แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 803

หลังจากที่พี่เสี่ยวฮวารับเคสนี้แล้วก็จองหองมากจริงๆ ในสายตาเธออาการของคนไข้ดีขึ้นตลอด

แต่คนไข้รายนี้กลับทำตัวเกาะติดพี่เสี่ยวฮวามากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งดึกๆดื่นๆก็ส่งข้อความมาหาโดยไม่สนใจว่าพี่เสี่ยวฮวาจะนอนหรือยัง

ไปๆมาๆพี่เสี่ยวฮวารำคาญจึงปิดเครื่องตอนจะนอน แต่คนไข้คนนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ ตามมาหาถึงหน้าบ้านแล้วตะโกนเรียกชื่อเธอหน้าตึกที่เธอพักอยู่

คนไข้รายนี้เป็นสาวอายุยี่สิบกว่า มีความกระหายในมิตรภาพของเพื่อนเกินคนปกติ ในใจเธอพี่เสี่ยวฮวาไม่ใช่แค่จิตแพทย์ แต่เธอยังอยากให้เป็นเพื่อนด้วย

วันนี้พี่เสี่ยวฮวาเพิ่งทะเลาะกับแฟน คนไข้รายนี้ก็ยังเกาะติดแจ พี่เสี่ยวฮวาจึงพูดว่าเธอเป็นหมอไม่ได้มีหน้าที่ต้องคอยอยู่เป็นเพื่อน คนไข้รายนี้จึงวิ่งหนีไปทันที พอกลับไปก็เอามีดกรีดข้อมือตัวเองหวังฆ่าตัวตาย

ถึงแม้สุดท้ายแล้วจะได้รับการช่วยชีวิต แต่พี่เสี่ยวฮวาก็สะเทือนใจมาก หลังกลับจากโรงพยาบาลก็ควบคุมสติไม่ได้ เอาแต่ร้องไห้

เพื่อนๆของเธอคอยช่วยปลอบแต่ก็ไม่เป็นผล ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับเถ้าแก่ใหญ่ ทำได้แค่มาหาประธานเชี่ยนที่เก่งที่สุดในบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องที่มีอาจารย์ที่ปรึกษาคนเดียวกัน

เสี่ยวเชี่ยนถึงกับกุมขมับ เรื่องที่เธอกังวลที่สุดเกิดขึ้นแล้ว

เหม่ยเหวย: ตอนนี้พี่เสี่ยวฮวาอยู่ไหนคะ?

กุหลาบผัดเผ็ด: อยู่ที่บ้าน นอนร้องไห้อยู่บนเตียง ปลอบยังไงก็ไม่ได้ผล

เหม่ยเหวย: เดี๋ยวฉันไปหา ขอที่อยู่หน่อยค่ะ

เสี่ยวเชี่ยนลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะปกปิดรอยจูบที่เสี่ยวเฉียงทิ้งไว้ รีบออกจากบ้านทันที

เธอยอมรับว่าตัวเองไม่ชอบพี่เสี่ยวฮวา แต่พี่เสี่ยวฮวาเป็นลูกศิษย์ของเถ้าแก่ใหญ่ เรื่องของพี่เสี่ยวฮวาก็เหมือนเป็นเรื่องภายในสำนัก ถ้าพี่เสี่ยวฮวาเป็นอะไรไป คนที่เสียใจที่สุดก็คือเถ้าแก่ใหญ่ เสี่ยวเชี่ยนจะไม่ยอมให้ภาพแบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด

พี่เสี่ยวฮวาพักอยู่กับแฟนในหมู่บ้านเก่าที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนรีบบึ่งไปถึง แฟนพี่เสี่ยวฮวาที่เคยเกือบลงไม้ลงมือกับเสี่ยวเชี่ยนตอนเมากำลังนั่งหน้ากลุ้มอยู่บนโซฟากับเพื่อนพี่เสี่ยวฮวา ประตูห้องนอนปิดสนิท

พอเห็นเสี่ยวเชี่ยน แฟนพี่เสี่ยวฮวาก็มีท่าทีกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด เขาเคยเกือบทำร้ายเสี่ยวเชี่ยนตอนเมาหลังจากที่ถูกพี่เสี่ยวฮวายุ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนเสี่ยวฮวาถึงได้เรียกผู้หญิงคนนี้มา

แต่ไม่นานแฟนพี่เสี่ยวฮวาก็ได้เห็นถึงความสามารถของเสี่ยวเชี่ยน ในที่สุดก็รู้ว่าตำแหน่งศิษย์อันดับหนึ่งของเถ้าแก่ใหญ่ไม่ใช่แค่พูดกันลอยๆ

“อยู่ไหน?” เสี่ยวเชี่ยนถาม

“ร้องไห้อยู่ในห้องนอน นี่ก็ตั้งหลายชั่วโมงแล้ว กลัวจะเป็นอะไรไปจัง” กุหลาบผัดเผ็ดที่เป็นคนส่งข้อความหาเสี่ยวเชี่ยนตอบ ชื่อจริงของเธอคือเหมยเจียวเจียว เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของพี่เสี่ยวฮวา

“กุญแจสำรองมีไหมคะ?” เสี่ยวเชี่ยนถาม

“ไม่มี…”

“ไปเอาขวานมา”

“หา?”

“ขวานน่ะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ”

เหมยเจียวเจียวรีบดันแฟนพี่เสี่ยวฮวาออก แล้วยื่นขวานให้เสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนรับมาถือแล้วใช้มันเคาะประตูก่อน

“หลิวเสี่ยวฮวา นี่ฉันเฉินเสี่ยวเชี่ยนเอง เปิดประตู”

เสียงร้องไห้ดังออกมาไม่หยุด ตามด้วยเสียงกรีดร้องของเสี่ยวฮวา

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน แกมาทำไม”

“มาดูเธอไง รีบเปิดประตู ไม่เปิดฉันจะพังเดี๋ยวนี้”

“ไม่เปิด ออกไป ไสหัวไปเดี๋ยวนี้”

เสี่ยวฮวายังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงโครมครามที่ประตู เสี่ยวเชี่ยนใช้ขวานจามลูกบิดประตูแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน