แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 594

เสี่ยวเชี่ยนประทับใจจริงๆ

ถึงแม้เธอจะไม่พอใจในความโง่ที่เขาพามาลำบาก แต่เขาแบกเธอเดินมาตั้งไกล อีกทั้งยังสารภาพจากใจจริง ความโกรธเคืองที่มีก็หายไปหมด

แต่พอเธอเห็นสิ่งที่อยู่ๆก็ปรากฏตรงหน้า ความประทับใจก็แปรเปลี่ยนเป็นความตกใจกลัว

“มีงู” เธอกระซิบข้างหูเขา การกรีดร้องตามสัญชาตญาณได้ถูกเธอเอามือปิดปากไว้ก่อน เธอรู้ว่าตะโกนแหกปากไปตอนนี้มีแต่จะดึงความสนใจงูให้เข้ามา ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด

อวี๋หมิงหลางมองไปข้างหน้า งูสีเขียวตัวหนึ่งเลื้อยเข้าพงหญ้าบนเนินที่พวกเขากำลังจะปีนขึ้นไปอย่างเอื่อยๆ แต่มันกลับไม่ไปไหนไกล หางครึ่งหนึ่งโผล่ออกมาข้างนอก

“มีพิษหรือเปล่า?” เสี่ยวเชี่ยนถาม

“พวกเราโชคดีนะเนี่ย” อวี๋หมิงหลางพูดอย่างสบายๆ

“อ่อ ไม่มีพิษ” เสี่ยวเชี่ยนโล่งอก เธอจำได้ในหนังสือบอกไว้ว่า งูสีเขียวใช่ว่าจะมีพิษทุกตัว งูเขียวตัวเล็กๆไม่มีพิษ

“มีพิษสิ พิษร้ายแรงด้วย ลูกเชี่ยนดูมันสิ นิ่งมาก พอเห็นคนแล้วยังไม่ยอมถอย อีกทั้งยังค่อยๆเลื้อยเข้าพงหญ้า สภาพที่ดูครึ่งหลับครึ่งตื่นแบบนี้เหมือนคุณไหม?”

น้ำเสียงของอวี๋หมิงหลางไม่ทุกข์ไม่ร้อน คล้ายกับว่าเรื่องที่คุยไม่ใช่งูพิษที่อยู่ห่างจากพวกเขาไปไม่กี่เมตร แต่เป็นดอกไม้พันธุ์หายาก

“” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนเส้นผมกำลังจะตั้งชัน

“วิธีสังเกตงูมีพิษกับไม่มีพิษจริงๆมันง่ายมากเลยนะ ถ้ามันเห็นคุณแล้วเลื้อยหนีก็แสดงว่าไม่มีพิษ แต่ถ้าเป็นอย่างงูตัวนี้ที่เห็นพวกเราแล้วยังนิ่งเฉยก็แสดงว่ามีพิษ ผมว่านะลูกเชี่ยน พวกเราถูกรางวัลใหญ่แล้วล่ะ นี่คืองูเขียวไผ่”

หนึ่งในงูมีพิษอันตรายในบ้านเรา พบเจอได้มากในทางตอนใต้ แล้วทำไมถึงมาอยู่ในภูเขาทางเหนือ นี่คือปริศนา

เสี่ยวเชี่ยนอยากจะอัดผู้ชายคนนี้จริงๆ นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะมาให้ความรู้วิชาการ?

เธอก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ชอบสัตว์ร้ายตัวอ่อนนิ่มแบบนี้ แค่เห็นก็ขนลุกไปทั้งตัว แต่ไม่รู้ทำไม พอถูกเขาแบกอยู่อย่างนี้ ความกลัวที่มาจากสัญชาตญาณกลับน้อยลงไปมาก

คล้ายกับว่ามีเขาอยู่ข้างกาย ต่อให้ฟ้าถล่มเธอก็ไม่กลัว

ในช่วงเวลาไม่กี่นาทีนี้ เสี่ยวเชี่ยนคิดไปต่างๆนานา

“ปล่อยฉันลง” เธอพูดกับอวี๋หมิงหลาง ด้วยฝีมือระดับอวี๋หมิงหลางจะต้องรู้แน่ว่าต้องทำอย่างไร แต่เขาแบกเธอไว้อย่างนี้ไม่แน่อาจไม่รอดทั้งสองคน

“เสียวเหม่ย ขอโทษนะ แต่ขอคุณอย่าโจมตีผมจากทางข้างหลังอีก”

“เสียวเหม่ย ถ้าชาติหน้ามีจริงคุณจะยอมแต่งงานกับผมไหม” พอตะโกนเสร็จเสี่ยวเชี่ยนก็ถูกเขาสะบัดจนกระเด็น

ตอนนี้เธอกับเขายืนอยู่ตรงเนินเล็กๆ ท่าทางของเขาเมื่อครู่ทำให้เสี่ยวเชี่ยนกระเด็นไปด้านหลัง เขาเหวี่ยงเธออย่างมีเทคนิค ทำให้เธอแค่กระเด็นลงไปนั่งบนพงหญ้า ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่พอเธอเห็นเขาพุ่งไปจับงู หัวใจก็เหมือนจะหยุดเต้น ทุกอย่างมืดสนิท

เธอหลับตาปี๋แทบลืมหายใจ วินาทีนั้นเหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง

เธอไม่กล้าจินตนาการเลยว่าถ้าอวี๋หมิงหลางถูกงูพิษกัดเธอควรทำอย่างไร ความรู้รอบตัวกับความกล้าเตลิดหายไปหมดแล้ว ถึงขนาดรู้สึกว่าการที่เธอเลือกความตายเมื่อชาติก่อนยังไม่น่ากลัวเท่าตอนนี้

ในเวลานี้เสี่ยวเชี่ยนยอมถูกงูกัดยังดีเสียกว่าให้ลืมตาไปดูว่าเขาถูกงูกัดหรือเปล่า

ตัวเขาสำคัญต่อเธอมากกว่าตัวเธอเองตั้งแต่เมื่อไรเธอก็ไม่รู้ คำถามนี้ยากที่จะหาคำตอบ ก็เหมือนกับที่คนเราไม่รู้ว่าดอกไม้ดอกแรกจะบานเวลาไหน

บนใบหน้ามีน้ำใสๆหยดไหลออกมา เสี่ยวเชี่ยนไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านั่นเป็นน้ำตาของเธอ ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีนี้สมองของเธอว่างเปล่า

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน