แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 813

หม่าลุ่ยมองอวี๋หมิงหลางที่ซ่อนอยู่ในป่า ในใจเกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง

ถ้าครั้งนี้เขาต้องไปจริงๆแล้ว ก่อนไป ช่วงเวลาที่อยู่ในสนามรบแห่งนี้ ทำให้เขาได้สัมผัสกับบรรยากาศที่แตกต่างออกไป ครอบครัวอวี๋หมิงหลางได้สร้างผลกระทบให้กับเขามาก โดยเฉพาะคำพูดของอวี๋หมิงหลางคงจะส่งผลต่อเขาไปอีกหลายปี ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่ปีหม่าลุ่ยก็ยังคงจะนึกถึงตัวเองในตอนนี้

ถ้าเขาเข้าใจได้เร็วกว่านี้ คิดได้ไวกว่านี้ เขาจะมีความรักและครอบครัวที่สมบูรณ์แบบหรือเปล่า เขาจะได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของสวรรค์ในใจผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า กลายเป็นทหารหน่วยรบพิเศษที่มีเกียรติ

น่าเสียดาย ก็เหมือนกับที่อวี๋หมิงหลางพูด การโกหกคำโตที่สุดของคนเราก็คือ ถ้า ไม่มีถ้าอะไรทั้งนั้น

“หัวหน้าใหญ่ ผมล่ะเหม็นขี้หน้าไอ้หมอนั่น ทำไมไม่ให้ผมอัดมันล่ะครับ?” ทหารข้างกายอวี๋หมิงหลางถามขึ้น

“ไม่มีอะไรน่าอัดหรอก เขามีทัศนคติที่ไม่เหมือนพวกเรา ไม่เหมาะกับพวกเราก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนเลว เขาก็แค่ยังไม่เจอคนที่มีทัศนคติที่ทำให้เขาเลื่อมใสได้ ก่อนเข้าสู่พิธีล้างบาปของกองทัพ พวกเรามีกี่คนกันที่เป็นแบบเขา?”

ถึงอวี๋หมิงหลางจะดูถูกหม่าลุ่ย แต่ก็ไม่ได้มองว่าเขาไร้ค่า ผู้ชายคนหนึ่งที่อยากก้าวหน้าให้ครอบครัวได้อยู่สุขสบายความคิดนี้ไม่มีปัญหา เพียงแต่หม่าลุ่ยเดินผิดทาง

อวี๋หมิงหลางมองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้น เสียวเหม่ยของเขากำลังจะไปไหนนะ แต่เขาถามมากไม่ได้ อวี๋หมิงหลางแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวอย่างชัดเจน ขณะทำงานจะว่อกแว่กไม่ได้เด็ดขาด

เวลานี้เสียวเหม่ยกำลังหลอกล่อพี่ทหารอยู่

“พวกคุณท่าทางน่าสงสารมาก ทำอะไรกันอยู่เหรอคะ?”

“ความลับ”

“ถ้าไม่พูดฉันก็ไม่รู้ เข้าร่วมการคัดเลือกของหน่วยเสินเจี้ยนอยู่ใช่มะ?”

“ทำไม…อุ๊บ” คนหนึ่งอยากถามว่าทำไมถึงรู้ อีกคนรีบเอามือปิดปากเพื่อน ห้ามพูด เดี๋ยวความลับแตก

“เพราะสามีฉันทำงานอยู่ที่นั่น จริงสิ ได้ยินว่าหัวหน้าใหญ่ของพวกคุณแย่มาก จริงหรือเปล่า?”

“แย่มากจริงๆ…ชอบทรมานคน…” พี่ทหารคนหนึ่งบ่นพึมพำ

“ฮ่า” หลิวเหมยที่นั่งอยู่ด้านหน้าหัวเราะ พี่สะใภ้หลอกด่าสามีตัวเอง มีที่ไหนกันถามคนอื่นว่าสามีตัวเองเป็นคนยังไง?

ทหารอีกคนกระทุ้งเพื่อนเพื่อสื่อว่าอย่าพูดมาก ทหารสองคนนี้จึงเลิกพูด พอถึงปากทางก็ลงจากรถ สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ก็คือบททดสอบที่โหดยิ่งกว่า ความสบายหยุดเพียงเท่านี้ หนทางไปสู่เกียรติยศนั้นเต็มไปด้วยขวากนาม แต่ขอพักการพูดถึงไว้ก่อน

กลับมาที่บนรถ หลังจากสองคนนั้นลงไปแล้วหลิวเหมยก็ขำออกมา

“พี่สะใภ้ ถ้าพี่หลางรู้ว่าพี่พูดถึงเขาแบบนี้เขาโมโหแน่”

“เขาจะโมโหอะไร แอบดีใจด้วยซ้ำมั้ง เธอไปบอกเขาว่าพวกทหารด่าเขา เขาจะคิดว่านั่นเป็นคำชม แต่ถ้าบอกเขาว่าทหารของเขาพูดว่าเขาดูแลเป็นอย่างดี แบบนั้นสิเขาถึงจะโกรธ”

“อันที่จริงฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมทุกครั้งที่คัดเลือกทหารจะต้องลำบากกันขนาดนี้ เห็นในละครคิดว่าทำเว่อร์เกินจริงเสียอีก ไม่คิดว่าชีวิตจริงก็เป็นแบบนี้ ทรมานร่างกายไม่พอ ยังทรมานจิตใจด้วย”

“คนเราทุกคนต่างเติบโตอย่างไม่หยุดยั้ง ทหารหน่วยรบพิเศษไม่เพียงแต่จะสร้างภาพลักษณ์ความแข็งแกร่ง ยังสร้างปณิธานอันแรงกล้าด้วย ถ้าหม่าลุ่ยเข้าหน่วยรบพิเศษตั้งแต่แรก บางทีความคิดเขาอาจไม่เป็นอย่างตอนนี้”

“ดีแล้วที่ไม่…ไม่อย่างนั้นผู้หญิงดีๆแบบนี้ก็มาไม่ถึงพี่หรอก” ฟู่กุ้ยพูดพึมพำเสียงเบา หลิวเหมยรู้สึกสบายใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน