แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 589

“ฮ่าๆๆ” หลินเจ๋อกว่างหัวเราะอย่างเต็มที่ที่เห็นอวี๋หมิงหลางทำหน้าเหวออย่างเห็นได้ชัด

เสี่ยวเชี่ยนที่นั่งมองทุกอย่างอยู่บนรถใบหน้าร้อนผ่าว แม่ง ทั้งโลกรู้แล้วเหรอว่าเมื่อกี้เธอมีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับเสี่ยวเฉียงบนรถ?

อวี๋หมิงหลางขึ้นรถ เขาสตาร์ทรถพลางยื่นช็อคโกแลตให้เสี่ยวเชี่ยน

“เติมพลังงานหลังออกกำลังกายหน่อย”

“ไปไกลๆเลย”

เสียงจากด้านนอกดังลอดเข้ามาในรถผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ อวี๋หมิงหลางรู้สึกไม่ชอบมาพากล

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ผู้ชายที่สวมชุดนอนคนหนึ่งเดินออกมาจากตึกพักอาศัย ท่าทางอายุราวๆสี่สิบ ใส่แว่นตา หัวโล้นๆ หน้าตาเหมือนคนนั่งทำงานในออฟฟิศ

“หา นี่มันเสื้อผ้าของแฟนฉันไม่ใช่เหรอ?”

“มีอะไรเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถามอวี๋หมิงหลาง

“รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคุ้นๆ—” อวี๋หมิงหลางขับรถออกไปแล้ว เขาขับผ่านหลินเจ๋อกว่างกับผู้ชายวัยกลางคนที่สวมชุดนอนคนนั้น

“เห้ย นี่มันเสื้อผ้าแฟนฉัน” ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างตกใจ

อวี๋หมิงหลางพอได้ยินแค่นั้นก็รู้สึกแปลกๆ เขาหันกลับไปมอง ผู้ชายคนนั้นกำลังคุยกับหลินเจ๋อกว่าง

“ผิดปกติเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถาม

อวี๋หมิงหลางหันกลับมา “เปล่า ผู้ชายคนนั้นคงถูกขโมยขึ้นบ้าน พอได้ยินเสียงเลยออกมา”

เนื่องจากการที่รถเคลื่อนผ่านคนเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ภายในระยะเวลาไม่กี่วินาทีนั้นอวี๋หมิงหลางได้ยินบทสนทนาไม่ชัด ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นจึงหายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อวิเคราะห์จากสถานการณ์ ผู้ชายที่เพิ่งออกมานั้นคงเป็นชาวบ้านที่อาศัยอยู่ตึกนั้น เสื้อผ้าที่โจรขโมยออกมาก็คงเป็นของบ้านเขา พอได้ยินเสียงจึงเดินออกมาดู

เสี่ยวเชี่ยนถามขึ้นมาลอยๆ “ผู้ชายใส่แว่นคนนี้ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอนอีก?”

เวลานี้คนส่วนใหญ่กำลังอยู่ในห้วงความฝัน ด้วยเหตุนี้ขโมยจึงออกก่อเหตุ

“ดูจากท่าทางเหมือนพนักงานออฟฟิศไม่ก็คนทำงานในองค์กร คนที่ทำงานแบบนี้ความเครียดสูง มีอาการนอนไม่หลับก็เป็นเรื่องธรรมดา”

อวี๋หมิงหลางวิเคราะห์จากตอนที่เห็นผู้ชายคนนั้นเดินออกมา

“แต่ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่คนดีอะไร”

คำพูดของอวี๋หมิงหลางทำให้เสี่ยวเชี่ยนสงสัย เธอหันไปมอง รถของเธอทิ้งห่างคนพวกนั้นไปไกลแล้ว มองผ่านกระจกไปเห็นไม่ชัดเท่าไร

“นายดูจากตรงไหนว่าเขาไม่เหมือนคนดี?”

“โจรที่ปีนหน้าต่างคนนั้นคงไม่ได้โกหก เขาเป็นมือใหม่เพิ่งออกก่อเหตุเลยยังไม่คล่อง ตอนปีนหน้าต่างเลยเสียงดัง ตอนที่ผมเข้าไปจับ หน้าต่างห้องนอนของผู้ชายคนนี้เปิดอยู่ ถ้าเขายังไม่หลับก็คงได้ยินเสียง”

“นายเห็นผู้ชายคนนั้นด้วยเหรอ?”

“อืม ตอนจับโจรผมเหลือบมองเข้าไปในห้อง ผู้ชายคนนี้อยู่ชั้นสอง ห้องนอนอยู่ในตำแหน่งที่โจรปีนพอดี ไม่ได้ปิดม่าน เงาใหญ่เสียงดังขนาดนั้น ถ้าเขาสนใจ แค่ลุกขึ้นมาชะโงกหัวตะโกนก็หยุดโจรได้แล้ว แต่เขาไม่ทำ”

แต่กลับเดินออกมาตามเสียงหลังจากที่ตำรวจมากันแล้ว เห็นได้ชัดว่าจงใจ

เสี่ยวเชี่ยนส่งเสียง หึ ออกมา “ในสังคมมีคนแบบนี้เยอะ เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองก็ไม่อยากยุ่ง ไม่มีอันตรายเขาก็ยังไม่กล้าตะโกน ถึงขนาดที่ของใช้ส่วนตัวของเมียถูกขโมยไปเขาก็ยังไม่กล้าเข้าไปห้าม บัดซบ”

“ใช่ บัดซบ” อวี๋หมิงหลางเอาด้วย เขามองเศษเสื้อผ้าที่ถูกเสี่ยวเชี่ยนเก็บมากองรวมกันอย่างครุ่นคิด ทั้งหมดถูกนำมาใส่ไว้ในถุง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน