แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 648

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 648 หาทางออก
เช้าวันต่อมา ในขณะที่เย่เสียวอวี่กำลังอยู่ในความฝันที่จะเอาบันทึกที่เธอจดไว้ส่งให้อวี๋หมิงหลางเพื่อที่เขากับเสี่ยวเชี่ยนจะได้ทะเลาะกันอยู่นั้น ก็มีเสียงเคาะประตูอย่างไร้ความเมตตาปลุกเธอตื่น

“พี่สะใภ้บอกให้มาปลุกคุณไปวิ่ง~” อวี๋หลิวเหมยยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าประตู

“ไม่ไป” เย่เสียวอวี่ยังอยากนอนต่อ

อวี๋หลิวเหมยชี้เย่เสียวอวี่ด้วยความตกใจ “คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ฉันเห็นแต่งหน้านอน!”

เย่เสียวอวี่มองเธออย่างเหยียดๆ “ใครจะไปเหมือนผู้หญิงอย่างพวกเธอที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งการสครับ!”

เวลาที่เธออารมณ์ไม่ดีก็จะแต่งหน้านอน ยังมีตื่นมาตบแป้งเพิ่มกลางดึกด้วยซ้ำ

“มหัศจรรย์มาก…” อวี๋หลิวเหมยยื่นมือไปคิดจะจิ้มหน้าเย่เสียวอวี่ แต่ถูกเย่เสียวอวี่ตีมือ

“ฉันจะไปนอนต่อแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

“อ่อ พี่สะใภ้บอกว่า ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือก็ให้เล่าให้น้องเวยเวยฟังเรื่องที่คุณเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำชอบแต่งหน้า—เวยเวย ตื่นเร็ว!” หลิวเหมยตะโกนใส่ห้องนอนอีกห้องพลางโบกไม้โบกมือ

เวลานี้ต่อให้เสี่ยวเชี่ยนไม่อยู่ เย่เสียวอวี่ก็ยังรู้สึกว่ามีการคุกคามของเสี่ยวเชี่ยนอยู่ทุกที่ เธอทำได้แค่กัดฟันพูดกับอวี๋หลิวเหมย “ยืนรออยู่นี่แหละฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน!”

เสี่ยวเชี่ยนนอนหลับสบายจนตื่นเองตามธรรมชาติ คนที่ไปวิ่งกลับมากันแล้ว เย่เสียวอวี่ทำกับข้าวอยู่ในครัวด้วยสีหน้าบึ้งตึง ส่วนอวี๋หลิวเหมยกับเวยเวยนั่งพิงประตูครัวกินแตงหวานกันอยู่พลางคุยกับเย่เสียวอวี่

“อากาศร้อนๆแบบนี้คุณทาหน้าเสียหนาไม่เหนอะหนะบ้างเหรอ? แล้วดูคุณเป็นคนเหงื่อออกง่ายด้วย รักแร้เปียกหมดแล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องแต่งหน้าหรอก แต่งหน้าไปออกกำลังรูขุมขนจะอุดตันนะ!”

“เหงื่อฉันหอม!” เย่เสียวอวี่กัดฟันพูด สายตาเหลือบไปเห็นเสี่ยวเชี่ยนที่มีสีหน้าสดชื่น จึงยิ่งกัดฟันหนักมากกว่าเดิม

ยัยปีศาจนี่ทรมานเธอตลอดช่วงเช้า แต่ตัวเองกลับนอนสบาย!

เสี่ยวเชี่ยนยิ้มหวานให้เย่าเสียวอวี่ “อรุณสวัสดิ์~”

“นี่มันจะเที่ยงแล้วคนขี้เกียจ!” เย่เสียวอวี่มองเสี่ยวเชี่ยนด้วยความอิจฉา ทำไมหน้าสดเหม่ยเหวยตอนเพิ่งตื่นนอนถึงได้ดูดีแบบนั้น?

“พวกเธอกินกันแล้วเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนขี้เกียจสนใจเย่เสียวอวี่ เธอหันหน้าไปถามอวี๋หลิวเหมย

หลิวเหมยกับเวยเวยพยักหน้า

“งั้นเธอพาเวยเวยไปตากแดดเสียหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงค่อยกลับมา” เสี่ยวเชี่ยนพูดกับหลิวเหมย

“พี่เหม่ยเหวยคะ หนูไม่อยากลงไป” หลังกลับมาจากออกกำลังกายตอนเช้าเย่เสี่ยวเวยก็อ่อนเพลีย เธอเพิ่งออกจากโรงพยาบาลจึงวิ่งไม่ได้ ได้แต่เดินเลาะรอบหมู่บ้านมองหลิวเหมยวิ่ง

“แสดงแดดไม่เพียงแต่จะทำให้อารมณ์ดีขึ้น ยังช่วยไล่ลูกหมาดำที่อยู่ในใจหนูด้วยนะ~” เสี่ยวเชี่ยนยิ้มให้เวยเวย

“ลูกหมาดำ…?”

“ใช่จ้ะ พี่ชอบเรียกว่าลูกหมาดำโรคซึมเศร้า มันติดตามหนูเหมือนเงาตามตัว พี่ฆ่ามันให้หนูไม่ได้ แต่พี่ช่วยให้หนูฝึกมันได้ หนูจะได้อยู่กับมันอย่างสันติสุข หรือถึงขนาดที่ว่าวันหนึ่งมันอาจจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของหนูก็ได้นะ ทำให้ชีวิตหนูยิ่งสงบสุขมากขึ้น”

“หนูจะทำได้เหรอคะ?” ตอนนี้เวยเวยไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น เธอรู้สึกหงุดหงิดใจ

เสี่ยวเชี่ยนทำท่าสู้ตายให้เวยเวย “พี่ของหนูก็อยากให้เป็นอย่างนั้นนะ ใช่ไหมเย่เสียวอวี่?”