“นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะมาอวดเรื่องทรัพย์สินอีก ฉันว่าเธอคงไม่ได้ร้อนใจจริงๆสินะ ก็ได้ ไม่ต้องมาทำหน้ายักษ์ใส่ฉัน ฉันรู้ว่าเธอเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ เธอเห็นแก่หน้าตัวเองมากกว่าคนปกติ แต่นับจากนี้ไปเธอต้องฟังฉัน”
ศาสตราจารย์หลิวเห็นเสี่ยวเชี่ยนพูดจนเย่เสียวอวี่ไปไม่ถูกก็รู้สึกขำในใจ เสี่ยวปืนเหล็กนี่ใจแคบจริงๆ อวี๋ไข่เหล็กเคยตีเทนนิสกับเขาสมัยเรียนตอนนี้ก็ยังจะคอยหาโอกาสเหยียบอีกฝ่ายอยู่อีก อีกทั้งตอนเหยียบยังได้ทำการรักษาคนไข้ไปในตัวด้วยไม่ให้เสียเวลา ทำได้แนบเนียนหาที่ติไม่ได้เลยจริงๆ
“แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าสิ่งที่เธอพูดมันถูก…” ตอนที่เย่เสียวอวี่เห็นท่าทีที่มีต่อกันระหว่างเสี่ยวเชี่ยนกับน้องสาวตัวเองก็เริ่มรู้สึกนับถือเสี่ยวเชี่ยนหน่อยๆแล้ว เพียงแต่ปากไม่ยอมรับ
แต่ประธานเชี่ยนไม่เคยแค่ร์คนปากไม่ตรงกับใจมาแต่ไหนแต่ไร เคสคนไข้แปลกๆที่เคยผ่านมือเธอมีเยอะแยะมากมาย ระดับอย่างเย่เสียวอวี่ไม่พอให้เธอชายตามองนาน
“พนันกันไหมล่ะ? ไม่แต่งหน้าสองเดือน?”
“ว่ามาจะให้ฉันทำอะไร!” เย่เสียวอวี่เกิดความรู้สึกเหมือนถูกเสี่ยวเชี่ยนขี่คอแต่กลับทำอะไรไม่ได้
“ข้อหนึ่ง หลังจากที่น้องเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันจะไปตรวจดูอาการพร้อมกับหมอประสาท จากนั้นก็จะวางแผนรักษา ซึ่งอาจจะใช้เวลารักษานาน เพราะอาการจะมีเกิดซ้ำขึ้นเป็นระยะ มีแค่ฉันรักษาไม่ได้ และพ่อแม่เธอก็ไม่เหมาะจะดูแลผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ดังนั้นเธอต้องให้ความร่วมมือกับฉัน”
“แต่ฉัน…มีงานต้องทำนะ!”
“แล้วแต่เธอ นี่เด็กบ้านเธอ ถ้าเธอไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาดเขาก็ไม่มีความหวังแล้ว หรือเธอจะส่งเขาไปอยู่โรงพยาบาลประสาทก็ได้นะ แต่เท่าที่รู้มาช่วงสองปีนี้บ้านเรายังไม่เก่งเรื่องนี้เท่าไร”
ไม่มีครอบครัวอยู่เป็นเพื่อน เตียงของโรงพยาบาลประสาทก็แออัด ทำได้แค่เอาเวยเวยไปรวมกับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าคนอื่น ชั้นล่างเป็นผู้ป่วยแบบเวยเวย ชั้นบนเป็นผู้ป่วยอาการหนักที่วันๆเอาแต่ส่งเสียงร้องโวยวาย สำหรับเด็กตัวแค่นี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เรื่องงานฉันจะไปช่วยพูดกับหัวหน้าสถานีให้ช่วยปรับตารางงานเธอเอง” ศาสตราจารย์หลิวพูด
เย่เสียวอวี่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอย่างไม่ลังเล
“ข้อสอง เธอต้องย้ายไปอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉัน ดูเหมือนคอนโดบ้านตรงข้ามฉันกำลังปล่อยเช่า เธอพาเวยเวยย้ายเข้ามาอยู่ซะ”
“อะไรนะ?!” เย่เสียวอวี่ทำสีหน้าเหมือนกินแมลงวันเข้าไป ต้องไปเจอหน้าเหม่ยเหวยทั้งวัน นี่มันน่ากลัวยิ่งกว่าไม่แต่งหน้าออกจากบ้านอีกนะ!
แม้แต่ศาสตราจารย์หลิวยังเลิ่กคิ้วขึ้น เธอนึกออกว่าเสี่ยวเชี่ยนจะลงมือ แต่นึกไม่ถึงว่าจะเอาถึงขั้นนี้ นี่มันดูไม่ค่อยเหมือนสไตล์ของเสี่ยวเชี่ยนเลยนะ
“ฉันมีแผนรักษาเวยเวยที่สมบูรณ์แบบ ต้องพยายามให้เวลากับเขาเยอะๆ มาอยู่ใกล้ๆฉันจะได้มั่นใจด้วย รู้จักพอเถอะน่า นี่ถ้าไม่ติดที่ชื่อคล้ายอายุพอๆกันฉันไม่มีทางทำขนาดนี้หรอก” เสี่ยวเชี่ยนเชิ่ดคางขึ้นอย่างได้ใจ
“ก็ได้…แต่ว่า เธอห้ามเอาเรื่องฉันไปบอกน้องสาวนะ โดยเฉพาะเรื่อง…กับอวี๋หมิงหลาง แล้วก็เรื่องที่ฉันชิงดีชิงเด่นกับเธอที่สถานี เหม่ยเหวยเธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้ แต่เธอห้ามเอาเรื่องฉันไปพูดกับน้อง”
เสี่ยวเชี่ยน อ้อ ออกมา แล้วมองเย่เสียวอวี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ เย่เสียวอวี่เห็นเสี่ยวเชี่ยนทำแบบนั้นก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
“ทำอะไรเล่า!”
“ฉันนึกถึงคำพูดโบราณ ในความชั่วยังมีความดี เธอทำเรื่องแย่ๆยังรู้จักกลัวคนอื่นรู้ ยังคงมีจิตใจที่ละอายอยู่บ้าง นั่นก็แสดงว่าเธอยังไม่ถึงขั้นหมดทางรักษา เธอยังรู้ว่าการแย่งสามีคนอื่นเป็นเรื่องไม่ดี เลยไม่อยากให้น้องสาวรู้ แล้วทำไมยังจะคิดอ่อยเสี่ยวเฉียงของฉันไม่เลิก?”
“เหม่ย เหวย!” เย่เสียวอวี่สองมือกำหมัดแน่น อยากต่อยสักทีทำไงดี!
“เรียกชื่อฉันเสียงดังทำไม ฉันไม่ได้หูตึงนะ จริงสิ ฉันขอบอกเรื่องค่ารักษาก่อน”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย