฉินหลินเข่าทรุดลงกับพื้น อวี๋หมิงหลางเดินออกจากห้องไป

อันที่จริงอวี๋หมิงหลางก็ไม่ได้พูดจาโหดเ**้ยมอะไร ปกติเขาไม่ชอบพูดชอบทำมากกว่า

“มาจับคนหน่อยครับ ต้องตัดสินยังไงก็ว่าไปตามนั้น นับแต่นี้ไปคนๆนี้ไม่เกี่ยวข้องกับครอบครัวผมอีกแล้ว ว่าไปตามกฎหมายครับ”

หลังจากที่อวี๋หมิงหลางวางสาย วินาทีที่เดินออกจากตึกเขาก็เปลี่ยนสีหน้าทันที ความเคร่งขรึมได้สลายไป

สีหน้ายามที่เจอกับพ่อเฮงซวยก็แบบหนึ่ง ตอนอยู่กับลูกเชี่ยนของเขาก็อีกแบบหนึ่ง ไม่ว่าข้างนอกพายุฝนจะหนักแค่ไหน แต่เขาก็จะปกป้องเธอ เหลือเพียงแต่แสงแดดอันอบอุ่นส่องไปที่เธอ

ส่วนเฉินหลินที่คุกเข่าอยู่กับพื้นกำลังตกใจเหงื่อแตกไปทั้งตัว ที่ข้างหูของเขาคล้ายกับยังมีคำพูดสุดท้ายของอวี๋หมิงหลางวนเวียนอยู่

อวี๋หมิงหลางพูดว่า ถ้าเขาเลือกทำงานฟรีสองปีไม่ใช่เอาเสี่ยวเชี่ยนไปขาย เขาก็จะให้พี่ชายหางานที่พอจะทำตลอดช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ได้ และก็รับประกันได้ว่าจะมีชีวิตอยู่อย่างมั่นคง

แต่น่าเสียดายที่มีทางเลือกเยอะแยะแต่เฉินหลินไม่เลือก กลับเลือกที่จะยั่วโมโหอวี๋หมิงหลาง

เสี่ยวเชี่ยนยังคงถือบุหรี่มองสองพ่อลูกเดินไปไกล เธอกำลังค้นหาความทรงจำที่อยู่ไกลแสนไกลของตัวเองว่ามีช่วงเวลาดีๆกับพ่ออยู่บ้างหรือเปล่า

ไม่มี สักนิดก็ไม่มี

อวี๋หมิงหลางเข้าไปแล้วจะทำอะไรบ้างเธอพอจะเดาได้ แต่กลับไม่คิดจะเข้าไปห้ามแม้แต่นิดเดียว

เสี่ยวเฉียงเป็นคนแบบไหนเสี่ยวเชี่ยนรู้ดีแก่ใจ เขาเอาอกเอาใจเธอเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นคนขี้ใจอ่อน ตอนเรื่องอาหญิงเขายังไม่เข้าข้างเลยสักนิด แล้วนับประสาอะไรกับพ่อเฮงซวยของเธอ

แต่ทำไมจิตใจของเธอถึงไม่หวั่นไหวเลยสักนิด เธอไม่รู้สึกสงสารพ่อเฮงซวยเลยแม้แต่น้อย แต่กลับสงสารตัวเอง

“คิดอะไรอยู่น่ะ?”

“อยากกลับไปตอนเด็ก กลับไปกอดเด็กน้อยจิตใจบอบช้ำคนนั้นที่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ไม่ได้รับความรักจากพ่อ”