แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 614

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 614 ความนัยกับฝึกงาน
“หัวหน้าไม่ต้องการพวกเราแล้ว…หัวหน้าพาพวกเราออกมาทำภารกิจ เพิ่งจะสำเร็จไปหมาดๆ หัวหน้าก็จะไปแล้ว!” หวางย่าเฟยไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปบ้าง น้ำตาพรั่งพรูไม่ขาดสาย

ถ้าไม่มีอวี๋หมิงหลางก็ไม่มีเขาในตอนนี้ เป็นอวี๋หมิงหลางที่ให้โอกาสเขาได้เข้าทีม เป็นอวี๋หมิงหลางที่สอนเขาให้รู้ว่าการเป็นมือสไนเปอร์ที่ยอดเยี่ยมนั้นทำอย่างไร เขาอยากปีนไปให้ถึงจุดสูงสุด แล้วเอาเกียรติยศอันน่าภาคภูมิใจนั้นให้อวี๋หมิงหลางเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ทำให้อวี๋หมิงหลางกับเสี่ยวเชี่ยนผิดหวัง

แต่วันนั้นยังไม่ทันมาถึงอวี๋หมิงหลางก็จะไปแล้ว

“ร้องไห้ทำตัวเป็นผู้หญิงไปได้ รีบเช็ดน้ำตาเดี๋ยวนี้ อะไรกัน ฉันยังไม่ได้ตายเสียหน่อย ใช่ว่าอีกหน่อยจะไม่ได้เจอกันอีก! หุบปากให้สนิทเลยนะ! ถ้ากล้าพูดออกไปฉันอัดนายเละแน่!”

อวี๋หมิงหลางปวดใจกับคำพูดของหวางย่าเฟย เขาหันตัวเดินกลับ ตอนที่เดินผ่านหวางย่าเฟยเขาได้หยุดเล็กน้อย

“การควบคุมอารมณ์ของมือสไนเปอร์นายยังทำได้ไม่ค่อยดีนะ กลับไปฝึกให้มากอีกหน่อย เทคนิคที่เคยสอนให้จำไว้ให้ขึ้นใจ นายเป็นมือสไนเปอร์ที่ยอดเยี่ยมมาก แต่ก็อย่าเหลิงจนเกินไป ต้องรักษาจิตใจที่ทะเยอทะยานเอาไว้ ถึงต่อไปนายจะไม่ได้ติดตามฉันแล้วก็ต้องตั้งใจทำให้ดี ออกไปอย่าทำให้ฉันขายหน้า!”

หวางย่าเฟยน้ำตาคลอเบ้ามองตามหลังอวี๋หมิงหลาง ต้นแบบของเขาถึงเวลาที่ต้องไปแล้วยังไม่ลืมที่จะสั่งสอนเขาเป็นครั้งสุดท้าย

บารมีของอวี๋หมิงหลางมาด้วยแบบนี้ เขาสามารถบอกจุดเด่นของทหารแต่ละคนออกมาได้หมดพร้อมทั้งยังสอนตามความถนัด ผลงานของลูกน้องเขาแต่ละคนนั้นส่วนหนึ่งก็ได้มาเพราะอวี๋หมิงหลางเช่นกัน

ตอนนี้อวี๋หมิงหลางต้องไปแล้ว นี่เขาจะไม่ได้ตอบแทนเลยสักนิดงั้นเหรอ?

หวางย่าเฟยสองมือกำหมัดแน่น สายตาเปล่งประกายแน่วแน่ ต้องได้ตอบแทนสิ มันต้องได้!

จนกระทั่งกินข้าวกันเสร็จ อวี๋หมิงหลางก็ยังคงแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากหวางย่าเฟยก็ไม่มีใครรู้อีกว่าเขาไม่ใช่สมาชิกของหน่วย011แล้ว รวมถึงเสี่ยวเชี่ยนด้วย

อวี๋หมิงหลางไปส่งเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หลิวเหมยที่หน้าที่พัก เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขาทำหน้าเหมือนมีเรื่องในใจมาตลอดก็อยากจะหาโอกาสคุยกับเขาสองคนตามลำพัง

อวี๋หมิงหลางส่งพวกเธอแค่ชั้นล่าง เสี่ยวเชี่ยนให้อวี๋หลิวเหมยขึ้นไปก่อน ส่วนเธอยืนคุยกับอวี๋หมิงหลางอีกสักพัก

“ตอนนี้ปัญหาจบไปแล้ว คุณทำงานได้อย่างสบายใจแล้วนะ จะไม่มีใครโทรไปก่อกวนคุณอีก” อวี๋หมิงหลางพูดกับเสี่ยวเชี่ยน

“นายไม่เป็นไรนะ?” เสี่ยวเชี่ยนถามด้วยความเป็นห่วง

อวี๋หมิงหลางยิ้มพลางลูบหน้าเธอ “ผมจะเป็นอะไรไปได้ คุณรีบไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว”

“งั้นฉันขึ้นไปก่อนนะ” เสี่ยวเชี่ยนคิดเล็กน้อยแล้วก็เรียกเขาไว้

“เสี่ยวเฉียง!”

“หืม?”

“เข็มขัดที่นายบอกว่าคุณภาพแย่นั่นน่ะ ฉันให้เป็นของขวัญวันเกิดนายนะ”

อวี๋หมิงหลางใบหน้าร้อนผ่าว เขารีบอธิบาย “ผมไม่ได้หมายความว่าของขวัญที่คุณให้คุณภาพไม่ดีนะ ผมแค่ ผมแค่—”

“ฉันรู้ ไม่ต้องพูดหรอก” เธอทำท่าจุ๊ๆใส่เขา “ฉันแค่อยากจะบอกนายว่า ฉันชอบทุกอย่างที่นายทำให้ฉันในวันนี้ รักษาความดีให้ตลอดนะ หวังว่าปีหน้าสักช่วงเวลานึงฉันจะได้มีโอกาสให้ของขวัญครบรอบแต่งงานกับนาย นายเองก็มีโอกาสให้ของขวัญฉัน”

“เสียวเหม่ย คุณหมายความว่า—” อวี๋หมิงหลางดีใจหนักมาก เขาเข้าใจความหมาย ตอนนี้อาการหวาดกลัวการแต่งงานของเสี่ยวเชี่ยนไม่หนักแล้ว มีความหวัง!