ก้าวหน้าไวจัง แบบนี้แอบเร้าใจ…แต่ไม่ใช่
เขาแค่โน้มตัวมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ หลิวเหมยเองก็บอกไม่ถูกว่าผิดหวังหรือโชคดีที่ไม่มีดับเบิ้ลจูบแรก อันที่จริงเธอยังไม่ได้เตรียมใจเลย แต่ดูเหมือนแค่จูบก็ไม่เห็นเป็นไร…
“พี่มีเงิน”
“อ่อ” มัวแต่คิดเรื่องดับเบิ้ลจูบ ใครจะมีอารมณ์สนเรื่องมีหรือไม่มีเงิน
“ค่าตอบแทนที่พี่ได้เยอะพอประมาณ ปกติพี่ก็ไม่มีรายจ่ายอะไรมากมายเลยพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เชี่ยนเอ๋อบอกว่าเอาเงินเก็บฝากไว้ในธนาคารเป็นเงินที่ตาย เขาเลยให้พี่เอาเงินไปลงทุนพวกหุ้น พี่เองก็มีบ้านของตัวเองในเมืองQ พี่อยู่กับพ่อจนชินแล้วเลยปล่อยบ้านหลังนั้นให้คนเช่าไป ถ้าขายทิ้งก็พอซื้อรถ เธอชอบรถจี๊ปงั้นเราก็ซื้อรถจี๊ป”
เขาจำเป็นต้องแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ชายที่เลี้ยงภรรยาได้ไม่ปล่อยให้ภรรยาลำบากแน่นอน
“พี่มาพูดเรื่องพวกนี้กับฉันทำไม…” หลิวเหมยรู้สึกเขินเล็กน้อย เขาจริงจังเกินไป เล่นเอาเธอไม่รู้จะตอบยังไงดี เธอไม่เคยคุยกับแฟนเรื่องทรัพย์สินมาก่อน แต่ก็รู้สึกโอเคดีนะ~
ทันใดนั้นหลิวเหมยก็นึกบางอย่างออก
“พี่อยากจะบอกฉันว่าหลังแต่งงานพี่อยากอยู่กับพ่อแม่” นี่มันแผนเดียวกับหม่าลุ่ยเลยไม่ใช่เหรอ
“ไม่ใช่ ถ้าพี่แต่งงานยังไงก็ต้องแยกออกมาอยู่เอง พ่อพี่เพิ่งแต่งงานใหม่ได้ไม่นานพี่เองก็อยากให้เขามีชีวิตเป็นของตัวเอง คนสองรุ่นอยู่ด้วยกันยังไงก็ย่อมมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้าง พี่ไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดันเกินไป”
“ฉันไม่ได้รู้สึกกดดันอะไร…” หัวใจเธอเต้นแรงมาก ทำไมรู้สึกว่าคำพูดนี้หวานจัง
คุยเรื่องหลักเสร็จแล้วต่อไปก็ทำเรื่องใหญ่บ้าง
“พี่ไม่อยากให้เธอมองคนอื่นอย่างอิจฉาเวลาอยู่กับพี่ สิ่งที่เธอต้องการ พี่ก็ให้ได้” ฟู่กุ้ยโน้มตัวเข้าไปจูบปากเธอ
ดังนั้นไม่ต้องอิจฉาสองคู่ที่อยู่ริมทะเลนั่น เรื่องที่สองคู่นั่นกำลังจะทำตอนนี้หรืออีกเดี๋ยวกำลังจะทำเขาก็ทำได้เหมือนกัน
หลังจากที่ผละออกจากปากฟู่กุ้ยแล้ว สมองของหลิวเหมยก็ว่างเปล่าไปพักใหญ่ๆ คล้ายกับมีขนนกสีขาวที่เบาบางกำลังลอยอยู่ในอากาศจำนวนมาก ร่างกายเบาหวิว ความรู้สึกดีใจและมีความสุขโอบล้อมตัวเธอเอาไว้
บางทีพี่สะใภ้อาจพูดถูก จะมีความสุขไหมไม่ได้เกี่ยวกับว่าพยายามแค่ไหน แต่ต้องดูว่าจะหาคนที่ใช่เจอหรือเปล่า
เธอคิดว่าเธอเจอแล้ว
ฟู่กุ้ยศึกษาเรื่องระบบประสาทมานาน เขาตั้งข้อสงสัยเรื่องจูบในละครหรือพวกวรรณกรรมมาตลอด มันก็แค่การเอาเนื้อตรงปากมาเสียดสีกัน มันทำให้รู้สึกดีได้ขนาดที่ชายหญิงเคลิบเคลิ้ม จูบกันอย่างดูดดื่มถึงขนาดไม่ยอมแยกกันเลยเหรอ…
ในฐานะที่เป็นดอกเตอร์ที่จริงจังกับทุกเรื่อง นายฟู่กุ้ยคิดว่าการจูบเป็นอะไรที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในน้ำลายมีแบคทีเรียรวมถึงเชื้อโรคอื่นๆ การจูบทำให้เชื้อโรคนั้นแพร่ไปสู่อีกฝ่าย ยิ่งถ้าไปเจอคนมีกลิ่นปากไม่ชอบแปรงฟันล่ะก็ น่าขยะแขยงที่สุด
แต่หลังจากที่ตัวเองได้ลองถึงได้พบว่าความรู้สึกนี้มันดีกว่าที่คิดไว้มาก ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมในวรรณกรรมหรือนิยายต่างๆต้องมีฉากจูบ ความรู้สึกที่เกิดจากร่างกายแผ่ซ่านไปถึงจิตวิญญาณนี้มันยากที่จะอธิบายได้ด้วยหลักการวิทยาศาสตร์ แต่ฟู่กุ้ยได้ใช้ความรู้ที่มีอยู่เป็นจำนวนมากคิดแล้ว เขาคิดว่าวินาทีที่ริมฝีปากสัมผัสกัน โดปามีนในสมองจะถูกหลั่งออกมา สารที่เป็นสื่อกลางในเส้นประสาทและฮอร์โมนจะมีระดับสูงขึ้น ทำให้อะดรีนาลีนสูบฉีด หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออก รู้สึกตื่นเต้น…
“พี่อยากลองอีกครั้งได้ไหม” อะดรีนาลีนพุ่งสูงคือความรู้สึกแบบนี้ ฟู่กุ้ยยังอยากลองอีกครั้ง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย