ศาสตราจารย์หลิววางเอกสารลงบนโต๊ะรับแขกแล้วนั่งลงบนโซฟา รู้สึกเหมือนมีอะไรทิ่มจึงหยิบขึ้นมาดู…
เบอร์ใหญ่002 บางเฉียบใส่แล้วฟิน บนห่อสีเงินมีตัวL ตัวใหญ่พร้อมข้อความว่า เบอร์หนึ่งของลูกผู้ชายตัวจริง…
เสี่ยวเชี่ยนรีบเก็บกล่องนั้นมาอย่างอายๆพลางด่าเสี่ยวเฉียงในใจ
ต้องโทษเขานั่นแหละที่วางของแบบนี้เรี่ยราดไปทุกที่ ทั่วทั้งบ้านไม่มีตรงไหนที่เขาไม่วางทิ้งไว้
ศาสตราจารย์หลิวรู้สึกปวดขมับ เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็น ยื่นมือไปชี้หน้าเสี่ยวเชี่ยน ยัยเสี่ยวปืนเหล็กตัวแสบ สองวันมานี้เธอวุ่นอยู่กับการสืบเรื่องการแข่งขันให้ แต่ยัยตัวแสบนี่กลับหมกตัวอยู่ในบ้านทำเรื่องพวกนี้?
“อาจารย์ เดี๋ยวหนูเล่าเรื่องตลกให้ฟังนะคะ อาจารย์ว่าลูกของเสี่ยวปืนเหล็กกับอวี๋ไข่เหล็กจะชื่ออะไรคะ? ชื่อระเบิดไงคะ ฮ่าๆ~”
เสียงหัวเราะตอนท้ายพยายามกลบเกลื่อนความผิดเต็มที่
ศาสตราจารย์หลิวทั้งโมโหทั้งขำ “อยากมีลูกเหรอ?”
“ใช่ค่ะ ท้องตอนนี้ คลอดตอนเรียนปริญญาเอกปีหนึ่ง ก็ยังพอมีเวลาเขียนพวกรายงานได้ รอจนอยู่ปีสามลูกโตหน่อยก็พอจะทิ้งได้บ้างแล้วไม่รบกวนเรื่องทำทีสิสจบ ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปต้องรออีกหลายปีเลยนะคะ…อาจารย์ยังโกรธหนูอยู่ไหมคะ?”
“โกรธอะไร?”
“ครั้งก่อนหนูพูดจาตรงไปหน่อย ไม่ควรเอาอาจารย์ไปเทียบกับพ่อที่ไม่ได้เรื่องคนนั้น…”
“เรื่องที่เธอทำฉันโมโหมีเยอะแยะไป ถ้าจะให้ฉันโกรธทุกเรื่องป่านนี้อกแตกตายไปแล้วไหม? ช่างเถอะ อยากเอาไงก็เอา ไม่อยากไปอยู่ทางใต้ก็อยู่กับฉันนี่แหละ ถ้าฉันงานยุ่งมากเธอก็จะได้กลับมาช่วยสอนพวกรุ่นน้องได้ด้วย”
ศาสตราจารย์หลิวคิดได้แล้ว ความสัมพันธ์ของเธอกับเสี่ยวเชี่ยนถ้าจะบอกว่าเป็นศิษย์อาจารย์กันไม่สู้เหมือนแม่ลูกกันมากกว่า เรื่องที่เธอคิดแทนเสี่ยวเชี่ยนมีมากมาย แต่เสี่ยวเชี่ยนก็พูดถูก อย่าใช้ข้ออ้างว่ารักไปผูกมัด เด็กโตๆกันแล้ว ต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง”
“รู้อยู่แล้วว่าอาจารย์ต้องดีกับหนู หนูโชคดีจริงๆที่เลือกอาจารย์ ก็เลยเลือกไปตลอด” เสี่ยวเชี่ยนเข้าไปโอบกอดศาสตราจารย์หลิวอย่างมีความสุข เล่นเอาศาสตราจารย์หลิวหน้าแดง เด็กคนนี้ทำไมอยู่ๆก็มาเล่นบทรักได้?
“ฉันจะมาคุยกับเธอเรื่องอะไรนะ?”
ศาสตราจารย์หลิวพบว่าตัวเองถูกพาออกนอกเรื่องแล้ว
เสี่ยวเชี่ยนขยิบตาให้อย่างเจ้าเล่ห์ “การแข่งค่ะ”
“ใช่ เรื่องการแข่งขัน ฉันเอากำหนดการมาให้ดู พรุ่งนี้รอบแรกเป็นข้อเขียน ส่วนนี้เหมือนกับตอนที่เธอสอบวัดระดับ เป็นพวกทฤษฎี อย่างเช่น แนวคิดความภูมิใจแห่งตนของเจมส์คืออะไร เป็นต้น ไม่ยากเท่าไร สำหรับเธอมันเรื่องเล็กน้อย”
เสี่ยวเชี่ยนหาว “ให้ลูกศิษย์หนูแข่งก็ไม่มีปัญหา”
ถึงตอนนี้ต้าอีจะมีวุฒิการศึกษาแค่ปริญญาตรี แต่จุดเริ่มต้นของเธออยู่สูงกว่าคนอื่น นักจิตวิทยาบำบัดที่เก่งๆล้วนมีอาจารย์คอยดูแล
“แข่งทั้งหมดสามวัน วันแรกข้อเขียน วันที่สองให้ตอบคำถามจากโจทย์ที่ให้ได้อย่างอิสระ ฉันก็เพิ่งจะได้รับแจ้งมาว่าให้ไปเป็นกรรมการด้วย ถึงเท่าที่ฉันวิเคราะห์ดูสุดท้ายฉันคงไม่ได้รับผิดชอบโซนของเธอแน่ แต่ก็พอจะรู้เรื่องภายในบ้าง อย่างเช่นการให้คะแนนแบ่งเป็นสี่ระดับ หนึ่งในนั้นการแก้ปัญหาแต่ละเคสไม่เพียงแต่จะต้องจัดการอย่างมีเหตุผล ยังต้องทำอย่างมีศิลปะด้วย โดยเฉพาะคะแนนช่องศิลปะสัดส่วนเยอะมาก”
“รักษาคนไข้ยังต้องมีศิลปะ คนที่ตั้งเงื่อนไขนี้ขึ้นมาสงสัยสมองจะไปกระแทกพื้น หนูสงสัยว่าเป็นคนนอกวงการ ก็เหมือนกับตัดริดสีดวงให้คนไข้ ต้องตัดอย่างมีศิลปะด้วยเหรอ มีประโยชน์อะไรไหม?”
อวัยวะส่วนนั้นใช้ขับถ่ายของเสียอย่างเดียว จะมีศิลปะไปเพื่ออะไร
คนนอกที่มาจัดการเรื่องในวงการความคิดไม่ได้ผ่านสมองเลยแม้แต่น้อย ออกไอเดียมาแต่ละอย่างคิดว่าของตัวเองดี



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย